🍁ချစ်ခြင်း၏ ကမ်းလက်များ🍁(Or)🌟ချစ်ခြင်းသို့ လက်တစ်ကမ်း🌟

19Z

🍁ခ်စ္ျခင္း၏ ကမ္းလက္မ်ား🍁

(Or)

🌟ခ်စ္ျခင္းသို႔ လက္တစ္ကမ္း🌟

Part <19>

"ဆန္းကို အဲ့လိုမိန္းမမ်ိဳးလို႔ တကယ္မထင္ခဲ့တာ ေျပာပါဦး ဆန္းဗိုက္ထဲက ကေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကေလးလို႔ ေျပာရေအာင္ ဆန္းနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္...က်စ္!!!နမ္းေတာင္နမ္းဖူးလို႔လား"
"........."
"ဆန္းရာ ကြၽန္ေတာ္ေျပာၿပီးၿပီပဲ ဆန္းရဲ႕ကေလးကို ကြၽန္ေတာ့္ကေလးလို သေဘာထားမွာပါဒါေၾကာင့္ ခုလိုအလိမ္အညာစကားေတြ ထပ္မေျပာပါနဲ႕ ဆန္းက ကြၽန္ေတာ္သိတဲ့ဆန္းမဟုတ္ေတာ့သလိုပဲ"
ဆန္း နာက်င္ေၾကကြဲစြာ ေအာ္ရီလိုက္ၿပီး
"အဟင္းးးးေျပာပါဦး ဆက္ၿပီး"
"ေတာ္ေတာ့ဆန္း"
"ဟုတ္တယ္ ငါက အဲ့လိုမိန္းမမ်ိဳးပဲ ငါ့ဘာသာငါ တျခားေကာင္နဲ႕သြားအိပ္ၿပီး ရလာတဲ့ကေလးကို နင့္ကေလးလို႔ ေျပာမလို႔ နင့္ကို....."
ဆန္းဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့စြာ ရပ္လိုက္မိသည္
ရွက္စိတ္ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံးထူပူေနစြာ
"ဆန္းကို အဲ့လိုမိန္းမမ်ိဳးလို႔ မထင္ခဲ့တာ"
တစ္ေခတ္ကို ၾကည့္လာေသာ
ဓနရွင္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြမွာ အထင္ေသးျခင္းစက္ဆုပ္ျခင္းမ်ားအျပည့္
ေနာက္ဆုံး တစ္ေခတ္က သူ႕အတြက္ အဲ့လိုမိန္းမမ်ိဳးျဖစ္သြားခဲ့တယ္
"ဆန္းကို ခ်စ္ခဲ့မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားကို ႏွေျမာတယ္ ဆန္းက မိန္းမပ်က္နီးနီးပဲ"
ဓနရွင္ရဲ႕ ထိုစကားကို နားထဲ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါျပန္ၾကားေယာင္ေနမိသည္
မိန္းမပ်က္တဲ့....
တစ္ေခတ္ ေျခေထာက္ေတြယိုင္နဲ႕သြားကာ ေျမျပင္၌ ေခြခနဲ လဲက်သြားေလသည္
တစ္ေခတ္ ေမာ့ကာ ၾကည့္မိေတာ့ တစ္ေခတ္အားအထင္ေသးအၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနကာ တစ္ေခတ္ေခါင္းထက္မွ သူပန္ေပးထားသည့္ ႏွင္းဆီပန္းအား ဆြဲယူလိုက္ၿပီး
"ဆန္းက ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္နဲ႕ မတန္ဘူး"
တစ္ေခတ္ ရင္ထဲမွ ဆို႔တက္လာရကာ အသက္ရႉေတြပင္မဝ
တင္းၾကပ္ေနေသာ ရင္ဘတ္အားဖိကာ အသက္ကိုလုရႉဖို႔ႀကိဳးစားေနမိသည္.....

"ဟင္းးး....ဟင္း"
တစ္ေခတ္ အသက္ရႉမဝသလို ခံစားရကာ အ​ိပ္မက္ကေန လန့္နိုးခဲ့ေတာ့ ေခြၽးေတြဟာ ႐ြဲေနလ်က္
အာေခါင္တို႔မွာလဲ ေျခာက္ကပ္ေနေလသည္
တစ္ေခတ္ အနားမွ ေရအားငွဲ႕ကာေသာက္လိုက္ၿပီး က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလးမွီကာထိုင္ေနရင္း အိမ္မက္အေၾကာင္းအားျပန္ေတြးမိသည္
ခုအထိ သူေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြက နားထဲတဝဲလည္လည္
အိမ္မက္ျဖစ္ေသာ္လည္း.....
အျပင္မွာသာ တကယ္ႀကဳံလာရရင္ တစ္ေခတ္ ႐ူးသြားလိမ့္မယ္
ဟင့္အင္း...တစ္ေခတ္သိပ္ေၾကာက္တယ္ ခ်စ္တဲ့သူထံမွ ထိုသို႔ေသာ စကားေတြမၾကားခ်င္
အေတြးနဲ႕တင္ တစ္ေခတ္ သိပ္နာက်င္ရသည္မလား
ခုထိ ထိုစကားေတြ နားထဲက မထြက္ေသး
ရင္ဘတ္ထဲက နာက်င္မႈဟာလဲ မပယ္ေပ်ာက္ေသး
ဒါေတာင္ အိမ္မက္မလို႔.....