ទោសស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀ

ភាគទី១០

(ពិកាផ្លូវចិត្ត)

“អ្នក..អ្នកប្រុស អូយ” ម៉ីសៀ ស្រែកអស់សំឡេង ព្រោះត្រូវមនុស្សកំណាចហក់សង្ក្រប់ពីលើខ្លួនភ្លាមៗ មិនឱ្យបានត្រៀមខ្លួនជាមុន។
ខ្វោក
មិនតបហ្នឹងស្រីតូច តែម៉ាហ្វៀកំណាច បែរជាចាប់ហែកអាវដំណេកស្ដើងរបស់នាង ខ្ទេចគ្មានសល់ តាមដោយរបស់ខ្លួនតាមដែរ។
“អាយ ហ៊ឹក អ្នកប្រុស ឈប់ទៅខ្ញុំឈឺ ហ៊ឹកៗ” ម៉ីសៀ ព្យាយាមរុញច្រានគេចេញ តែក៏មិនអាចយកឈ្នះកម្លាំងមហាសាលបានដូចគ្នា។
“បិទមាត់ តួនាទីនាងចាំតែបំពេញតណ្ហាឱ្យយើងប៉ុណ្ណោះ” ម៉ាឡន ស្រែកសម្លុតស្រីតូច ដែលពៅរពេញដោយកំហឹងជាទីបំផុត។
“ហ៊ឹក..តែខ្ញុំនៅឈឺនៅឡើយ ហ៊ឹក សូមអ្នកប្រុសមេត្តាផង” ម៉ីសៀ លើកដៃសំពះអង្វរសុំការយោគយល់ពីគេ ទង្វើរកាលពីយប់របស់គេនាងមិនទាន់បានខ្លាចផង ចុះទម្រាំយប់នេះទៀតនាងមិនស្លាប់ទៅហើយទេហ្អេស។
ម៉ីសៀ ព្យាយាមអង្វរគេហើយអង្វរទៀត តែអ្វីដែលនាងទទួលបានគឺសម្ដីព្រៃផ្សៃ ដែលមុតជាងកាំបិទទៅទៀត។
“ចឹងក៏ជ្រើសទៅ កន្ធែកជើងឱ្យយើងតាមសម្រួលឬក៏ចាំទទួលសពប្អូនរបស់នាង” ម៉ាឡន បញ្ឈប់សកម្មភាពរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងចោលសម្ដីកំណាចដាក់នាង។
ក្ដុក
ឮសម្ដីគេហើយ ម៉ីសៀ បានត្រឹមទម្លាក់ដៃចុះដាក់ស្មើហ្នឹងដងខ្លួន ព្រមឱ្យមនុស្សកំណាចបំពេញគ្រប់យ៉ាងតាមចិត្តគេ។
“ហ៊ឹសៗ យ៉ាងណានាងក៏នៅតែក្រោមយើងដដែល” ពាក្យជាន់ឈ្លីរបស់គេ ឱ្យថ្ពាល់តូចត្រូវស្រោចស្រពដោយតំណក់ក្ដៅអ៊ុនៗ ជាច្រើនតំណក់បន្តបន្ទាប់គ្នា។
ជុប ជុប
ម៉ាឡន បឺតជញ្ជក់តាំងពីគល់ ក មករកដើមទ្រូងបានរូបរបស់នាង មិនមែនបឺតធម្មតាគេទាំងបឺតទាំងខាំហ្នឹងឯង។
“...” ម៉ីសៀ បានត្រឹមខាំមាត់ទប់សំឡេងគ្រប់យ៉ាង នាងចាំបានច្បាស់នៅសម្ដីបញ្ចារបស់គេ។
“អ្ហឹម...ម៉ីសៀ នាងក្រអូបណាស់” ម៉ាឡន សរសើរតិចៗ ត្រង់គល់ទ្រូងស្រីតូច។
“...” ម៉ីសៀ នៅតែស្ងាត់ តែក៏សម្រក់ទឹកភ្នែកដោយការឈឺចាប់ ដឹងថាហេតុអីទេ? ព្រោះសម្ដីរបស់គេ ដែលនិយាយផ្អែមដាក់នាង មានត្រឹមតែពេលលើគ្រែប៉ុណ្ណោះ។
“ថ្ងូរទៅ ម៉ីសៀ”
ជុប
ម៉ាឡន បឺតកាន់តែខ្លាំងបំណងឱ្យនាងព្រមបញ្ចេញសំឡេង។
“...” ទោះជាគេទាំងបឺតទាំងខាំយ៉ាងណា ក៏ស្រីតូចនៅចិត្តរឹងមិនព្រមបញ្ចេញសំឡេងដដែល។
“ហ៊ឹស ខ្លាំងណាស់ហ្អេស” មនុស្សកំណាចខាំធ្មេញគ្រឺតគ្រតដោយការខឹងសម្បារ ពេលធ្វើអ្វីស្រីតូចមិនបាន តែគេក៏ហ្នឹងវិធីឱ្យនាងព្រមបើកមាត់ឱ្យបានដូចគ្នា។
“អ្ហឹក..អ្ហឹម” ម៉ីសៀ ត្រូវរបូតសំឡេងចេញមកខ្លាំងៗ ពេលអាវុធរឹងមាំរបស់គេឈ្លានពានជម្រកនាងយ៉ាងខ្លាំងក្លាបែបទាន់ហន់។
“អ្ហឹម...” ម៉ាឡន គ្រហឹមពេញចិត្ត ពេលភាពតឹងណែនរបស់នាងរឹតរួតប្អូនប្រុសរបស់គេ។
“អ្ហឹស អ្ហាស” ម៉ីសៀ ថ្ងូរកាន់តែខ្លាំងទៅៗ ខណៈមនុស្សកំណាចកាន់តែបន្ថែមកម្លាំងអុកមិនឈប់ឈរ។
បន្ទប់ទាំងមូលហប់ទៅដោយ ចំហាយស្នេហ៍ដែលសាយភាយពេញផ្ទៃបន្ទប់ លាន់ឮតែសំឡេងសាច់ប៉ះសាច់ លាយឡំសំឡេងថ្ងូរមានក្ដីសុខរបស់ពួកគេសឹងតែមួយទាល់ភ្លឺ។
ពេលនេះគឺម៉ោងពីរទាបភ្លឺទៅហើយ ដែលមនុស្សកំណាចព្រមបញ្ឈប់គ្រប់យ៉ាងជាមួយនាងក្រមុំ រាងកាយមាំសង្ហា ឈរបង្ហាញឫកពាយ៉ាងកំណាចឃោរឃៅចេញមក។ កែវភ្នែកមុតស្រួចសម្លឹងមើលអ្នកដែលឱបភួយសម្រក់ទឹកភ្នែកយ៉ាងស្ងៀម ទោះនាងមិនបញ្ចេញសំឡេងតែគេក៏ដឹងដូចគ្នា។
“ដេកជាមួយយើងវាមិនងាប់ទេ មិនបាច់មកយំយែក” ដៃកំណាច ចាប់ភ្ងើយចង្កាតូចឡើង ដែលពន្លឺព្រះចន្ទចាំងឱ្យឃើញច្បាស់ពីសភាពយ៉ាប់យឺនរបស់នាង។
ម៉ាឡន សម្លឹងកាចមើលរាងតូច ត្រឹមតែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះ គេក៏បែរខ្លួនដើរចេញតែ ម៉ីសៀ ក៏ចាប់ដៃគេជាប់។
“យ៉ាងម៉េចចង់ទៀត?” មិនទាន់ស្ដាប់នាងនិយាយផង មនុស្សកំណាចចោលសម្ដី មិនទុកកិត្តិយសឱ្យនាងបាត់ទៅហើយ។ ដែលធ្វើឱ្យអ្នកស្ដាប់កាន់តែខូចចិត្តទ្វេ។
“ហ៊ឹក ខ្ញុំព្រមតាមអ្នកប្រុសអស់ហើយ ហ៊ឹក ខ្ញុំអាចជួបប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំបានទេ?” នេះជាអ្វីដែលនាងត្រូវការបំផុត គឺចង់ដឹងសុខទុក្ខរបស់ប្អូន។
ម៉ាឡន ជ្រួញចិញ្ចើមសម្លឹងមើលនាង មិនប៉ុន្មានក៏សើចខ្លាំងៗចេញមក។
“ហាសហា យើងថាឱ្យនាងជួបគេពីពេលណា” ម៉ាហ្វៀកំណាច ចាប់ច្របាច់ចង្កាតូចខ្លាំងៗ សឹងតែបាក់ថ្គាមនាងទៅហើយ។
“ហ៊ឹកៗ ត..តែអ្នកប្រុសថាបើ...បើខ្ញុំដេកជាមួយអ្នកប្រុស អ្ហឹក អ្នកប្រុសហ្នឹងខ្ញុំជួបគេ ហ៊ឹក” ម៉ីសៀ ប្រឹងនិយាយចេញមកទាំងពិបាក។
“ហ៊ឹសៗ ដេកជាមួយយើងហើយយ៉ាងម៉េច? ដេកជាមួយយើងមិនមែនត្រឹមតែម្ដងក៏បាននោះទេ ដេកទាល់តែយើងពេញចិត្ត ទើបនាងបានជួបគេ”
“ហ៊ឹកៗ អ្នកប្រុស” ម៉ីសៀ មានអារម្មណ៍ថាកាន់តែអស់សង្ឃឹម ពេលឮសម្ដីរបស់គេ។
“ហ៊ឹស ស្មានថានាងអស្ចារ្យប៉ុណ្ណាទៅ ដូចជាគល់ឈើ ថ្ងូរក៏មិនទាក់ទាញ គិតទៅថាយើងពេញចិត្តឬក៏អត់?” នេះគេដឹងឬក៏ធ្វើមិនដឹងឱ្យប្រាកដ ថានាងកំពុងតែឈឺចាប់ តែគេនៅមិនព្រមបញ្ឈប់សម្ដីរបស់ខ្លួនដដែល។ គេយល់អារម្មណ៍នាងទេ? គេជាមនុស្សទេ? មានបេះដូងទេ? ហេតុអីមិនដឹងថាសម្ដីរបស់ខ្លួនជាអាវុធសម្លាប់នាង។
“ហ៊ឹក អ្នកប្រុសខ..ខ្ញុំអង្វរ” ម៉ីសៀ លើកដៃសំពះមិនដឹងជាលើកទីប៉ុន្មានទៅហើយទេ។
“ឱ្យតែនាងមិនធ្វើឱ្យយើងទាស់ចិត្ត ស្ដាប់តាមសម្ដីរបស់យើង មិនយូរទេនាងហ្នឹងបានជួបគេ” ដៃម្ខាងដែលទំនេរ ចាប់ច្របាច់ដើមទ្រូងរបស់នាងខ្លាំងៗ ហើយក៏ញោចញញឹមពេញចិត្ត ពេលបានឮសំឡេងថ្ងូររបស់នាង។
“អ្ហឹម...” ម៉ីសៀ ប្រញាប់ខាំមាត់បិទសំឡេង ពេលធ្លោយចេញសំឡេងអាម៉ាសរបស់ខ្លួន។
ព្រុស
ម៉ាឡន ច្រានស្រីតូចឱ្យដួលមួយទំហឹង ខឹងហ្នឹងឫកពានាងមុននេះ។