ទោសស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀ

ភាគទី៥

(សំណើ លើសតម្លៃ)

“ខ្ញុំហ្នឹងឱ្យនាងឈឺជាងនេះរាប់រយដង ពីទង្វើដែលនាងបានក្បត់ខ្ញុំ”
ម៉ាឡន នៅតែបន្តស្ដាប់សំឡេងទុក្ខសោករបស់នាងក្រមុំ ដោយមិនព្រមទៅណា រហូតទាល់តែមានសំឡេងរំខានពីមនុស្សជំនិតរបស់ខ្លួន។
“ចៅហ្វាយ...” ម៉ារ៍កូ ស្ទាក់ស្ទើរមកហ៊ាននិយាយ ពេលបានឮសំឡេងយំយេករបស់នាងក្រមុំនៅខាងក្នុង។
“មានស្អីក៏ឆាប់និយាយម៉ោ”
“ទំនិញមកដល់ហើយទាន តែពួកគេឈប់នៅកណ្ដាលសមុទ្រមិនអាចចូលច្រាំងបានទេទាន”
“ហេតុអី?” ម៉ាឡន ជ្រួញចិញ្ចើមភ្លាមៗ។
“មានមនុស្សរាយការណ៍មកថា មានប៉ូលីសចាប់ស្ទាក់នៅកំពង់ផែ ទើបមិនអាចចូលច្រាំងបាន ទើបឱ្យចៅហ្វាយទៅត្រួតពិនិត្យដោយផ្ទាល់” សម្ដីរាយការណ៍មនុស្សជំនិតធ្វើឱ្យ មនុស្សកំណាចញោចជាស្នាមញញឹមសាហាវចេញមក។
“ហ៊ឹស រៀបចំយន្ដហោះទៅ” ដែលគេញញឹមមិនខ្លាចអ្វី ព្រោះដឹងថាអ្នករាយការណ៍ គ្មានអ្នកណាក្រៅពីសុនខធ្វើខ្លួនជាចចកចាំលបខាំគេពីក្រោយនោះទេ។
(បើជ្រុលជាឯងមិនស្រលាញ់កូនខ្លួនឯងទៅហើយ ចាំយើងជួយបំផ្លាញនាងឱ្យខ្ទេចខ្ទីទៅចុះ) ម៉ាឡន ពោលក្នុងដោយសម្ដីកំណាចបំផុត ស្របពេលផែនការណ៍អ្វីម្យ៉ាងក៏ផុសឡើងនៅក្នុងខួររបស់គេ។

នាវាខ្នាតធំដែលពោរពេញទៅដោយ អ្នកទេសចរណ៍ធ្វើដំណើរជាច្រើននៅក្នុងនេះ ទៅតាមចំណង់ចំណូលនៃការផ្សងព្រេងលើទឹករបស់ពួកគេ។ តែពួកគេមិនបានដឹងទេថា ក្រៅពីដឹកអ្នកដំណើរ នាវាមួយនេះក៏មានជំនួញមួយទៀត នោះគឺជួញដូរអាវុធនេះឯង។ អាចនិយាយបានថាការដឹកអ្នកដំណើរជាជំនួញបាំងមុខតែប៉ុណ្ណោះ។
មនុស្សមុខមាំកំណាចជាច្រើន ឈរប្រមូលផ្ដុំគ្នានៅឃ្លាំងក្រោមបាតកាប៉ាល់។ រាងកាយមាំសង្ហា ឈរមើលទំនិញរបស់ខ្លួន ដោយស្នាមញញឹមពេញចិត្ត ពេលទំនិញដែលទទួលបានវាល្អលើសពីការគិតរបស់គេ។
“លោកអាចសាកទំនិញបាន ត្រឹមមួយវិនាទី រត់បានចម្ងាយហាសិបម៉ែត្រឯណោះ”
ស្ដាប់សម្ដីរៀបរាប់របស់ដៃគូ ម៉ាឡន ក៏ញោចញញឹមពេញចិត្ត។
“ហ៊ឹស ម៉ារ៍កូ” ម៉ាឡន ហុចកាំភ្លើងមួយដើមឱ្យទៅមនុស្សរបស់ខ្លួន ធ្វើការពិសោធន៍។
ប៉ាំង
សំឡេងកាំភ្លើងលាន់ឮខ្ទរពេញផ្ទៃបន្ទប់ តែក៏មិនបានលាន់ឮចេញទៅខាងក្រៅដូចគ្នា ព្រោះជាបន្ទប់មានប្រព័ន្ធការពារសំឡេងបានល្អ។
“ទំនិញល្អ” ម៉ាឡន ញោចញញឹមជាថ្មី។
“ខ្ញុំបាននិយាយហើយ ថាមិនធ្វើឱ្យលោកខកបំណកនោះទេ” រាងក្រាស់សង្ហាមិនចាញ់ ម៉ាឡន ប៉ុន្មាន ដើរមកក្បែរគេព្រមទាំងលូកដៃមកចាប់ជាការសហការណ៍គ្នា។
“រៀបចំទំនិញទៅ ន្អាលត្រលប់ទៅវិញ” ក្រោមពីចាប់ដៃស្វាគមន៍រួច ម៉ាឡន ក៏ងាកមកបញ្ជាមនុស្សរបស់ខ្លួន តែក៏ត្រូវអ្នកម្ខាងទៀតហាមឃាត់ដំណើរ។
“ឈប់សិន! ខ្ញុំថាបើលោកជ្រុលជាមកដល់កន្លែងនេះទៅហើយ នៅបន្តពីរបីថ្ងៃទៀតទៅ ធានាថាកាប៉ាល់របស់ខ្ញុំ ហ្នឹងមិនធ្វើឱ្យលោកខកបំណងនោះទេ ហ៊ឹសៗ” ចប់សម្ដី ម្ចាស់កាប៉ាល់សើចយ៉ាងមានជំនឿចិត្តចេញមក។
“ល្អខ្ញុំក៏ចង់សាកដូចគ្នា” ដែលគេព្រមនៅ មិនមែនគេក្រែងចិត្តអ្នកម្ខាងទៀត តែគេឱ្យតម្លៃទៅលើដៃគូជំនួញរបស់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ។
ក្នុងបន្ទប់ដែលលម្អទៅដោយការតុបតែង យ៉ាងប្រណិតឥតខ្ចោះ ទៅតាមលំដាប់ភ្ញៀវវីអាយភី ដែលពេលនេះហប់ទៅដោយក្លិននៃភ្លើងប្រាថ្នា សាយភាយចេញពីរាងកាយកំណាច។
“អ្ហឹស លោកម៉ាឡន អ្ហឹម...” ស្រីស្រស់ថ្ងូរខ្លាំងៗ តាមអារម្មណ៍ប្រាថ្នាដែលអ្នកកំលោះប្រគល់។
“អ្ហឹម..”
“អ្ហាស..អ្ហឹស”
ម៉ាឡន អុកយកៗ បន្ថែមកម្លាំងកាន់តែខ្លាំង មិនមែនគេញាប់ញ័រចំពោះមនុស្សស្រីក្រោមរាងកាយនោះទេ តែគេកំពុងតែបញ្ចេញវាព្រោះអ្នកណាម្នាក់ទៅវិញទេ។
“អ្ហឹម..ចង្រៃយ៍ អ្ហឹស..” ម៉ាឡន ច្របាច់ត្រគាក សខ្ចី ខ្លាំងៗ បញ្ចេញទាំងអារម្មណ៍ បញចេញទាំងកំហឹងនៅលើនោះ។
“លោក...អ្ហាស កុំធ្ងន់ដៃពេក” មនុស្សស្រីដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើន តែពេលមកជួបហ្នឹងអារម្មណ៍ខ្លាំងក្លាថ្នាក់នេះ នាងក៏សឹងមិនអាចទ្រាំទ្របានដូចគ្នា។
“អ្ហឹម..”
“អ្ហាស...អ្ហា” ស្រីស្រស់ ពត់ពែនខ្លួនពេលដឹងថាឋានសួគ៌ជិតមកដល់។
“អ្ហឹម..” ម៉ាឡន ងើយក្បាលទៅក្រោយ ទទួលយកអារម្មណ៍ក្ដីសុខ ពេលទុយោរបស់ខ្លួនបង្ហូរសាំងទៅក្នុងថង់ការពារ រឿងនេះគេតែងតែប្រយ័ត្នជានិច្ច។
បន្ទាប់ពីបញ្ចេញគ្រប់យ៉ាងរួចរាល់ ម៉ាឡន រុំកន្សែងនៅចង្កេះឱ្យតែបានៗ ដើរទៅរានហាលមុខបន្ទប់ ជក់បារីរំសាយភាពតានតឹងរបស់ខ្លួន។ ស្រីស្រស់ញញឹមសិចស៊ី ក្រោកចេញពីគ្រែទាំងរាងកាយននលគកដើរមកឱបរឹតរាងក្រាស់ពីក្រោយ។
“លោករោលរាលខ្លាំងណាស់ លេងធ្ងន់ៗខ្ញុំទប់សឹងតែមិនបានទៅហើយ” ម្រាមដៃវែងស្រឡូន អង្អែលចុះឡើងតាមសាច់ដុំហាប់ណែន។
“ដកដៃនាងចេញទៅ” ម៉ាឡន បញ្ជាសំឡេងកាច។
“អេ មិនទាន់...” ស្រីស្អាតរៀបបន្តប្រយោគ តែក៏ត្រូវអ្នកកំលោះគ្រវាសដៃចេញមួយទំហឹង។
“ស៊ែកនៅលើតុ យកហើយក៏ចេញទៅ” បញ្ជាក់រួច មនុស្សកំណាចក៏ដើរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ ទុកឱ្យស្រីស្រស់នៅអាម៉ាស់មុខតែម្នាក់ឯង។
“ប្រុសស្អីសោះកក្រោះយ៉ាងនេះ តែក៏គួរឱ្យស្រលាញ់ដែរ” ស្រីស្អាត ញញឹមសរសើរអ្នកម្ខាងទៀត មុនហ្នឹងប្រញាប់តែងខ្លួនចេញទៅរកកន្លែងសប្បាយបន្តរបស់ខ្លួន។
ឈូ
ទឹកត្រជាក់ៗហូរស្រក់ចុះមកប៉ះ ហ្នឹងរាងកាយមាំសង្ហា ដែលកំពុងតែអប់ដោយភ្លើងកំហឹង។
ឌឹប
កណ្ដាប់ដៃធ្ងន់ៗដាល់ជញ្ជាំងមួយទំហឹង ដើម្បីបញ្ចេញអារម្មណ៍របស់ខ្លួន។
“ចង្រៃយ៍ ម៉េចក៏ចេះតែគិតពីស្រីពិសពុលម្នាក់នោះមិនឈប់ទៅវិញ?” ម៉ាឡាន ម៉ៅក្នុងចិត្តជាខ្លាំង ពេលខួរក្បាលមិនព្រមស្ដាប់បញ្ជារបស់ខ្លួន។
ពីរថ្ងៃកន្លងផុតទៅ