ទោសស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀ

ភាគទី៨

(ហេតុអីក៏មានឈាម?)

“បើរាងកាយយើងសុខស្រួល យើងហ្នឹងប្រណីនាង” ម៉ាឡន ញោចញញឹមកំណាចចេញមក ជាស្នាមញញឹមបញ្ជាក់ពីធាតុពិតរបស់គេ។
“ហ៊ឹក អ្នកប្រុស...អាយ” ម៉ីសៀ ព្យាយាមថយគេច តែក៏ត្រូវមកកំណាចចាប់ទាញមកវិញ ព្រមទាំងសង្កត់នាងជាប់ក្រោមរាងកាយរបស់ខ្លួន។
“កន្ធែកជើងឱ្យយើងតាមសម្រួល ឬក៏ចង់ឱ្យប្អូន..អរ មិនមែនទេ ឬចង់ឃើញកូនប្រុសរបស់នាងងាប់” ម៉ាឡន អង្អែលតាមដើមដៃតូចថ្នមៗ។
“ហ៊ឹក...” សំណើរបស់អ្នកកំលោះធ្វើឱ្យ ម៉ីសៀ លែងកម្រើក លែងបដិសេធអ្វីទៀត។ នាងជំទាស់មិនបាន ព្រោះគេជាជីវិតរបស់នាង ជាសាច់ឈាមតែមួយដែលនាងនៅសេសសល់ បើអ៊ីចឹង នាងសុខចិត្តឱ្យអ្នកកំលោះប្រមាថមើលងាយ ឱ្យតែប្អូនប្រុសមានជីវិតរស់។
“ហ៊ឹសៗ មិនគិតថាស្រីដូចជានាង ចេះស្រលាញ់កូនដែរសោះ”
“ហ៊ឹកៗ...”
“មិនបាច់ភ័យទេ យ៉ាងណាក៏យើងមិនបង្កើតកូនចោលដូចជាអា
កញ្ចាស់នោះដែរ...ហើយក៏គ្មានថ្ងៃឱ្យកូន កើតចេញពីម្ដាយជាស្រីចិត្តងាយដូចជានាងដែរ”
“ហ៊ឹក អ្នក...អាយ”
ខ្វោក
អាវថ្មីត្រូវហែកឱ្យខ្ទេចព្រោះមនុស្សកំណាចជាលើកទីពីរ តាមដោយអាវក្នុងតូច ក៏ត្រូវដោះបោះចោលគ្មានប្រណី បង្ហាញឱ្យឃើញដើមទ្រូងណែនក្ដំបង្អួតសម្រស់។
“ហ៊ឹស ចឹងតើសបានអាកញ្ចាស់នោះជាប់ចិត្តយ៉ាងនេះ”
ជុប ជុប
ម៉ាឡន ចំអកស្រីតូចជាលើទីពីរ ហើយក៏ឱនមកបឺតជញ្ជក់ដើមទ្រូងរបស់នាងខ្លាំងៗ លើស្នាមដែលខ្លួនបានបន្សល់កាលពីប៉ុន្មានម៉ោងមុននេះ។
“អ្ហឹម..អ្ហឹស...អ្នកប្រុស” ម៉ីសៀ ព្យាយាមរុញច្រានដើមទ្រូងរឹងមាំចេញ បញ្ឈប់ទង្វើរបស់គេ តែមនុស្សកំណាចបែរជាចាប់ដៃនាងគ្រវាសចេញមួយទំហឹង។
“កុំប៉ះពាល់យើង សំឡេងនាងក៏យើងមិនចង់់ដែរ” ម៉ាឡន បញ្ជាកំណាច ដែលស្រីតូចក៏បានតែធ្វើតាមសម្ដីរបស់គេ ព្រោះមិនខុសប្អូនាងអាចហ្នឹងស្លាប់ក៏ថាបាន។
ជុប
ម៉ាឡន បឺតខ្លាំងលើគល់ទ្រូង សខ្ចី បន្តអូសចុះមកតាមជ្រលងទ្រូង មកររកក្បាលពោះរាបស្មើ ហើយក៏បឺត ព្រមទាំងខាំខ្លាំងៗ។
“អ្ហឹម...” គ្រហឹមពេញចិត្ត លិឍត្រង់ក្បាលពោះរាបស្មើ។
“...” ម៉ីសៀ បានត្រឹម ទប់សំឡេងឈឺចាប់ ស្រើបស្រាលរបស់ខ្លួន មិនហ៊ានឱ្យគេឮ។
“រាងកាយនាងទាក់ទាញណាស់តើស អ៊ីចឹងបានប្រុសណាក៏ពេញចិត្ត...អ្ហឹម ជុប” ម៉ាឡន ខាំត្រង់ចង្កេះតូចកាន់តែខ្លាំង បញ្ចឹញទាំងកំហឹង បញ្ចេញទាំងអារម្មណ៍របស់ខ្លួន។
បាតដៃក្ដៅគគុកលូកចូលក្នុងខោដំណេក ជ្រែកខោក្នុងរបស់ស្រីតូច ព្រមទាំងក្ដោបក្ដាប់ភាពទន់ជ្រាយរបស់នាង។ គេនៅចាំបានកាលប៉ះពាល់វាលើកដំបូង ធ្វើឱ្យអារម្មណ៍របស់គេល្អ ទោះជាបានបន្តិចក៏ដោយ តែថ្ងៃនេះគេមិនត្រឹមតែប៉ះ តែហ្នឹងធ្វើឱ្យលើសពីនេះ។
“អ្ហឹ...” ម៉ីសៀ ជ្រុលមាត់បង្ហើបសំឡេងថ្ងូរ តែសាមីខ្លួនក៏ប្រញាប់លើកដៃខ្ទប់មាត់វិញ។
ម៉ាឡន ចាប់សម្រាតខោដំណេកហ្នឹងខោក្នុង នាងក្រមុំចេញព្រមគ្នា ដោយការក្ដីស្រែកឃ្លាន។ ត្រឹមបានឃើញសម្រស់ផ្កាក្រសែភ្នែកកំណាចក៏មិនអាចដកចេញទៅណា។ ម៉ាឡន សម្លឹងភ្លឹកនៅត្រង់នោះ ព្រមទាំងលេបទឹកមាត់ចូលបំពង់ ក យ៉ាងលំបាក។
“ទោះឆ្លងកាត់ស្រីរាប់មិនអស់ តែខ្ញុំមិនដែលឃើញរបស់ស្រិណាស្អាតដូចជានាងនោះទេ” ម៉ាឡន ភ្លេចខ្លួនសរសើរស្រីតូច។ ការសម្លឹងរបស់គេ សាងឱ្យសាមីខ្លួនប្រញាប់ក្បៀតជើង ដោយការខ្មាសអៀន។
“ហ៊ឹស លេងឫកបានដូចជាស្រីក្រមុំអ៊ីចឹង” ម៉ាឡន ចំអកឱ្យស្រីតូចដៃរឹងមាំក៏ចាប់ញែកជើងនាងចេញពីគ្នា ឱនទៅបម្រុងហ្នឹងប៉ះពាល់ត្រង់នោះ តែគេក៏បញ្ឈប់សកម្មភាពភ្លាមៗ។
(នាងជាស្រីអប្បលក្ខណ៍ ឯងមិនគួរធ្វើបែបនេះទេ) មនុស្សកំណាច ក្រើនរំលឹកខ្លួនឯងក្នុងចិត្ត ហើយក៏ប្ដូរមកជាថើបគល់ ភ្លៅរបស់នាងវិញ។
“អ្ហឹម..អ្នកប្រុស ហ៊ឹកៗ” ម៉ីសៀ ព្យាយាមទប់ហើយតែក៏នៅតែរបូតចេញមក ពេលប្រុសកំណាចខាំត្រង់ភ្លៅរបស់ខ្លួនកបើធ្មេញ ជាកន្លែងងាយឈឺបំផុត។
“បិទមាត់នាងទៅ...” បញ្ជាឱ្យស្រីតូចបិទមាត់ តែខ្លួនបែរជាបំបោសអង្អែល ទាំងថើបទាំងខាំសាងអារម្មណ៍ដល់នាងមិនឈប់។
“...” ម៉ីសៀ បានត្រឹមខាំមាត់ ពត់ពែនខ្លួន ពេលគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងខ្លួនវាញ័ររញ្ជួយគ្មានសល់ ស្រើបស្រាលតាមរាងកាយ។
“អ្ហឹម..ជុបៗ” ម៉ាឡន បឺតជញ្ជក់កន្លែងញែកខណ្ឌដើមទ្រូងខ្លាំងៗ ដែម្ខាងក៏ញក់ញី លុញច្របាច់ឈ្លីចុងទ្រូងរបស់នាង ម្ខាងទៀតក៏ឱបក្រសោបដោយបបូរមាត់ហ្នឹងអណ្ដាតរបស់គេ។
“...” ម៉ីសៀ ទប់អស់ពីសមត្ថភាព ដោយការខាំបបូរមាត់ខ្លួនថ្នាក់ហូរឈាមចេញមកតិចៗ។ ដៃតូចទាំងពីរ ខ្ញាំកម្រាលពូកខ្លាំងៗ ពេលទទួលបានអារម្មណ៍សុខស្រួលពីអ្នកកំលោះ។
“អ្ហឹម...”
“...” គេកាន់តែបឺតជញ្ជក់ខាំ ស្រីតូចកាន់តែខាំមាត់ខ្លួនទ្វេឡើង ភាពឈឺចាប់របស់នាងមិនបញ្ចេញមកតាមរយៈសំឡេង ទើបនាងបានត្រឹមតែស្រក់ទឹកភ្នែកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់។
“អ្ហឹម..”
ជុប
ម៉ាឡន បឺតគល់ទ្រូង ឡើងមករក កសខ្ចី ហើយក៏ញក់ញីបបូរមាត់ដែលមានឈាមរបស់នាងតាមក្រោយ គេដឹងថានាងកំពុងយំ តែគេបែរជាជ្រើសរើសមិនខ្វល់ មានតែឌឺដង។
“ទឹកភ្នែកនាង វាគ្មានប្រយោជន៍សម្រាប់យើងទេ” បោះសម្ដីកំណាចរួច ម៉ាឡន ក៏ក្រោកចេញពីនាងបន្តិច ចាត់ការខោដែលនៅសេសសល់របស់ខ្លួន។
ម៉ីសៀ ត្រូវងាកមុខចេញភ្លាមៗ ទាំងខ្មាសទាំងអៀន ពេលបានឃើញភាពរឹងមាំកំពុងតែបញ្ចេញរិទ្ធចង្អុលមុខនាង។
“ហ៊ឹស ខ្មាសឬមិនដែលបានឃើញរបស់ធំឱ្យប្រាកដ?” ម៉ាឡន ដៀមដាមមើលងាយស្រីតូច។
លែងខ្វល់ពីនាងក្រមុំ ម៉ាឡន ទាញអាវភ្លៀងមកពាក់ឱ្យប្អូនប្រុស ពេលរួចរាល់ក៏បោលសម្រុកចូលក្នុងល្អាងស្នេហ៍នាងក្រមុំ មួយទំហឹងយ៉ាងទាន់ហន់ សាងឱ្យសាមីខ្លួនស្រែកដោយការឈឺចាប់។