CHAPTER 39

8 1 2
                                    

Siguro pinag-lihi sa sama ng loob itong babaing ito

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


Siguro pinag-lihi sa sama ng loob itong babaing ito. Wala ng naging maayos na mood 'to,eh. Parang nagmi-menopause, bata pa naman siya pero laging high blood. Haissst!

Hindi ko nga siya pinansin. Nanguna na ako sa paglalakad. Tumingin ako sa unahan at pilit tinanaw ang pinakadulo ng kalsada. Paakyat na ang daan sa dulo, may malaking souvenir shop ulit na madadaanan sa kaliwang bahagi ng daan bago ang kalsadang paakyat na sa tingin ko at patungo na ng kweba.

"Hindi ka naman masyadong halatang excited na makarating sa kweba ano?" Pakialamera din talaga,eh!

" You are more excited than I am."asik ko sa kaniya. "Look at you, pawisan na ang mukha mo,hindi mo man lang punasan, lakad takbo ka pa halos when you seen the signage a while ago. Tsk!"

"Of course I am super excited,hello! Pakialam mo ba sa pawis ko?eh di punasan mo,dami mo pa na sinasabi! Hmp!" Sabi niya sabay talikod sakin.

I pull my hanky inside my shorts pocket and walk faster para mahabol siya. Nang mahabol ko siya ay humarang ako sa harap niya to stop her from walking away. She looks confused and irritated. So I took the chance to wipe  her sweat in her face. Iiwas pa sana siya but I use my other hand to hold her face steadily. Nagulat ata siya sa ginawa ko kaya napatulala na lang siya.

Pinunasan ko nang mabilisan ang mukha niya. Idadamay ko pa sana ang bandang leeg kaso bigla niya akong inapakan sa paa.

"Aaaaaah! Ouch! Ouch! Ouch! Why did you do that?" Sigaw ko habang nakataas ang paa na inapakan niya.

"Manyak ka talaga,hanep ka! Bakit mo ginawa yun?"

"Because you told me to. Kakasabi mo lang nakalimutan mo na agad. Tsk!" Badtrip sakit ng paa ko, hindi pa naman ako naka sapatos. Feeling ko nadurog na ang mga buto ko dito.

"Because you told me to ka diyan. Hanap ka talaga paraan para makasimple ka eh,noh?"

"Hindi ka kamanyak manyak. Sorry for your delusions. Iwasan mong magsalita ng mga bagay na sa huli ay babawiin mo rin naman. Pasalamat ka hindi ako marunong manakit ng babae." Takte,kumikirot pa din ang paa ko.

"Eh di salamat."pabalang niyang sagot.

"Welcome." Gigil kong sagot.

"Ang sweet niyo naman." Sabay kaming napalingon ni baliw sa nagsalita. Matandang lalaki iyon na may kasabay na binatilyo sa paglalakad. Mukhang kagagaling lang din nila sa kweba.

"Hello po! Pagpasensiyahan niyo na po ang lolo ko. Makulit po talaga siya. Ha!ha!" kamot-ulo na sabi agad ng apo ni lolong makulit.

"Ayos lang po." plastik na sagot ni baliw sa binatilyo. Tsk!

"Alam niyo ba? Ganiyan kami nagsimula ng esposa ko noon. Parang aso't pusa." Dagdag pa ulit ng matanda at halatang tuwang tuwa talaga siya sa aming dalawa ni baliw.

"Ah, ha!ha!ha! ganun po ba?"  na-a- awkwardan na sagot ni May sa matanda. Tsk!

"Pupusta ako na  magkakatuluyan kayo. Hanapin niyo ako ah, Ninong niyo ako sa kasal niyo."

Mukhang pikon na naman si baliw kay lolo ah, haha!

"Uso po dito ang matatangdang makukulit no? May kakilala po kaming matanda din na parahes niyo. Bagay po kayo!" Nakangiti siya sa matanda pero halatang paubos na pasensiya niya. haha

"Ah,haha sige po aalis na po kami. enjoy po sa pamamasyal. Pasensiya na po ulit." singit ulit ng apo ni lolong makulit.

"Ayos lang naman, nakakatuwa nga ang iyong lolo. Ano na nga po ang pangalan niyo lolo?" sabi ko sabay baling kay lolo.

"Ramon De Vera. lolo Ramon na lang for short."

"Nice to meet you po lolo Ramon. Ako po si Francis siya naman po si May. Hanapin ka po namin kapag nagkatotoo po ang sinabi niyo." Gatong ko pa para naman makabawi bawi naman ako dito sa pikunin na baliw kong sekratarya.

"Aasahan ko iyan hijo. Papolar ako dito sa lugar namin kaya mahahanap mo agad ang aming tahanan. Paalam."

Kumaway pa si lolo sa akin bago sila nagumpisa maglakad ng apo niya patungo sa dereksyon ng isang motor. Astig ni lolo nakakaangkas pa sa motorsiklo ah.

" Hindi kaya kumalas kalas ang mga buto buto ni lolong ambisyoso sa pagangkas diyan." narinig kong bulong nitong katabi ko. concern din naman pala, akala ko manhid na siya.

"Ingat daw po kayo Lolo, sabi ni May. para makaattend ka pa daw po ng kasal namin." sabi ko sabay kaway ko sa maglolo ng umandar na sila paalis. Ang apo ni lolo ang nagdrive niyon. Dahan dahan silang umaandar sa pababang kalsada.

Nadaanan na din nila ang dalawang kasama namin na sobrang bagal maglakad, akala mo ay kabilogan ngbuwan hindi katirikan ng araw. Date while walking ata sila.

"Oy! buti nakarating na kayo sa lakad niyong parang nasa park eh noh?' May said with sarcastic tone,hays! lahat na lang gusto niya awayin! Tsk! Tsk!

"Masyado lang kayong nagmamadali makarating dito. noh?"

"Wala kang paki, bilisan mo.! nauubos ang oras natin puro na lang tayo daldalan, hayz!" close na ba sila? Wala talagang pinipiling oras sa kabaliwan itomg babaing ito eh. nawala na talaga yung tatahi-tahimik na sekretarya ko dati. kaso matalas nga lang siguro talaga ang bibig niya. Tsk!

"That's enough guys, lets go!" singit ko na baka hindi na kami matapos dito talaga.

Konting lakad pa ay nasa bungad na kami sa wakas ng hoyop-hoyopan cave. Excited.

KAINIS talaga makipagusap sa mga kasama ko

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


KAINIS talaga makipagusap sa mga kasama ko. Buti na lang talaga nandito na kami sa bungad ng kweba. Biglang na wala ang asar ko dito sa amo kong pakialamero. Nakakagulat ang hanep. Buti na lang hindi ko siya nabigwasan kung nagkataon yari ako kay boss kapag nagasgasan itong isang ito.

Tapos may kalahi na naman ni lola Neneng na nag-appear. Kagaling naman talaga ng tadhana eh,no? Daming extra sa kwento. hayz! palagi na lang matatanda ang extra,hanep! wala na bang ibang maisip ang author?

May tao sa bungad ng kweba,siya ang nagguide sa amin papasok.

Pinapili kami ni kuyang guide kung gusto daw ba namin ng may ilaw or wala. pero mas advisable daw na walang ilaw para mas damang dama mo ang kweba. So dahil ako ayos lang sa akin ang kadiliman dahil fully trained naman ako sa dark mode kerrybells lang sa akin kaya nung sa akin ipinaubaya ang desisyon,haha gulat sila. kaso wala na sila nagawa. Flash light lang ng mga cellphone namin ang ilaw namin unlike na kapag nakaopen ang mga ilaw sa buong kweba ay maliwanag talaga. Ako lang ata ang natuwa sa madilim na paligid,haha! Cute nila.

Nawala na tuloy ang topak ko.

May rason talaga ako, kaya madilim pinili ko. I wanted to catch the person who's following us.  Magmula pa kanina sa may highway.

Lagot ka sa akin.

A/N:

Photos not belong to me. Credit to the owner. Thank you

My Unexpected SecretaryWhere stories live. Discover now