My Unexpected Secretary

CHAPTER 32

DISCLAIMER ALERT

Expect typo errors, wrong grammar, and spelling. Hindi po perfect ang may gawa kaya pasensya na po.

Ang kwentong ito ay isang kathang-isip lamang ng inyong likod. Ang aking mga karakter ay nakapangalan sa aking mga kaibigan, kaklase, katrabaho, naging katrabaho, at miyembro ng family, pero hindi nila alam,hehe! Ang mga lugar,at pangyayari sa kwentong ito na pagkakahaling-tulad sa tunay na buhay ay hindi sinasadya. Thank you!

All rights reserved.

***

THIRD PERSON POV

Nahaloghog na ng mga letseng tauhan ko ang lahat ng beach resort sa Batangas. Pati na sa probinsya ng Quezon. Ewan ko ba sa mga tangang bwesit na yun. Hindi mahanap hanap ang letseng Morales na yan.

Kailangan kong makakuha ng information sa pamilya niya. Mas malaki ang tiyansa na todasin ang Franco Morales na iyon ngayon na walang nakaasungot na bantay sa kaniya. Kaso ang lupit naman magtago ng walang hiyang kumag na iyon.

May nagtatago kaya sa kaniya o sa sobrang kaduwagan ay nag-isolate na ng sarili. Baka naman lihim na umalis na iyon sa ibang bansa. Mag-iisang linggo na ang lumilipas kaya baka possible din iyon. Kaso magiinform naman agad ang taong pinoste ko doon kung umalis nga ng bansa ang bwesit na Morales na iyon. Argggggh!

Pati ang sekretarya niya ay kasa-kasama niya pa,ano ba relasyon ng dalawang iyon at hindi mapaghiwalay? May hinala akong may namamagitan na sa kanila. Mapaganunpaman, kailangan na lalong isabay na sa buburahin sa mundo ang babaing iyon. Masyado na siyang tumatagal at nagenjoy sa piling ni Franco Morales. Hindi maaaring maging masaya ang hayop na iyon samantalang nagsa-suffer ang isang tao dahil sa kagagawan niya. Hindi maaari, hindi ako makakapayag!

Kailangan kong makapunta sa mansion ng mga Morales ngayon. Ako na ang gagawa ng hakbang para mahanap ang mala-palos na letseng lalaking iyon. Total naman puro walang kwenta ang mga tauhan ko eh,ako na! Nakakahiya naman sa kanila,mga peste!

NAPAKAGANDA talaga ng lugar na ito. Tahimik, malayo sa pulosyon,malayo sa maingay na syudad, friendly neighborhood, at fresh foods. Napakasimple ng buhay ng mga tao dito. Mabababaw lang din ang mga pangarap. I am happy to experience it now, knowing good people with a simple life. Being together with them filled my heart warmed. Now,I just realized that I like being here, I want to leave here with these people. Good people!

I never thought I would love to stay here. Someone told me before that I was a born city boy, that he can't imagine me living in the countryside for a day but that proves him wrong. Look at me now,not only a day but a week has passed and I almost wanted to never go back.

At least for now.

Yes, I missed my parents but my life is in danger now,I don't want them in this mess too. I wanted to settled it on my own. If something happened to them I will never forgive my self. I'm hoping for the fast investigation as well as the culprit's identity. Should I call may father's best friend, Uncle Charles?

Yeah!I should! I have to stop being self centered,I should consider the safety of the people around me.
I will call him after we eat.

"Bakit napakaseryoso mo naman agad bigla diyan,hijo? Andito na tayo. They're waiting for us oh!" Lola Neneng interrupted. "Are you not hungry? Don't be so serious napaghahalataan ka na nagseselos. Eh! Look, they are all looking at us, gutom na panigurado ang mga iyan. Come on!" Dugtong pa niya.

Bahala nga sila mag-antay. Ano sila special?huh! Back to my badtrip mode na naman tuloy ako eh.

Inalalayan ko na si Lola tumawid sa makipot na tulay papunta sa center island. I purposely not looking at May's direction. I'm still sulking,noh! How insensitive of her.

I didn't talk much too when we started to eat. Every time they ask one question I answered it a bit and back to being quiet again. I act so focus on my foods for them to not bother me.

"Ahm,sir? Ayos lang po ba kayo?"again someone interrupted my thoughts. It's Glenda, Lola Neneng's grand daughter.

"No! Ah,yeah! I'm alright!" I shortly answered back.

"Ah,buti naman po. Baka po gusto niyo ng manga para sa panghimagas? Matamis po ito, galing sa puno na nasa bakuran ng bahay ni Lola. Try niyo po."she insisted. Wala ba itong ibang makausap? Hindi ba siya makaramdam na ayoko makipagusap?tsk!

"Thank you." Sabi ko nang walang choice na nilapag sa plato ko ang hinog na manga. Matipid pa din naman akong ngumiti sa kaniya. Baka sabihin ni Lola Neneng inisnob ko ang apo niya. Kumakain naman ako ng manga, actually it's one of my favorite fruits.

She's still looking,kaya kinuha ko ang kutsara and took one slice of it. Nakaabang pa din siya kaya kinutsara ko na ang manga at sinubo. Matamis iyon kaya nagsunod sunod na ang kain ko hanggang naubos ko na lahat ng slice mango na binigay niya.

Nakangiting nakatitig pa din sa akin ang apo ni Lola. Tsk! Bakit ba ito pa ang naging katabi ko dito sa table. Nakakaasiwa naman siya,hayz!

Pansin ko lang kasi magmula ng dumating siya,lagi na lang siya nakabuntot sa akin, minsan nga hindi siya sumasama sa gala nila May at bangaw eh,andun lang din siya malapit sa akin. Nahihiya naman akong sungitan baka bigla na lang akong palasin ni Lola. Hayz!

Natapos na ang lahat sa pagkain at nagliligpit na ang bawat isa sa mga pinagkainan samantalang ako nagbabalak pa lang magligpit pero pinigilan na ako agad nitong katabi kong hyper active.

"Ako na po ang bahala sir."

"Ah, Sige! salamat!"Hindi na ako nagpapigil. Total naman gusto niya yan,go!

Tatawag na lang ako Kay Uncle Charles kaya lumayo ako sa kanila at naglakad sa may tulay. Hinugot ko na ang cellphone ko sa bulsa,hinanap ang number ni Uncle Charles sa phonebook at balak ko na sana pindotin para sa tawag ng mag biglaang inagaw ang cp ko.

"What the---"

"Sino gusto mo tawagan? Hindi ka maaaring tumawag na lang ng basta basta. Anong malay mo naka wiretop pala ang cp ng taong tatawagan mo eh di nalocate ka dito." Nagulat ako sa biglaang pag appear nitong babaing ito sa tabi ko. Bumubulong lang siya pero ang lakas ng tibok Ng puso ko,Hindi ko alam kung sa gulat ba iyon o may iba pa,Hindi ko tuloy naintindihan mga sinabi niya. Nakatitig lang ako sa mga mata niya. hayz!

"Ano?"wala sa sariling tanong ko, nakatitig pa din sa kaniya. Blanko na ang utak. Ano ba yan?