Sen yetimhanede büyümüş bir mutantsın, gücün mor sisler halinde meydana gelen telekinezi diye biliyorsun. Güçlerin çok sen çok küçükken etrafa zarar verdiğinden sürekli dışlanıp yoksayılmış birisin. Bu gece de yetimhaneden kaçıp motorunla etrafı turluyorsun, çünkü yaşadığın şehirde suç oranı çok fazla ve sen de kendi kendine kullanmayı öğrendiğin güçlerinin bir kısmıyla insanlara yardımcı oluyorsun tabii ki haberlere malzeme olmayasın diye kaskınla birlikte. Son sürat giderken bir anda bir parıltı görür gibi oluyorsun ve sen neler olduğunu anlamadan portal seni yutuyor. Bir anda kendini çok başka bir ortamda buluyorsun, etraf yangın yeri. Korkarak motorunla geriye doğru hamle yapıyorsun ama önüne pelerinli orta yaşlı yüzü gözü dağılmış bir adam düşüyor hemen arkasından da "Stephen!" diye bağıran öfkeli, ellerinden kızıl sisler dağıtan kadın geliyor. Adamı onun bu hale getirdiğini anlayınca motordan inip koşarak adamın önüne geçiyorsun "Bence konuşarak halledebiliriz." kadın öfkeyle "Sen de nereden çıktın?" kızıl sisleriyle seni savurmaya kalkınca onun sislerini kendi mor sisinle engelledin "İnan hiçbir fikrim yok ama sen sakinleşsen iyi olacak, onu öldürmek mi istiyorsun?" kadın duraksar gibi olunca bu yoldan devam ettin "Her ne olduysa bunu bu şekilde halledemezsiniz etrafı görmüyor musun?" kadın inceleyen gözlerle sana bakıyordu, ne olmuştu ki şimdi?
"Kaskını çıkar." panikledin "E-efendim?" bir adım daha attı "Kaskını çıkar." kararsız kalsan da burası evinden çok uzak olduğundan kaskını yavaşça çıkardın. Kaskını çıkarmanla kadın dolu gözlerle sana doğru koştu panik olup etrafına mor bir kalkan oluşturdun "Yaklaşma!" sana çok üzgün ve pişman gibi bakıyordu, neyden pişman olacaktı ki? "Y/N?" adını da biliyordu üstelik. O sırada arkandaki perişan adam konuştu "Wanda, kızın burada şimdi anlaşmamızı yerine getir." Kadın gözlerini bir saniye bile senden ayırmazken etrafına mevzubahis kızı aradın ama burada insan namına sadece üçünüz vardı. "Benim güzel bebeğim." olayı kavramanla şok içinde karşındaki kadına baktın, bu kadın senin annen miydi?
"Wanda ya bu olanları durdurursun ya da Y/N geldiği yere döner." kadının gözleri sinirle kısılsa da sana bakınca tekrar yumuşadı ve bir anda kızıl sisler etraftaki yangını ve yıkımı onardı sanki bir balonun içindeymişsiniz de o balon patlamış gibi hissettin. "Ne kızı ne diyorsunuz siz?" sonunda konuşabildiğinde kadın şefkatle gülümsedi "Sen benim kızımsın." bu sefer öfkeli olan sendin "Ne demek istiyorsun burası benim dünyam değil!" üzüntüyle "Bak biliyorum oldukça kafa karıştırıcı bir durumdasın ama inan bana burada olman o kadar güzel ki, sana bir kez sarılmama izin verir misin?" öfken giderek artıyordu "Bana yıllar önce beni bir yetimhaneye bırakıp giden kadın olduğunu söylüyorsun ve benim de sarılmana izin vereceğimi mi düşünüyorsun?"
Kadın iki dakikada çökmüş gibiydi "Bak bunu ben yapmadım alternatif evrende ölmüş olmalıyım ki seni oraya bırakmışlar ama burası farklı bir evren burada seni asla bırakmadım, yarattım ve yaşaman için elimden geleni yaptım ama abilerinle ne kadar uğraşırsak uğraşalım seni burada tutamadık ve yok oldun. Aynı şeyin olmasına izin vermeyeceğim." öfken dinerken olayları şok içinde dinliyordun bu kadın başka bir evde annendi yani. Sislerin yavaşça ortadan kaybolurken kadın gelip seni kollarının arasına aldı, sarılmanızla kalbine ilk defa hoş bir sıcaklık yayıldı.
