Part:2
Sabah uyanır uyanmaz etrafın değişikliği seni sarmıştı. Sanki kraliyet ailesinin bir üyesi gibi hissettiren odandan hazırlanıp çıkmıştın, aşağıda seni hazır bir masa ve Bruce bekliyordu. "Erkenciyiz heralde?" genelde sabahın bu saatini insanlar uyumaya ayırırdı. Sana gülümsedi "Erken kalkarım genelde, umarım rahat uyuyabilmişsindir?" gülüp yanına oturdun "Bebekler gibi uyumuşum ki bu yüzden çok mutluyum çünkü normalde ilk kez kalacağım yerde uyuyamam." çayını sana uzattı "Buna sevindim." sorunsuzca geçen kahvaltıdan sonra senin için evden ayrılıyordun "İstersen seni bırakayım, ne de olsa resmi olarak avukatımsın artık. Güvenliğinden ben sorumluyum." onu onayladın, iş yerin çok uzak kalıyordu ve senin belgeleri teslim edip birkaç evrağını alman gerekti.
"Yolunu uzatmayayım?" olumsuzca başını salladı "Önemli değil." her şeyi gibi siyah olan arabasına bindiniz "Kahve?" bir anda nereden çıkardığını anlamadığın bardakla güldün "Müvekkil diye buna derim." o da gülümseyip yola koyuldunuz "Her gün gidecek misin?" "Normalde giderim ama bu dava için son gidişim, takip edilebilirim ve dava tehlikeye girsin istemiyorum." sana tuhaf tuhaf bakıyordu "Senin can güvenliğin öncelikli olmalı."
"O da var tabii ama bu davayı kazanıp karşı tarafı morartmadan ölmeyi düşünmüyorum." yan gözle sana baktı "Asıl senden korkmak lazım." kaşlarını indirip kaldırdın "Bizde bir söz var 'ummadık taş baş yarar' derler, görünüş aldatıcıdır." güldü "Öyle." ofisinin önüne gelince "Teşekkürler Bruce." "Rica ederim Y/N." tam inecekken kolundan tuttu "Dikkatli ol." güldün "Her zaman."
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
İşlerini halletmiş, ofisinden çıkıyordun ki bir grup adam etrafını sarmıştı. Tek kaşın kalkık etrafındaki adamları süzdün, kesinlikle karşı taraftı. "Bayan Y/N, methinizi duymuştum ama şahsen tanışamamıştık ben Carmine Falcone." gözlüklerini işaret ettin "Güzel gözlükler ama sanki bir yirmi yıl önce." boynu gerilmişti. Bu senin saldırındı; karşındakini süz, sinirini bozacak bir yorum yap, asla yüzündeki ifadeyi sarsma. Böylece karşı taraf senin çok güvendiğin birileri olduğunu düşünürdü ve geri adım atardı, eğer atmazsa zaten silahlar devreye giriyordu.
"Sizinle konuşmak istiyordum ben de, bir yürüyüş yapmalıyız." koluna aniden girip seni yürütmeye başladı, işte başlıyordunuz. "Duyduğuma göre Bruce'un avukatıymışsınız." eh şaşırmamıştın "Doğru duymuşsunuz ama bunun sizi ilgilendiren kısmına gelirsek daha mutlu olurum zira benim vaktim değerli." sinirle güldü "Hiç vaktinizi almayacağım merak etmeyin." adamlarına işaret vermesiyle silahlar çıkmıştı "İster kendi iradenizle ister de bizim müdahalemizle arabaya binersiniz." omuz silktin "Zorla olsun." bir elinle çantandaki telefonunun hazırda duran acil tuşuna basmıştın, diğeriyle ise kendi silahını çıkartmıştın.
"Önce silahları çıkarmanız bunu nefsi müdafa yapar, yani hepinizi vurabilirim ve ceza bile yemem." Bay Falcone kahkaha atmıştı "Bu kızı sevdim sağlam çıktı." sen de güldün "Malesef duygularımız karşılıklı değil." silahı ateşlemenle adamların etten bir duvar gibi sahiplerinin önüne geçmesi bir olmuştu "Aa çok dokunaklı, hatırlatın da bir ara ağlayım." siren sesleriyle birlikte önüne bir perde inmişti. "Geri çekilin!" hayır Batman'di bu. Adamların arabaya atlayıp toz olmasıyla yarasa sana döndü "İyi misin?" göz devirdin "Kendi başımın çaresina baktım merak etme." kafasını sallayıp bir polise göz kırptı "Buyrun, iyi misiniz?" polis seni arabaya bindirmişti.
İfaden alındığında içeriye hışımla Bruce Wayne girmişti "Y/N iyi misin?" onu sakinleştirdin "İyiyim merak etme, sadece ufak bir anlaşmazlık." polis memuru şaşkınca araya girdi "Hanımefendi adamlarla karşılıklı silah çekmişsiniz!" ters bir bakış atınca önüne döndü "Söylediğim gibi her şey yolunda, boşuna gelmişsin." kollarıyla bir anda seni sarıp göğsüne yasladı "Çok endişelendim, benim yüzü-" sözünü aceleyle kestin "Ben her ay bir kere bunu yaşıyorum zaten, sana özel değil." gülüp inanmazcasına sana baktı "Gerçekten inanılmazsın."
Eve dönüş yolunda hiç konuşmamıştınız, hala kendini suçladığını görebiliyordun. İçeri girdiğinizde Alfred endişeyle yanına geldi "Efendim iyi misiniz?" ona gülümsedin "Gerçekten iyiyim." anlayışla başını sallayıp yan gözle Bruce'u süzdü "Siz iyi misinzi?" Bruce anlamazca ona bakarken "Çok endişeliydiniz çıkarken." boğazını temizleyip yukarıya çıktı. Sen arkasından bakarken "O hep böyledir, suçluluk duyuyor." bıkkın bir nefes verdin "Umarım beni kovmaz, gerçi kovamaz da anlaşmamız bir yıllık." şaşkınca sana bakan Alfred'e şirince gülümseyip odana çıktın. Üzerini değiştirip uzanırken aklında sadece sabahki pankekler vardı, dediğin gibi bu senin için olağan bir durumdu.
Akşam kapının çalmasıyla uyanmıştın "Efendim, yemek hazır." uykudan boğuklaşmış sesinle "Tamamdır, teşekkürler." demiştin ve aşağı inerken de hala o uyku sersemliğini üzerinden atamamıştın. Bruce yine her zamanki yerinde değildi, masa değişmiş daha normal boyutlarda güzel bir masaya oturmuştu "Vaov! Güzel masa." eliyle yanını buyur edince oturdun "Tavsiyeni göz ardı edemezdim." memnunca gülmüştün. Alfred "Buyrun pankekleriniz." şaşkınca tabağına bakakalmıştın "Silahlı adamlara değil de yemeğine şaşıranı da ilk defa görüyorum." göz devirdin "İçimden geçirmiştim keşke pankek olsa diye ona şaşırdım, doğruyu söyle bu evde dilekleri gerçekleştiren bir cin filan mı var?" kulağının dibine kadar yaklaşınca sen de merakla eğilmiştin "Cin yok ama tatlı ve cesur bir kadın var sanırım, her şeyi olduğundan çok daha güzel gören."
Yanakların kızarabilseydi kızarmıştın şuan "Bir de yakışıklı ve gizemli bir adam var galiba." kibirle gülünce arkasındaki Alfred'e "Seni kastediyorum Alfred." Bruce bozulurken siz keyifle gülmüştünüz "Teşekkür ederim Y/N, o senin güzel görüşün." evet artık sizli bizli konuşmayı da geride bıraktığınıza göre rahatlayabilirdin. Yemekten sonra büyük balkona çıkmıştınız, buradan yıldızlar çok güzel gözüküyordu ve Bruce da öyle. "Davayı kazanacağımıza eminim hem artık bir suçları ve şahitler de var yani yakalandıkları an içeri girecekler, artık burda kalmama gerek kalmadı." gözlerinizle konuşuyordunuz artık, gitme der gibi bakıyordu sana. Ellerinden tuttu "Ben bu kısacık zamanda senden çok şey öğrendim ve bir öğrendiğimi de uygulama taraftarıyım, Y/N benimle çıkar mısın, bana bu şansı verir misin?" şaşırmıştın ama güldün "Evet."
Ve sizin hikayeniz böyle başlamıştı, Bruce Wayne ve Deli Avukat Sevgilisi.
