Bab 50

653 36 7
                                    

"Eh... Maaf cik. Ada lagi satu saiz 7. Boleh try dulu." panggil jurujual itu semula.

Cikgu Syafiza laju mengambil cincin itu dan sarung ke jari manis.

"Perfect." katanya dengan nada teruja.

Aku tersenyum. Comel lah manusia yang asyik serius tapi boleh tersenyum macam ni. Am I did well? Hehe.

Aku kemudian ambil semula cincin yang awalnya longgar pada jari cikgu Syafiza dan sarung pada jari aku. 

NGAM!

Longgar sikit tapi ngam! Nanti aku cuba la tambah lemak dekat jari aku. Mungkin akan jadi perfect macam dia.

"Okaylah, nak dua-dua ni." kata aku.

"Nak terus pakai atau pack ya cik?" soal jurujual itu pula.

"Pak-"

"Pack" aku potong jawapan cikgu Syafiza.

Jurujual itu kemudian akur dengan arahan aku. Bagi aku pack lagi berbaloi. Dia ada kotak khas bersama dengan beg kecil sekali. 

"Terima kasih" ucapku selesai sudah bayar.

Kami kemudian berjalan semula ke pintu hadapan untuk keluar. Malangnya pintu itu sudahpun tutup. Barangkali sebab sudah pun pukul 6 petang. Jadi kami terpaksa lalu jalan jauh melalui pintu belakang. Pintu tersebut membawa kami ke satu lorong akhir tepi sungai. Agak sunyi juga sebenarnya melainkan ada beberapa gelandangan berdekatan dengan timbunan sampah bawah jambatan itu. 

Tiba-tiba seekor anjing mula menghampiri. Ah sudah!

Step 4 : Physical Touch

"Takut ke? Meh sini." aku mula merangkul pinggang cikgu Syafiza. Nasib baik lah tinggi kami lebih kurang sama sahaja. Tak ada lah awkward sangat. Dan obviously, jarak kami sangat-sangat dekat.

Sejujurnya aku pun tak lah berani sangat dengan binatang haram bernama anjing ni. Tapi selagi aku tengok anjing tu macam tak bertindak agresif, aku berlagak berani sahaja. Kalau tiba-tiba datang terkam, memang aku langkah seribu dulu.

"Tak apa. Jalan slow-slow. Dia tak kacau." kataku lembut. Kononnya kata-kata semangat. Padahal aku pun tengah cuak semasa melintasi anjing tersebut. 

Selepas beberapa langkah, kami sudah pun menjauhi anjing tersebut. Fuhhh lega!

Kami berdua kemudian kembali semula ke kawasan parkir kereta dan masuk semula ke dalam kereta. Laju aku hidupkan pendingin hawa sebab panas betul. Berpeluh dah ni.

Tiba-tiba telefon dalam poket aku berdering dan bergetar. Aku keluarkan. Tertera nama IBU. Telefon itu kemudian bertukar tangan.

"Helloo... Ya bu?" jawab cikgu Syafiza.

"Ohhh lupa la nak bagitahu. Kat luar lagi ni. Balik lewat sikit. Tak dapat nak beli buah Ibu."

Oh ya! Aku pun hampir terlupa ibu Lina ada kirim buah untuk minum petang. Memang tak dapat nak tunaikan lah nampaknya. Nak malam dah ni. Tapi jap. aku buat dia jadi anak derhaka ke? Oh no!

"Damia ada je ni. Dia tak jadi balik pula."

"Okay Ibu. Piqa dah balik ke tu?"

"Okay-okay. Nanti kakak whatsapp. Bye."

"Ahhh sorry kalau lama sangat. Lupa pula ibu ada kirim buah." kata aku seraya telefon dimatikan.

"Tak apa. Ibu okay je."

"Ibu kata apa lagi?"

"Ibu kata elok-elok jaga anak dara orang. Tapi harini, macam terbalik je."

Aku tergelak. Terbalik? Aku rasa dia maksudkan aku yang banyak jaga dia. Tengoklah situasi anjing tadi, dia pula beria takut. 

Salah Sarah 2Where stories live. Discover now