Bab 17

402 27 2
                                    

"Fuhh what a week..." aku mengeluh selepas pulang daripada prep petang jumaat ini. 

Badan aku rebahkan ke atas katil aku yang tak berapa nak empuk tu. Bolehlah daripada tak ada. Badan aku dah immune dah. Ni baru minggu awal. Training pun tak mula lagi, jadi aku patut manfaatkan keadaan badan yang masih fresh. Sakit sebab penat training lain dengan penat biasa. Jadi, enjoy jelah.

"Kak Damia." panggil seseorang.

"Panggil Jiah please!" balas aku sedikit kuat dengan nada malas nak layan. Aku fade up sebenarnya nak kena betulkan bila orang salah panggil. Aku dah kenalkan diri as Jiah kot? Apesal ada yang still insist nak panggil Damia ni? 

"Oh sorry-sorry. Kak Jiah... Hmmm boleh ke nak pinjam berus basuh baju jap? Saya punya hilang." Farisha, budak junior tingkatan 1 bertanya.

"Ambil lah dalam baldi aku tu." jawab aku endah tak endah. Aku penat ni. Ikut hati dah kena maki dah budak ni, tapi aku sabar. Sebab ni lah aku malas nak lepak dorm sebenarnya. Macam-macam soalan.

Nasib baik lah barang-barang kitorang memang semua jenis siap tulis nama, takdalah aku nak kena bangun ambilkan untuk dia ni.

"Thank you." balasnya pula. Masih sopan.

"Kau tak pulang balik, siap!" jerit aku dengan mata tertutup. Sumpah tak larat.

"Ha ye. Okay-okay. Nanti saya letak balik." jawapnya. Kedengaran seperti sudah jauh daripada aku.

Aku cuba untuk tidur. Aku malas turun lunch harini. Kepala aku memang fikir nak tidur je. Penat apa pun aku tak tahu lah. Kalau lapar nanti pandai-pandailah aku cari makan.

"Kak Jiah... Sorry kacau..." suara yang sama.

Argh! Aku sumpah baru nak terlelap.

"Clorox ada?" sambungnya pula.

Aku meraup wajah aku dengan kasar.

"Kau ni tengahari buta ni jugaklah kau nak basuh baju kan? Dan tak nampak ke aku ni baru je nak tidur?! Memang dah tak ada manusia lain ke yang kau boleh minta?!" aku serang balas dengan soalan berunsur makian. Siapa je tak geram?

Farisha diam sahaja. Aku tengok dia tunduk sampai menguis kakinya. Muka dah macam ayam berak kapur. Kesian la pula.

"Ambik jela semua benda yang kau nak dalam baldi aku tu. Make sure pulang balik je." jawab aku lagi apabila teringat memang satu paras ni tak ada orang. Semua pergi lunch. Aku yang malas lunch, yang si Farisha ni aku tak tahu lah kenapa tak makan. Puasa agaknya. Kalau betul, dosa lah pula marah orang puasa. Ah pergi mampus, peduli apa aku.

"Okay-okay." balasnya kemudian berlalu.

Baik kan aku? Nak dibandingkan dengan senior lain yang suka membuli tu, aku dikira baik la. Aku memang jenis tak ambil port sangat. Aku tak kacau kau, kau jangan kacau aku. Tu je.

Mungkin si Farisha ni ingat aku baik kot? Tu yang dia berani minta. Yela, aku mana bersuara sangat dalam dorm ni. Kerja aku dalam dorm memang tukar baju dengan tidur je. Tu pun tidur siang. Malam aku check in tempat lain. Kadang-kadang je lepak dorm.

Keluar sahaja dia dari dorm, aku bangun dari pembaringan. Alang-alang tak ada yang lain ni, aku nak serbu bilik seberang sana. Dapat la merasa aircond dengan cuaca panas ni.

Aku lantas menyarung selipar dan bergegas ke bilik cikgu Syafiza. Pintu bilik aku terus terjah apabila melihat kasut milik tuan bilik di luar. 

Tak lama kemudian pintu dibuka. Terpampang wajah si dia.

"Sayangg!" aku menerjah biliknya tanpa dijemput.

"Eh lunch kan sekarang?" soalnya yang masih terpinga-pinga. Jarang aku datang waktu tengah hari. Biasa lepas prep malam baru dapat lepas rindu. Ni pun ada la peluang sebab prep petang cancel. Ada certain student join kem kepimpinan. Yang berjawatan jelah. Nasib baiklah kapten team sukan tak terlibat. Aku malas betul bab-bab kursus ni.

Salah Sarah 2Where stories live. Discover now