It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 62: Het Ministerie van Toverkunst

"Ik kan echt niet volgen." Reageerde ik nog al verward.

"Harry Potter." Legde Olivia uit. "Als Fara hem ook beschermd heeft... Uiteindelijk hebben jullie alleen maar gehandeld om goed te doen. Harry maakt misschien wel een uitzondering."

Ik betwijfelde Olivia haar woorden maar toch had ze mij terug een beetje hoop gegeven. "Je hebt gelijk, ik ga er meteen naar toe!"

Snel kleedde ik mij om en voor ik de deur uit liep draaide ik me terug naar Olivia toe. Ik nam haar gezicht vast en gaf haar een kus op haar voorhoofd. "Bedankt." Had ik nog snel gezegd voor ik de deur wel uit liep. Ik twijfelde enorm maar het viel te proberen. Als iemand wist waar ze was, was het inderdaad het Ministerie.

In alle haast had ik een paar mensen bijna omver gelopen. Ik had me elke keer geëxcuseerd maar ik bleef er niet lang bij stil staan. Ik moest zo snel mogelijk naar het Ministerie van Toverkunst. Toen ik er eenmaal was vulde mijn buik zich opnieuw met twijfels. Toch liep ik de trappen op en ik kwam uit bij de infobalie.

"Goede avond meneer, met wat kunnen wij U helpen?" Vroeg een mevrouw met grijze haren in een dotje gedraaid toen ze mij opmerkte.

"Ik moet dringend Harry Potter spreken." Viel ik gelijk met de deur in huis.

"Heeft U een afspraak?" Vroeg ze boven haar half ronde brilletje.

Ik schudde mijn hoofd. "Dan vrees ik dat U eerst een afspraak zal moeten vast leggen."

"Best." Zuchtte ik vermoeid.

De vrouw nam er een dik stoffig boek bij en bladerde er veel te traag door heen. Had ze niet gehoord dat het dingend was dan? Haar vinger gleed over een hele boel gekrabbel en uiteindelijk liet ze haar vinger staan op een leeg plekje.

"De eerst volgende plaats die vrij is om meneer Potter te spreken is vrijdag over drie weken."

"Maar U begrijpt het niet. Het is echt heel erg dringend." Probeerde ik opnieuw.

"Vrijdag over drie weken, of niet." Reageerde ze streng.

Ik zuchtte even maar knikte dan toch. De vrouw vulde het lege plaatsje met mijn naam en ik liep toch wat geïrriteerd terug richting de uitgang. Alleen viel mijn oog op een paar mannen die kartonnen dozen naar binnen aan het dragen waren. Ze liepen gewoon voorbij de balie en zonder nadenken tilde ook ik een doos op. Ik zorgde dat de mevrouw achter de info balie mijn gezicht niet kon zien en snel liep ik achter de mannen aan.

Eenmaal we uit het zicht waren bleef ik een beetje achter. De doos dropte ik in het midden van de gang en ik liep vlug nog een trap op. Ik volgde de pijltjes richting de juiste afdeling en ik deed ondertussen mijn uiterste best om niet betrapt te worden. Zo normaal mogelijk, net alsof ik hier thuis hoorde ging ik opzoek naar Potter zijn bureau.

Gelukkig duurde het niet lang voor ik een deur had gevonden waar een naamkaartje op hing 'H. POTTER' stond er in drukletters geschreven. Zonder nadenken, en zonder kloppen liep ik naar binnen. Potter zat aan zijn bureau papieren in te vullen. Hij schrok best wel, maar al snel herstelde hij zichzelf. Het was wel vreemd om hem terug te zien.

"Malfidus?" Vroeg Potter verwonderd. "Wat doe jij hier?"

"Fara... Heb je haar gezien?" Kwam ik gelijk ter zaken.

"Al meer dan een jaar niet meer nee." Zuchtte hij verveeld. "Kan je dan nu mijn bureau terug verlaten?"

"Niet voor ik weet waar Fara is."

"Wat denk je nu?" Vroeg Potter terwijl hij wat achteruit leunde in zijn stoel. "Dat ik haar verstopt heb in mijn kast?"

"Nee." Reageerde ik terwijl ik toch even naar de kast keek. "Jullie houden elke stap dat we zetten bij. Dus jullie moeten weten waar ze naar toe is."