It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 9: Wil je met mij naar het bal?

Potter gaf me een wat onwennige glimlach en die kreeg hij terug. "Euhm... We kunnen ook beter gaan eten." Stelde ik voor om toch iets te zeggen.

Potter knikte en liep met me mee richting het kasteel. Het was stil en eigenlijk voelde het een beetje ongemakkelijk aan. Toch verbrak Potter de stilte.

"Maakte... Maakte je jou echt zorgen om mij?" Vroeg hij aarzelend.

Ik knikte. "Ik heb zelfs met moeite een oog dicht gedaan vannacht." Gaf ik toe.

Potter hield me tegen voor we de grote zaal inliepen. "Euhm... Ik... Wel... Weetje... Je..." Stotterde hij. Ik kreeg automatisch een glimlach op mijn gezicht maar ik deed mijn best om niet te lachen, dat leek me net erg onbeleefd.

"Bedankt." Besloot hij dan toch maar te zeggen.

"Waarom bedank je mij?" Vroeg ik wat verward.

"O-Omdat je..." Potter leek het duidelijk moeilijk te hebben dan ik. "Omdat je jezelf zorgen maakte. Dat wil zeggen dat jij helemaal geen harteloos wezen bent."

Ik trok mijn wenkbrauw op. "Nee!" Vervolgde Potter zichzelf. "Dat klinkt niet zo goed... I-Ik bedoel dat... Wel mijn vrienden zeiden het waardoor ik ook die indruk had en... Wel je..." Potter zuchtte opnieuw. "Ik maak het niet veel beter hé."

"Nee." Lachte ik zacht. "Nee, dat doe je niet."

"Sorry." Excuseerde hij zichzelf nu.

"Maak je geen zorgen Potter. Ik denk wel dat ik weet wat je bedoeld."

"Ja?" Vroeg hij hoopvol.

Ik knikte. "Ik ben blij dat je me niet meer ziet als een harteloos wezen." Grinnikte ik zacht.

Potter keek me aan en nu pas zag ik dat hij heel erg mooie ogen had. Opnieuw gaf hij me een kleine glimlach die hij ook terug kreeg. Vervolgens verbrak hij het oogcontact en ik wou verder lopen, alleen trok hij mijn aandacht terug.

"Fara?"

Ik draaide me terug om. "Harry?" Zei ik toch wat twijfelend. Het was dan ook de tweede keer dat ik hem bij zijn voornaam noemde.

"I-Ik wil je eigenlijk nog wat vragen." Vervolgde Harry duidelijk zenuwachtig.

"Ja?" Vroeg ik toch wat nieuwsgierig.

Potter leek te zoeken naar zijn woorden. Alleen was het Draco zijn stem dat ik eerst hoorde. "Kom je nog eten? Ik ga niet blijven wachten."

Ik draaide me even geïrriteerd om en zag dat Draco inderdaad aan het wachten was. Toch met een schuldige blik draaide ik me terug naar Potter toe.

"Ga maar." Glimlachte hij toch een beetje... Teleurgesteld?

Ik gaf hem nog een verontschuldigende glimlach en liep dan maar naar Draco toe. Ik zag dat hij Potter nog een kwade blik gaf en vervolgens liepen we naar de tafel toe om te eten. Ik schepte mijn bord vol groenten, gevolgd door wat noedels en garnaaltjes. Ik had zo een honger waardoor ik volgens mij wel tien volle borden kon eten... Of toch op z'n minst twee borden.

"Wat moest Potter van jou?" Vroeg Draco die zijn bord ook opschepte.

"Dat had ik geweten als je me niet was komen halen." Mompelde ik toch wat geïrriteerd.

"Hij moet je met rust laten." Bromde Draco toch een beetje.

"Jij bent mijn vriendje niet dus je moet niet beslissen met wie ik wel en niet om ga." Kaatste ik terug.

Draco wou antwoorden maar Benno gaf hem duidelijk onder tafel een tik met zijn voet. Daardoor draaide hij even met zijn ogen maar zijn kwade blik verdween wel terug.