It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 22: Idioot

"Heb je nog iets nodig?" Vroeg Willow toen ze klaarstonden om naar de les te vertrekken.

"Ik heb alles wat ik moet hebben. Dank je wel." Glimlachte ik.

"Ben je zeker?" Vroeg Willow opnieuw.

"Jongens, ik vind het echt heel erg lief dat jullie zo voor me willen zorgen maar ik heb gewoon wat hoofdpijn. Ik ben niet aan het sterven." Grinnikte ik zacht.

"Oké, daar heeft ze wel een punt." Gaf Benno toe.

"Hoe dan ook, als je iets nodig hebt weet je ons te vinden." Glimlachte Willow.

Ik gaf hun nog een glimlach terug en wenste hun succes voor de lessen. Heel erg vond ik het niet dat ik nog niet naar de les mocht maar hopelijk was ik snel beter. Niet omdat ik de lessen zo hard miste, maar vooral omdat ik niet goed wist wat ik nu moest doen.

Het was stil in de leerlingenkamer, iedereen zat dan ook in de les. Je kon een speld horen vallen en af en toe hoorde je de wind door een kiertje fluiten. Net zoals je het geknetter van het houtvuur nu veel beter kon horen. Ook al hield ik soms wel van de stilte toch werd ik er gek van nu. Het gaf een heel koud en kil gevoel.

Met een zucht stond ik op uit de zetel en ik zette een muziekje op. Heel luid zette ik het niet maar zo was er toch wat achtergrondmuziek. Aangezien het toch wat fris was legde ik een aantal dekentjes in de zetel en ook zette ik er een paar extra kussens bij in. Daarna liep ik naar boven en nam ik mijn lievelingsboek uit de boekenkast. Terug beneden dimde ik de lichten een beetje en stak ik wat kaarsen aan.

Met toch een veel warmer gevoel dan daarnet ging ik terug in de zetel zitten en ik wikkelde mezelf in met de dekens die ik had klaargelegd. Ook al was het eerst even moeilijk om me te concentreren op de letters toch genoot ik na een tijdje van dit heerlijke verhaal.

Na een hele tijd begon ik honger te krijgen en ik nam de zak koffiekoeken er bij dat Draco voor me had meegenomen. Ik haalde er een chocoladebroodje uit en verdwaalde terug in het verhaal. Pas toen ik de deur van de leerlingenkamer hoorde open gaan keek ik op. Het waren Mattheo en Vince die kwamen binnen gelopen.

"Hey." Begroete Vince mij vriendelijk.

Ik gaf hem een lieve glimlach en vervolgens liep Vince verder om zijn boeken aan de kant te zetten. Mattheo kwam aarzelend bij in de zetel zitten. Het was duidelijk dat hij er wat onwennig bij liep maar ook ik voelde mij niet echt om mijn gemak.

"Wat ben je aan het lezen?" Vroeg hij aarzelend.

"Een boek." Antwoordde ik simpel met toch een kleine grijns op mijn gezicht.

"Nee echt?" Reageerde Mattheo sarcastisch.

Hij trok mijn boek uit mijn handen en ik zuchtte aangezien er geen bladwijzer tussen zat. Dat betekend dat ik straks heel wat zal mogen bladeren voor ik weer weet waar ik precies zat. Mattheo bekeek het boek aandachtig en trok dan zijn wenkbrauwen op.

"Is dat niet een beetje melig?" Grinnikte hij.

"Misschien wel." Antwoordde ik terwijl ik het boek terug uit zijn handen trok. "Maar het verzet mijn gedachten wat."

Mattheo knikte en niet veel later kwamen Benno, Willow en Draco binnen. Mattheo leek zichzelf niet zo goed een houding te kunnen geven en Benno liep gelijk onze richting uit. "Wat doe jij hier?"

"Euhm..." Reageerde Mattheo.

"Laat haar met rust, je hebt al genoeg-" Ik onderbrak Benno. "Het is echt oké."

Mijn antwoord zorgde er voor dat niet alleen Benno me verward aan keek maar ook Willow en Draco keken me niet begrijpend aan. "We hebben het bijgelegd." Legde ik kort uit.