It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 50: Visioen

Er heerste al een aantal weken een zalige rust op Zweinstein. Gelukkig maar want zo konden Draco en ik toch een beetje ontspannen. De vergaderingen bij Draco thuis werden steeds zwaarder en Voldemort begon Draco ook meer en meer de pushen om zijn opdracht uit te voeren. Volgens mij konden we het niet zo heel lang meer uitstellen. Mijn opdracht verliep tot nu toe vlekkeloos. Voldemort geloofde mij leugen over Harry maar ik wist niet of ik lang kon blijven liegen.

Op de vergaderingen zag ik mijn vader terug, alleen zou je niet zeggen dat hij mijn vader is. Hij doet net alsof hij me helemaal niet kent. Ergens vind ik het niet zo heel erg, nu doet hij mij tenminste geen pijn. Wel vroeg ik me af hoe het met Sanura was. Hopelijk is ze oké. Misschien kon ik tijdens de kerstvakantie naar huis. Ook al wou ik dat niet, mijn vader ontweek me en mama was er nu niet meer om de sfeer gezellig te maken.

Tussen Harry en mij ging het eigenlijk wel goed. We klikten inderdaad beter als vrienden. Nog steeds probeerde ik het onderwerp Voldemort te ontwijken maar als het er toch over ging probeerde ik hem zo goed mogelijk te steunen. Ze hadden nog steeds geen flauw idee wat de laatste drie gruzielementen waren, dus veel kon ik ook niet doorvertellen aan Voldemort. Wel begon Harry zich de laatste dagen wat anders te gedragen. Niet alleen was hij op van de stress en de nachtmerries, ook leek hij met iets te zitten.

"Fara!" Hoorde ik Willow roepen terwijl ik door de gang liep.

Ik had nog geen flauw idee wat ze wou zeggen maar toch verscheen er een glimlach op mijn gezicht. "Wat is er?" Vroeg ik haar toen ze naast me liep.

"Aangezien we twee uur vrij hebben leek het mij een leuk idee om eens te gaan kijken in Zweinsveld voor een jurk." Stelde ze enthousiast voor.

"Dat lijkt me een goed idee." Gaf ik toe omdat ik ook nog geen jurk had.

Toen we naar buiten liepen dwarrelden er een paar sneeuwvlokjes naar beneden. Sommigen bleven plakken in onze haren en anderen kwamen dan weer te recht op de dikke laag sneeuw op de grond. Mijn jas trok ik wat steviger tegen me aan en daarna liepen we toch met grote passen door de straten van Zweinsveld.

"Ga je nog altijd met Harry?" Vroeg Willow toen we door de verschillende jurken gingen.

Ik knikte. "Hij had het me vorig jaar al gevraagd en ik had beloofd om met hem mee te gaan."

Willow knikte als teken dat ze dat wist. "Ik vroeg me af of het nog steeds doorging gezien de situatie."

"Hij zou beter met iemand anders naar het bal gaan maar... Ik vind het ook wel fijn dat we samen gaan. Ik had Harry nog gezegd dat ik het oké zou vinden als hij toch liever met een ander ging maar hij stond er op." Legde ik Willow verder uit die een marineblauwe jurk uit het rek haalde.

"Dat is wel lief van hem." Glimlachte Willow die toch weer opzoek ging naar een andere jurk.

"Deze jurk is perfect voor jou." Zei ik terwijl ik een jurk van het rek nam.

Willow kreeg een brede glimlach toen ze de donkergroene zijden jurk zag. "Die moet ik passen."

Ze haalde de jurk uit mijn handen en liep er snel mee naar de pashokjes. Met een glimlach op mijn gezicht liep ik achter haar aan en ik wachtte even tot ze hem aan had. Met een brede glimlach kwam ze het pashokje terug uit en ik kon niet anders dan staren. De jurk was gewoon perfect. Hij zat strak rond haar middel en had een diep uitgesneden decolleté. Aan haar taille zat de jurk erg los en hij had ook een split.

"Meid..." Zei ik zonder mijn ogen van haar af te halen. "Je doet me twijfelen aan mijn geaardheid."

Willow moest lachen. "Ik neem aan dat dat wil zeggen dat ik deze jurk moet kopen?"