It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 19: Laat hem met rust

Toen ik onze leerlingenkamer binnen liep was het erg rustig. Iedereen leek ondertussen al in bed te liggen alleen Benno was nog wakker. Hij zat in de zetel voor de openhaard wat te prutsen met een veer.

"Dat werd ook tijd zeg." Geeuwde hij.

"Je had voor mij niet moeten opblijven." Lachte ik terwijl ik bij in de zetel plofte.

"Dat weet ik maar ik wou zeker zijn dat je in orde was." Lichtte Benno mij in.

"Jij bent echt de beste beste vriend ooit." Grinnikte ik oprecht.

"Dat weet ik." Grijnsde Benno.

Ik gaf hem lachend een duwtje met mijn elleboog wat er voor zorgde dat hij ook even lachte. "Waarom ben jij trouwens zo opgewekt."

"Oh, dat wil je niet weten." Grinnikte ik terwijl ik mijn wangen rood voelde worden.

Benno trok een wenkbrauw op. "Nee, ik heb al zo een idee en dat weet ik liever niet."

"Ik heb ook al dingen moeten horen die ik liever niet hoorde." Merkte ik op denkend aan de nachten dat ik liever niet was wakker geworden.

"Sorry hoor." Grinnikte Benno.

Ik hief mijn schouders op als teken dat het me niet zo heel veel uitmaakte. "Ik kan beter gaan slapen." Geeuwde ik nu toch ook.

"Ik kruip denk ik ook mijn bed in." Knikte Benno.

Zo gezegd, zo gedaan. Beiden stonden we op en ik gaf Benno zoals gewoonlijk een nachtzoen op zijn wang voor we elk onze eigen weg uit gingen. Eenmaal op onze kamer deed ik uiterst mijn best om zo stil mogelijk mijn bed in te kruipen. De trui van Harry had ik naast me gelegd, zo had ik toch het gevoel dat hij er was.

Willow POV.

Samen met Fara en de jongens liep ik naar de grote zaal voor het ontbijt. Fara was zo goed als aan het stralen vandaag. Draco daar in tegen zag er een beetje somber uit. Ergens begreep ik ook wel waarom. Ik vond het ook niet zo aangenaam toen Benno aan het daten was met Sierra vorig schooljaar. Fara haar blik ruste op de tafel van Griffoendor en ergens vond ik dat wel schattig.

"Hebben jullie na vannacht nog niet genoeg van elkaar?" Merkte Benno op met een zucht.

"Nee." Beantwoordde Fara zijn vraag met een grinnik.

Het zorgde er voor dat Draco zijn boterham van zijn bord nam, rechtstond en vervolgens naar buiten liep. Ik wisselde even een blik met Benno en ik wist dat we het zelfde dachten. Uiteraard vonden we het jammer voor Draco maar dat wou natuurlijk niet zeggen dat we Fara niet meer wat mochten plagen. Fara keek even raar op toen Draco van tafel liep zonder iets te zeggen.

"Is alles in orde met hem?" Vroeg ze toch wat bezorgd.

"Vast wel." Antwoordde Benno.

We aten rustig verder en ik hoorde Fara uit over haar momentje met Potter tot we echt wel naar de les moesten vertrekken. We hadden toverdranken en ik had al een vermoeden dat Fara er naar uit keek aangezien ze met een glimlach door de gangen liep. Uiteraard had ze er zin in, zij mocht samen werken met haar vriendje.

De professor was er nog niet dus verzamelden we allemaal in de gang. Zoals verwacht kwam Potter gelijk naar ons toe. Hij gaf me een vriendelijk knikje voor hij Fara een kus gaf. Mijn blik dwaalde even af naar Draco die de grond onder zijn voeten interessanter leek te vinden.

"Ja, ik kan geloven dat het pijn doet." Hoorde ik Mattheo zeggen. "Vervangen worden door een Griffoendor en dan nog door Potter."

Gelijk werd het stil op de gang en was alle aandacht op Draco en Mattheo gericht. Draco bleef stil voor een keer maar Mattheo besloot om het alleen maar erger te maken. Hij zette een paar stappen dichter en keek Draco recht in zijn ogen aan. "Ach, ik zou ook niet hele dagen op een frettenkop willen kijken."