It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 1: Een nieuw jaar

"Kom op Faar, je gaat me niet vertellen dat je jezelf een hele vakantie verveeld hebt." Grinnikte Willow terwijl het landschap voorbij raasde.

Willow is al van dag één mijn aller beste vriendin. We zitten beiden in Zwadderich en we houden van de zelfde dingen. We doen elkaar lachen, staan voor elkaar klaar en we helpen ons vaak eens in de problemen. Willow keek me nog steeds afwachtend aan met haar groen blauwe ogen terwijl ze haar lange, steile en bijna witte haren in een strakke staart stak.

"Op zich viel het wel mee. Mijn ouders waren heel de tijd bezig met hun werk aan het ministerie dus ik was vaak alleen thuis. Je weet van de feestjes die ik gegeven heb, en verder heb ik veel uitstapjes gedaan."

"Helemaal alleen of... Was er toevallig een blonde jongen bij?" Grijnsde Willow breed.

Ik wist dat ze Draco suggereerde. Draco en ik kenden elkaar wel maar vooral omdat onze ouders vaak samen werkten. We moesten vaak mee naar saaie recepties waar we dan af en toe wel even met elkaar praatte maar op Zweinstein was het anders. We waren geen vijanden maar we waren ook zeker geen vrienden. We lieten elkaar meestal gewoon met rust. Tenzij er feestjes gepland werden dan was Draco er uiteraard ook altijd bij.

"Het is niet omdat ik jou heb verteld dat hij best wel knap is dat ik plots hopeloos verliefd op hem ben." Grinnikte ik.

"Wie is er knap en op wie ben je zogezegd verliefd?" Vroeg Benno die ook onze coupe kwam binnen gelopen.

"Draco." Antwoordde ik hem.

Hij trok even een wenkbrauw op en schudde daarna lachend zijn hoofd voor hij naast Willow neer plofte. Benno was Draco zijn aller beste vriend maar ook met ons schoot hij goed op. Benno was altijd iedereen zijn of haar vriend. Hij was dan ook echt geweldig en de meesten hadden hem wel graag.

"Patty zal blij zijn." Grinnikte Benno. "Fara, je weet toch dat haar Draci Poo helemaal van haar is."

Ik draaide even lachend met mijn ogen. "Benno, jij weet even goed als ik dat Draco en ik met moeite vrienden zijn. Moesten onze ouders niet samen werken en jij niet met iedereen zo goed overeen zou komen hadden we vast nooit een woord met elkaar gedeeld. Dus ik denk niet dat die mopshond zich zorgen moet maken."

Benno knikte instemmend en daarna vertelden we verder over onze vakanties. Uiteraard kon ik hun niet alles vertellen. Er hing iets duisters in de lucht, ik voelde het al een tijdje maar ik wou niet dat ze hun zorgen zouden maken. Ook al zou ik het hun willen vertellen, ik zou niet weten wat ik moest zeggen. Het was gewoon een gevoel dat ik had. Een zeer vreemd gevoel en vooral een vermoeden.

Eenmaal we waren aangekomen werden we met de koetsen naar het kasteel gebracht. Sinds vorig jaar kon ik zien dat ze werden getrokken door terzielers. Heel veel mensen zouden hun lelijk en eng noemen maar ik vond ze zo fascinerend. Uren zou ik naar hun kunnen kijken en elke sierlijke beweging tot in het detail volgen.

"Hier ben je." Hoorde ik Draco tegen Benno zeggen, die ons nog steeds vergezelde. "Laat me niet meer alleen met Park."

Benno moest even lachen. "Jouw vriendinnetje nu al beu?" Grijnsde Benno.

"Ze is mijn vriendin niet!" Snauwde Draco bitsig.

"Ik had nooit met haar naar het bal moeten gaan." Zuchtte hij er nog achteraan.

"Dan had je het haar ook niet moeten vragen." Reageerde ik wat bijdehand.

Draco keek me even boos aan maar reageerde er verder niet op. Zoals ik al zei... We zijn niet echt vrienden. Benno en Draco liepen een eindje achter ons en samen met Willow liepen we het vertrouwde kasteel binnen. Het voelde elke keer opnieuw als thuiskomen. Hier voelde ik me echt thuis. Uiteraard kwam ik niets te kort thuis maar er werd steeds zo veel druk op mijn schouders gelegd. Ach mijn ouders zouden eens moeten weten wat ik hier zoal deed. Ze zouden me gelijk van school sleuren en me een belachelijke straf geven.