It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 53: Vanavond

Iedereen was druk in de weer voor het bal deze avond. Toch stond mijn hoofd er niet naar. Mijn hoofd stond er de laatste dagen niet naar. Zo was ik zeker dat ik voor elk vak gebuisd zou zijn. Ik had met moeite gestudeerd en met moeite iets kunnen invullen op mijn examens. Alleen het examen van Fabeldieren is oké gegaan. Harry had me al die tijd ontlopen, wat ik zeker en vast ook snapte maar dat wou ook zeggen dat ik nu alleen naar het bal moest en daar had ik niet zo veel zin in.

"Ik kijk zo uit naar vandaag." Glimlachte Willow blij toen ze haar jurk alvast klaarlegde.

"Toch iemand." Zuchtte ik moe door de slapeloze nachten.

"Ik ben er zeker van dat we er iets leuks van gaan maken. Potter weet niet wat hij mist." Probeerde ze mij op te beuren.

"Dat is het niet alleen..." Mompelde ik twijfelend of ik het Willow wel moest vertellen. "Draco en ik moeten straks naar huis voor... Je weet wel."

"Oh." Reageerde ze meelevend. "Is er iets dat ik voor jullie kan doen?"

"De beste avond ooit hebben." Glimlachte ik lief terwijl ik mijn schoenen aan trok.

Willow knikte maar keek me nog wel steeds onderzoekend aan. Ik negeerde haar blik een beetje aangezien ik niet heel de tijd in de belangstelling wou staan. Beneden in de leerlingenkamer was Draco op mij aan het wachten. Hij zag er ook erg moe uit en met zware voeten liepen we het kasteel uit. Op weg naar het verbodenbos was het muisstil. We waren allebei in onze gedachten verzonken en we hoopten beiden op het beste.

"Ben je er klaar voor?" Vroeg Draco toen we op onze verschijnsel plaats waren.

Ik knikte even en nam Draco zijn hand vast. Alles begon te draaien en niet veel later stonden we voor het huis van Draco. Met nog zwaardere voeten dan daarnet liep ik achter Draco aan. Het was Narcissa die de deur voor ons opende.

"Kom snel binnen lieverdjes, jullie moeten zo niet in de kou blijven staan." Begroete ze ons.

"Hey mam." Mompelde Draco toen we binnen liepen.

Ze keek ons meelevend en bezorgd aan maar we hadden de tijd niet om even een gesprek te hebben aangezien Bellatrix lachend kwam aangelopen. Als Bellatrix er was wou dat meestal wel zeggen dat ook Voldemort in de buurt was. We liepen dan ook gelijk verder naar de eetkamer waar alle dooddoeners zich zoals gewoonlijk verzamelden rond de lange tafel. Ik nam zoals altijd plaats tussen Draco en Narcissa en we moesten niet lang wachten voor Voldemort binnen kwam gelopen. Mijn vader zat ook aan de tafel maar zoals gewoonlijk deed hij alsof ik niet bestond.

"Ah, wat fijn om jullie allemaal terug te zien." Glimlachte Voldemort even akelig als altijd.

"Goed, laten we gelijk ter zaken komen." Grijnsde hij terwijl hij plaats nam.

"Vertel eens juffrouw Jones. Hoe gaat het met Harry Potter?"

Mijn hart kromp een beetje ineen door Harry zijn naam te horen. "Hij is nog geen stap dichter bij heer Voldemort." Antwoordde ik beleefd.

"Nog steeds niet?" Vroeg hij wantrouwend.

Ik schudde mijn hoofd. "Ik heb hem elke keer op het verkeerde been gezet door hier en daar wat bij te sturen. Hij dacht dat ik hem hielp maar eigenlijk bracht ik hem steeds verder weg."

"Uiteraard geloofd hij zijn vriendinnetje." Grijnsde Voldemort opnieuw. "Hoe dan ook de gruzielementen zijn voorlopig veilig. Nagini is altijd bij mij dus daar hoof ik me al geen zorgen om te maken."

Nagini was dus één van de gruzielementen. Ik vroeg me af wat de andere twee waren en ik raapte alle moed bij elkaar om opnieuw te spreken. "Wat zijn de andere twee?"