It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 34: Benieuwd

De vakantie ging voor een keertje redelijk goed vooruit. Mam en ook Sanura vonden mijn verhalen over het kampeertripje geweldig en aandachtig hadden ze alle foto's bekeken die er genomen waren. Pap was nog steeds zijn eigen zelve helaas maar dat was ik ondertussen gewoon. Helaas hadden Harry en ik nog niet kunnen afspreken. We hadden wel al heel veel brieven geschreven naar elkaar en die bleef ik geweldig vinden. Draco en ik zouden volgende week vrijdag gaan zwemen samen met Benno en Willow en daar keek ik wel erg naar uit.

Het was nog vroeg in de ochtend dus lag ik nog in bed. De zon scheen door mijn gordijnen naar binnen en de vogels waren enthousiast aan het fluiten. Ik werd er wel blij van maar helaas hadden die factoren er nu ook voor gezorgd dat ik al wakker was. Ik rekte me nogmaals uit en hoorde daarna een tikje op de deur.

"Hmm." Reageerde ik moe.

"Goede morgen lieverd." Hoorde ik mama haar stem.

"Wat is er?" Vroeg ik mompelend.

"Ik kom zeggen dat je jou moet klaarmaken." Beantwoordde ze mijn vraag.

"Klaarmaken?" Vroeg ik niet begrijpend terwijl ik mezelf recht duwde op mijn ellebogen. Nu pas zag ik dat mama er een beetje moe uit zag. "Waarvoor?"

"We gaan naar Lucius en Narcissa." Reageerde mijn moeder een beetje aarzelend.

"Om half negen in de ochtend?" Vroeg ik verder.

"Kleed je alsjeblieft aan en maar een rugzak klaar met de hoognodige dingen in." Vertelde mam doodserieus.

"Mam, je maakt me bang. Wat is er in Merlijns naam aan de hand?"

Ondertussen was ik gaan rechtzitten en nam ik mijn rugzak van mijn bureaustoel af. "Zorg maar dat je zo snel mogelijk klaar bent. Ik wacht beneden op jou."

Mama sloot de deur opnieuw en liet me wat verward achter. Waarom gingen we nu plots naar Draco toe? Ik begreep er helemaal niets van maar toch deed ik wat mijn moeder me gevraagd had. Snel stak ik wat spullen en kleren in mijn rugzak en daarna liep ik naar de badkamer. Ik friste me wat op, poetste mijn tanden en borstelde mijn haren.

Mijn gedachten vlogen naar overal. Zou mama eindelijk de stap hebben gezet om bij papa weg te gaan en zouden Narcissa en Lucius ons willen opvangen? Mama en Narcissa waren dan ook erg goede vriendinnen. Ze zijn samen nog naar Zweinstein gegaan en daar waren ze beste vriendinnen geworden. Hopelijk bleven Willow en ik ook zo een goede vrienden.

Voorlopig schudde ik het van me af en deed ik nog snel mijn schoenen aan voor ik de trap af liep. Eenmaal beneden was het duidelijk dat mama helemaal niet ging weg gaan bij papa aangezien hij ook klaar was om te vertrekken. Waarom bleven ze zo geheimzinnig doen? Was er iets ergs gebeurt? Het was ook wel al even gelden dat ik Draco gehoord had.

"Klaar?" Vroeg mijn vader wat gespannen.

Ik knikte en mama nam mijn hand vast. Lang duurde het niet voor alles begon te draaien en we bij Draco thuis voor de deur stonden. Mijn ouders, maar vooral mijn mama waren zo gespannen. Zo had ik haar nog nooit gezien. Zelfs niet na die drukke werk week. Narcissa opende de deur voor ons en liet ons binnen.

"Fijn dat jullie er zijn. We verwachtten jullie al." Glimlachte ze al even gespannen.

Ze wisselde even een blik met mama en ik was niet zeker maar het leek alsof mama haar hoofd even schudde. Ik kreeg er stilaan genoeg van maar voor ik opnieuw meer uitleg kon vragen nam Narcissa het woord al.

"Draco wacht boven op jou. Ga maar even gaan kijken." Glimlachte ze lief. "We komen jullie straks wel halen."

Ik knikte bedenkelijk en tilde mijn rugzak van de grond voor ik de trap op liep. Toen ik nog even achterom keek zag ik dat mijn ouders en ook Narcissa me nog steeds aan het aankijken waren. Alsof ze bang waren dat ik voor één of andere reden toch niet naar Draco zou toe gaan. Verward liep ik verder de gangen in en eenmaal ik bij Draco zijn kamer was klopte ik even aan. Zonder echt op antwoord te wachten liep ik naar binnen. Draco lag op zijn bed wat naar het plafond te staren en ik dropte mijn rugzak aan zijn bureau.