It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 58: Eerste dag

Fara POV.

Draco had de tafel al gedekt dus moest ik maar mijn voeten onder de tafel schuiven toen het eten klaar was. Het was fijn om nog eens onder ons te zijn en ik keek wel uit naar de avond, ook al hadden we niet echt iets concreet gepland.

"Jij ken echt zo geweldig goed koken." Mompelde Draco met zijn mond vol noedels.

Ik lachte er even om aangezien het geen zicht was. "Alles is lekker als je honger hebt." Wuifde ik het complimentje toch wat weg.

"Ik meen het hoor." Glimlachte Draco lief.

"Dank je wel." Accepteerde ik het dan toch maar.

Ik draaide wat noedels op mijn vork en prutste er nog wat mee voor ik uiteindelijk toch een hap nam. Draco gaf me opnieuw een lieve glimlach en dronk vervolgens even van zijn drinken.

"Vertel eens wat je straks wilt doen." Glimlachte ik toch wel wat nieuwsgierig.

"Oh... Daar had ik eigenlijk nog niet aan gedacht. Heb jij een idee?" Vroeg Draco die nog een stukje kip op zijn vork prikte.

"Het moet vooral een gezellige avond voor jou zijn, dus jij mag beslissen."

Draco dacht heel even na voor hij het gesprek verder zette. "Wat denk je om straks een gezellige wandeling te maken en daarna een filmpje te kijken?"

"Dat lijkt me heel leuk." Glimlachte ik om zijn keuze.

Na het eten hielp Draco met het afruimen van de tafel en we deden snel samen de afwas. Het was al behoorlijk laat omdat we maar niet uitgebabbeld raakten, maar toch gingen we nog op wandel. Ik liep even naar boven om een lange broek aan te doen en een T-shirtje. Het was wel lekker warm buiten maar in de avond koelde het wel nog snel af.

"Klaar?" Vroeg Draco toen ik mijn schoenen aan had.

"Helemaal." Glimlachte ik blij.

Draco trok nog snel een trui over zijn hoofd en ik deed nog een vestje aan voor we samen naar buiten liepen. De zon begon al stil aan onder te gaan maar erg vond ik het niet. De vogeltjes zongen hun laatste liederen voor de dag en de krekels waren al te horen. Een briesje speelde even met mijn haren en ik genoot even van de laatste zonnestralen dat op mijn snoet schenen.

"We zouden meer moeten gaan wandelen." Zei Draco rustig aangezien ook hij van de laatste zon aan het genieten was.

Ik knikte. "Niets weerhoudt ons om eens meer te gaan wandelen."

We liepen het zandbaantje af en verdwenen tussen de bomen in het bos. Het bos was niet erg groot maar het was gezellig om even in te wandelen. Het werd even stil maar toch vond ik de stilte niet onaangenaam. Het deed echt goed om even buiten te komen en daar leek ook Draco zo over te denken.

Draco POV.

We liepen al eventjes door het bos en ik kon niet anders dan toegeven dat het wel gezellig was. Af en toe zeiden we iets tegen elkaar maar we genoten vooral van de natuur rond om ons. Het was Fara die de stilte terug verbrak.

"Hoe gaat het nu eigenlijk met Benno?" Vroeg ze toch wat aarzelend.

"Hij heeft het soms nog wel moeilijk maar ik heb de indruk dat hij de goede richting uit gaat." Vertelde ik Fara eerlijk.

Ze knikte begrijpend en ik wreef even kort over haar rug. Fara sprak niet zo vaak meer over Willow maar ik wist dat ze zich nog steeds erg schuldig voelde en haar enorm hard miste. Fara gaf me een lief glimlachje en bukte zich vervolgens om onder een tak door te lopen.

"Benno en Mattheo wouden graag nog eens langskomen." Vertelde ik voorzichtig verder.

"Dan moet je hun uitnodigen." Grinnikte Fara.