It All Changed (dutch)

Hoofdstuk 18: Ik reken er op dat je zwijgt

Fred knikte. "Niet voor de lessen."

"Of het heerlijke eten." Vervolgde George opnieuw.

"Jouw oh zo stoere vriendje daar heeft een hele vakantie liggen jammeren over hoe hard hij jou miste." Grijnsde Fred.

"Hé dat is niet waar!" Verdedigde Harry zich onmiddellijk.

"Je hebt het toch vaak genoeg even laten vallen hoor Harry." Voegde Hermelien aan het gesprek toe.

"Hou op. Straks denkt Fara nog dat ik zo een slijmerige slak ben." Reageerde Harry toch wat beschaamd.

Ik moest er best om lachen en ik zag dat Fred en George elkaar een high five gaven. "Trek het jou niet aan Harry, ik vind het best nog wel lief."

Harry keek me gerustgesteld aan en ik gaf hem een knipoog. Vervolgens wou ik in de zetel zitten maar daar dacht Harry duidelijk anders over. Hij nam mijn hand vast en trok me mee naar zijn kamer. "Hou het veilig!" Hadden de tweeling nog geroepen maar tijd om te reageren had ik niet.

"Ik word echt helemaal gek soms van die twee." Legde Harry uit terwijl hij de deur sloot.

"Je moet er niet zo mee inzitten. Ik weet ook wel dat ze jou maar aan het plagen waren." Stelde ik hem gerust.

Harry knikte. "Ze hadden wel gelijk over het feit dat ik jou gemist heb."

"Het voelde raar aan om al direct twee weken weg te zijn. Het lijkt alsof ik de kans niet heb gekregen om jou beter te leren kennen of om leuke dingen te doen samen." Vertelde Harry zacht verder terwijl hij op bed ging zitten.

Ik knikte. "Daar heb je gelijk in, maar niets weerhoud ons om elkaar nu beter te leren kennen."

Harry keek me terug aan en ik liep naar hem toe. Eenmaal ik voor hem stond wreef ik zacht door zijn haren en tilde ik zijn hoofd een beetje op. Ik leunde naar hem toe en drukte mijn lippen zachtjes tegen de zijne aan. Harry liet zijn handen langs mijn zij glijden voor hij me een beetje dichter naar hem toe trok en zijn armen om me heen liet liggen.

Toch niet helemaal zeker of het wel het juiste moment was kroop ik op zijn schoot, zonder de kus te stoppen. Harry leek het niet erg te vinden aangezien hij me alleen maar dichter bij zich trok. Zachtjes stopte ik de kus en ik liet mijn voorhoofd tegen het zijne aanliggen.

"Harry?" Trok ik zijn aandacht zachtjes.

"Ja?" Fluisterde hij bijna.

"Ik zie je graag."

"Ik jou ook." Antwoordde hij met een kleine glimlach.

"Wel, dat is je geraden." Grinnikte ik.

Opnieuw gaf ik hem een zoen maar al snel keek ik hem terug aan. "Denk je dat jouw kamergenoten snel gaan komen slapen?"

"Euhm... Vast niet. Meestal komen de meesten maar binnen een uur of twee slapen."

"Dat is vast wel genoeg tijd." Grijnsde ik.

"Voor wat?" Vroeg Harry met rode wangen.

"Elkaar beter te leren kennen natuurlijk." Grinnikte ik.

Opnieuw gaf ik Harry een kus. Gevolgd door nog één, en nog één. Harry glimlachte tijdens de kus en ik begon zijn hemd los te knopen. Harry liet zijn handen onder mijn T-shirt glijden en heel erg lang duurde het niet voor onze kleren op de grond lagen.

~~~~

Knus lag ik tegen Harry aan. Hij was in mijn haren aan het prutsen en hij gaf me een kusje op mijn hoofd. Ik keek hem even aan waardoor hij mijn gezicht ietsje hoger trok waardoor hij mij een zoen kon geven.

"Ik had nooit gedacht dat ik ooit met jou in bed zou belanden." Lachte ik zachtjes, en een beetje moe. "Maar ik vond het wel heel erg leuk."

"Ja?" Vroeg Harry twijfelend.

Ik knikte. "Ik wist niet dat de uitverkorene zo onzeker kon zijn."

Harry glimlachte kort en streek een plukje haar uit mijn gezicht. "Ik wil het gewoon niet verpesten bij jou en ik wil ook dat jij je goed voelt bij... Wel eigenlijk alles wat ik doe."

"Maak je geen zorgen Potter." Grinnikte ik. "Je moet echt heel wat doen om het te verpesten."

"Zeker want als ik iets anders-" Ik onderbrak hem snel. "Harry, je bent perfect zoals je bent."

Opnieuw drukte ik een zoen tegen zijn lippen aan en ik merkte dat Harry er van begon te glimlachen. "Jij bent anders ook perfect." Mompelde hij tegen mijn lippen aan.

"Ach hou op, slijmbal." Grinnikte ik met een lach op mijn gezicht.

Harry had gelukkig door dat ik het helemaal niet gemeen bedoelde en gaf me nog een zoen voor ik zuchtte en ging rechtzitten.

"Wat is er?" Vroeg hij bezorgd.

"Ik kan maar beter eens terug gaan, en ook iets aan doen." Bedacht ik mezelf.

"Of je kan hier blijven slapen." Stelde Harry voor die zijn broek terug aan trok.

"Een andere keer heel graag maar ik had m'n vrienden beloofd om terug te keren en ik wil niet dat ze zich zorgen maken." Zei ik met toch wat tegenzin. "En ik wil Wemel ook niet onmiddellijk forceren met mijn aanwezigheid."

Harry knikte begrijpend en ik stapte ik mijn schoenen, aangezien ik mijn kleren al aan had. "Is dit jouw trui?" Vroeg ik aan Harry terwijl ik een trui van zijn koffer haalde.

"Ja, waarom?" Vroeg hij wat verward.

Zonder eerst te vragen of het oké was deed ik hem aan. "Dan is die nu van mij."

Harry moest er om lachen en samen liepen we naar beneden. Hermelien was in een boek aan het lezen. Fred en George waren op een kaart aan het kijken en Ron stak net nog een snoep in zijn mond. "De volgende keer misschien een dempspreuk gebruiken." Grijnsde Fred.

Harry zijn ogen werden gelijk groter. "Was het zo goed hoorbaar?"

"Harry, je bent een idioot." Zei Hermelien van boven haar boek.

"Niets gehoord maar jij hebt nu wel bevestigd wat er zo net gebeurt is." Grijnsde George nu ook.

Harry kleurde terug rood en ik schudde even lachend mijn hoofd. Vervolgens gaf ik Harry nog een zoen, wenste ik iedereen een wel te rusten en liep ik naar mijn eigen leerlingenkamer.