Bu hikayenin bazı bölümleri pornografik ve vahşi olacaktır ve pornografiye zaman zaman gifler de eşlik edecektir.
Rahatsız olacakların hikayeyi okumaması önerilir.
-
-
-
Paris'te Gece Yarısı kimlerle konuştuğuma dikkat etmeliydim.
Kimin işine burnum...
Merhabalar :)) Biraz geciktim... Ne yazık ki tıkanıklık süreci yaşadığımı itiraf etmeliyim ancak yine de kendimle savaşarak yazmaya gayret ediyorum... Elbette bu sizi beklettiğim gerçeğini değiştirmiyor. Bu yüzden özür diliyorum.
Oy sınırı +65 :'))
Keyifli okumalar :)
İstanbul'da Gece Yarısı 21. Bölüm - Part 1
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
"Neyse ki ne giyeceğime karar verememiştim." Juliet etrafımda dolaşıp üzerime elbiseler tutarken kendimi ikna etmeye çalışıyordum. En azından itiraz etmemeye... "Gerçi gölgemde kalmayasın diye pek de iddialı kıyafetler almamıştım yanıma." Diyerek kalçasıyla kalçamı iterken yatağa fırlattığı siyah elbisesini işaret ettim.
"Şunu giyeyim de olsun bitsin işte Juliet."
Alaylı nefesini burnundan üfleyerek başını salladı. "Bu senin düğünün," Dedi sözlerin altını kırmızı kalemle çizerken. "Cenazen değil."
Gözlerimi devirmemek için gayret ettim. Kendimi ikna çabam çok da iyi gitmiyordu doğrusu. Yapabildiğim tek şey sadece sessiz olup Juliet'in benimle oynamasına izin vermekti. Ekstra bir heyecan gösteremediğim için üzgündüm ama bence bu bir başarı sayılırdı. İçimdeki topuklarını kıçına vura vura kaçmak isteyen kızı eyerliyordum. Bu bir başarıydı!
Kapı çaldı.
"Nichole geldi!" Juliet ellerini çırparak kapıya koşarken iyice neşelenmeye başlamıştı. Derin bir nefes alıp mini bardan su almaya gittim Elbette; nikahımız her yönüyle inandırıcı olmalıydı ki sorguda açıklamak zorunda kalacağımız boşluklar olmasın. Mesela damadın kız kardeşi düğüne neden katılmadı?
Ya da gelinin kız kardeşi ve babası...
Suyu başıma diktiğimde kollarını iki yana açarak bana sarılmaya gelen Nichole'ü gördüm. Tanrı'm... Kelimenin tam anlamıyla evleniyordum. Gerçekten...
Başımın döndüğünü hissettim. Ben? Kalbim içeride küçük spazmlar atlatırken kendime hakim olmaya çalıştım. Nichole'ün kendine özgü kokusu her adımda etrafa yayıldığında yüzündeki hafif kırgın ama yine de mutlu ifade değişmedi.
"Gelinliğimi paramparça etmişsin!" Diyerek bana sarılırken bir yandan da sitemini belli ediyordu. "Neyse ki yedekçi biriyimdir."
Benden ayrılarak kapının ağzında duran iki bavuldan birini gösterdi. "Benim tasarladığım enfes bir şeydi ama bu da idare eder."
Elimden tutup benim kapının ağzına yönlendirdiği sırada ağzımın kuruduğunu hissettim. Gelinlik olması şart mıydı? Alelade bir elbiseyle evet, deyip imza atsam yeterli olmaz mıydı? O şey... Gerçekten de çok korkuyordum ondan...
