|34| Regret

255 10 0
                                    

Lex's POV

After an hour of silence ay kumalma na din ang lahat. Umakyat ako sa pangalawang palapag upang hanapin si Star, her room is next to mine pero alam kong wala siya doon ng mapansin kong may tao sa terrace.

She's leaning on the railing of the terrace while watching the dark sea from a far. I walk slowly upang hindi ko maagaw ang atensyun niya pero mukhang malakas ang pakiramdam niya.

"Is everyone calm now?" She ask me without even facing me. Umayos na din siya ng pag kakatayo.

"I guess so." Nang makalapit ako ay syaka lang niya ako nilingon. She look at me for a second at muling binalik ang paningin sa kawalan.

"How are you?" I ask Awkwardly.

"Good." Tipid niyang sagot.

"I'm sorry about earlier." I hesitate pero mabuti at nasabi ko parin.

"Why? I was the one who should apologize." Muli ay nilingon niya ako.

"I'm sincerely apologize sa ikinilos ni Justin at nasabi niya, he's just worried..."

"I understand him. Magagalit din ako kapag nakita kong nasaktan ang kaibigan ko." Pagpapatuloy ko.

"Ako ang may dahilan kung bakit napahamak at nadamay kayo ng mga kaibigan mo sa gulo ng mundo ko." I wanted to look away, lalo na at nakatitig siya sa mga mata ko. Pakiramdam ko nababasa niya ang iniisip ko dahil sa pagtitig niya.

"I promise when I leave tomorrow I will end all of this mess. At sa oras na bumalik ako dito ay susunduin ko na kayo at ibabalik ko na kayo sa normal ninyong buhay."

Ngayun ko lang napansin kung gaano kaganda ang mga mata niya.

"Why..." I hesitate again.

"Why are you doing all of this to protect me and my friends?" I ask stupidly. I know the answer pero gusto ko paring makinig mula sa kanya ang sagot.

"Cause like what I told you, this is my fault and saving everyone of you even though it cost my life will be the consequences that I deserve." Kumunot ang nuo ko sa sagot niya. Not that I doubt it but it's just doesn't satisfied me at all.

"I'll tell you what will be the consequences you deserve..." I step forward, closer to her. But just what I thought, hindi siya matitibag.

"What?" She ask me calmly.

"When you save us and end all of this mess..." I grin.

"And bring our normal life back, I will still act as your boyfriend whether you like it or not." I didn't expect her to smirk, but she did.

Kinabukasan ay hindi ko na naabutan si Star, wala rin sina Hakken at Kill kaya naman naisip kong baka gaya ng sinabi ni Star kagabi ay siya na nga mismo ang mag hu-hunt sa mga mafia na gumugulo samin.

Nag kakape ako sa dinning area ng biglang lumitaw si Violet. Kinukusot pa nito ang mata niya.

"I can't find Star." Aniya

"Maaga silang umalis, kasama ata niya sina Hakken at Kill." Hinila niya ang bangkong katapat ko at naupo doon.

"So she's really doing it."

Lumitaw din si Mhiya at mula na siya sa kusina at may dala siyang sariling kape. "Good morning" bati niya samin.

"Good morning." Balik na bati ni Violet. I remember how Mhiya idolized and praise Violet.

"What?" Agsik na tanong sakin ni Mhiya bago tuluyang umupo sa tabi ko.

"Kamusta si Haldrin?" Pag-iiba ko nalang.

I'm Dating the StarTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon