အပိုင်း ၃၅၁ : ငါကမင်းကို မထိန်းနိုင်ဘူးလို့ မင်းကထင်နေတာလား?

Start from the beginning
                                    

"ဒါက ပြဿနာပဲ.." မြောင်ရှီးဟောင်က တိုးညင်းစွာ ပြောလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ၏ခေါင်းကို မော့လိုက်ကာ၊ လင်းဖုန်းအား အမူအရာ ကင်းမဲ့စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ "ပြဿနာ မရှိဘူး၊ ဘာပြဿနာမှ မရှိပါဘူး။ ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ အရှင်က မသိလေ ပိုကောင်းလေပဲ"

သူက ပြီးတာနှင့် ရေရွတ်နေခဲ့သည်။ "ဒီမြေခွေးမိစ္ဆာက လူပုံဖန်ဆင်းနိုင်လောက်အောင် မတည်ငြိမ်သေးဘူး။ အင်၊ ဒါဆိုရင် ပြဿနာ မရှိပါဘူး။ မသိတာပဲ ကောင်းပါတယ်၊ မသိတာက အမြဲတမ်း ပိုကောင်းပါတယ်"

လင်းဖုန်းသည် သူ၏အရှေ့သို့ လျှောက်လာခဲ့ကာ မေးလိုက်သည်။ "ဘာဖြစ်နေတာလဲ? မသိတာက အမြဲတမ်း ပိုကောင်းတယ်ဆိုတာ၊ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ?'

"ဘာမှမဟုတ်ဘူး၊ ဘာမှမဟုတ်ဘူး!" မြောင်ရှီးဟောင်သည် ရယ်လိုက်ကာ၊ လင်းဖုန်းသည် တည်ငြိမ်စွာနှင့် သူအားစိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ၊ သူ၏စိတ်ထဲတွင် နောင်တ အနည်းငယ် ရသွားခဲ့သည်။

သူ၏ပါးစပ်သည် တွန့်သွားခဲ့ကာ၊ ရုတ်တရက်ပြောလိုက်သည်။ "အရှင်၊ ကျွန်တော်ဒီကနေ့ လာရတဲ့ အဓိက အကြောင်းရင်းက၊ ဟိုဟင်းလင်းပြင် ဘုရားကျောင်းက အမှိုက်ကောင်တွေကြောင့်ပဲ"

လင်းဖုန်းသည် မြောင်ရှီးဟောင်အား အေးစက်စွာနှင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ မြောင်ရှီးဟောင်သည် နဂိုပုံစံအတိုင်း ပေါ့တန်တန် မနေခဲ့ပဲ၊ အလွန်အမင်း လေးနက်သည့်ပုံ ပေါက်နေခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့်ပင် လင်းဖုန်းသည်၊ ဤလူဆိုးက စကားလမ်းကြောင်း လွှဲချင်နေသည်ကို သိနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

"ဘာကိစ္စလဲ၊ ပြောကြည့်လေ" လင်းဖုန်းသည် သူ၏မျက်လုံးများအား ထောင့်ကပ်လိုက်၍၊ ထပ်မမေးတော့ပေ။ ထို့အစား သူသည် မြောင်ရှီးဟောင်အား ဆက်ပြောစေခဲ့သည်။

မြောင်ရှီးဟောင်သည် အသက်ကို ညင်သာစွာ ရှူထုတ်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော်က ဟင်းလင်းပြင် ဘုရားကျောင်းရဲ့ အတွင်းသတင်း တစ်ခုကို ရခဲ့တယ်။ တာအိုခြေလျှင် ခရီးသည် ပန်ကျဲဟာ ရာထူးအချခံလိုက်ရပြီး၊ အခုအချိန်မှာ ပိုင်ယွင်တောင်မှာ တံခါးပိတ်ပြီး လေ့ကျင့်နေတယ်တဲ့"

ဂန္တဝင်ဂိုဏ်းချုပ် အတွဲ(၃) UnicodeWhere stories live. Discover now