38. BÖLÜM
(Devran)
Sadece minik bir öpücük... Duru'dan gelen ilk adim... kendiliginden ilk tepki.
Bana ilk dokunus!
Usul usul dudaklarini dudaklarimdan cekerken ne yaptiginin, bana ne dediginin farkinda olup olmadigini düsünüyorum bir an. Dokunusuyla yumdugum gözlerimi aralayip, yüzünü inceliyorum. Gözleri kapali, alt dudagini isiriyor. Öyle masum ve öylesine bastan cikarici ki. Bu defa yaklasan, dokunan... ben oluyorum. Ufak tefek dokunuslarim yanagini buluyor. Parmaklarim yumusakca tenini oksuyor.
-"Beni öptün" diye fisildiyorum, gözlerini acip suc islemis gibi gülümsüyor bana.
Omuz silkip, kendini sirt üstü ceviriyor yatakta. Sonra konuyu degistirmek istercesine "Bahceye cikalim mi? Biraz gezelim?" diye soruyor bakislarini yüzümden cekmeden.
Katiliyorun ona. Az önce olanlara deginmiyorum bir daha. Sözlerine karsilik vermeyi, defalarca onu birakmami istemesinden korktugumu anlatmayi, bana alismaktan baska sans tanimadigimi söylemeyi cok istesem de... ucu acik... öylece kaliyor aramizdakiler. Biliyorum ki devami gelecek... cünkü özeldi. Ona da... bana da özeldi. Bir kararda ilk kabullenisti belki de?
-"Kendini neden odaya kapattigini anlatirsan neden olmasin?"
-"Kendimi kapatmadim, sadece kimseyle konusmak istemedim."
Bakislarini kacirip, tavana ceviriyor. Itiraz etmeyi tercih ediyor bildiklerime.
-"Zühre sultan Elmas sultana kizdigini söyledi ama?"
Ben üsteleyince o saskinca yüzünü cevirip, kaslarini sorarcasina kaldiriyor.
-"Anneme böyle mi hitap ediyorsun?" diye sorup, gülüyor kendini tutamayarak.
Gülüsünün ardindaki alayi sezmiyorum sansa da, hic de öyle degil. Duru'nun annesine karsi olan kirginligi öylesine bariz ki bakislarinda. Konusu her gectiginde kendini kapatiyor, lafi ceviriyor. Önceleri neden diye merak etmis olsam da, simdi bize... ikimize etkisi ne olacak diye tasalaniyorum. Cünkü fark ediyorum ki, Duru ailesinden kacip bana siginiyor. Bir yanim Duru'm bana güveniyor, güvenmek istiyor derken... öteki yanim ya güvenemediginde benden cok daha fazla uzaklasirsa diye korkuyor.
Düsüncelerimden kulagima gelen guruldama sesiyle siyriliyorum. Icimden gülmek gelse de, kendini cezalandirdigi icin kizginligim agir basiyor.
-"Cocuk gibisin Duru. Kalk kadin kalk, karnini doyuralim! Basima kalacaksin bu inatla."
Hic bir itirazina kulak asmadan elinden tuttugum gibi Duru'yu mutfaga götürüyorum. Onu masaya oturtup, ben de karsisina geciyorum. Icerde is yapan Melek ve annesi bize saskinca bakarken, Melek'e dönüp yiyecek bir seyler hazirlamasini istiyorum bize. Fark ettirmeden Duru'ya hosnut olmadigini belli eden bir bakis atip, bugünki yemekleri isitmak icin ocagin basina geciyor hemen.
