31. BÖLÜM
(Devran)
Tüm güne yayilan toplantilar fazlasiyla yorucuyken, babamin sürpriz ziyareti de tuz biber oldu günüme son anda. Mehmet'in dedigine göre kactir geliyormus zaten ben yokken. Niyeti sirf beni kontrol etmek mi, yoksa islerin yolunda gittigini kendi gözleriyle görüp, icini rahatlatmak mi... anlamiyorum. Cikis saatine yakin gerceklesen bu ziyarette olmayan keyfim daha da kaciyor. Babamin anlamsiz tavirlari ve benim ona verdigim karsiliklarla konusma elbette tartismaya dönüsüyor. Aslinda ikimiz de neyi tartistigimizi bilmeden icimizdeki hirsi döküyoruz ortaya.
Aramizdaki bu rekabet benim kendime engel olmaya calisip, onu toplanti odasinda birakmamla erteleniyor simdilik. Sinirle odamin kapisini carpiyor ve kendimi vakit kaybetmeden koltuguma atiyorum. Mehmet de dakikalar sonra ardimdan iceri giriyor.
-"Bari calisanlarin önünde yapmayin sunu be oglum!"
-"Ben mi baslattim? Durup, dururken laf sokup duruyor. Görmedin mi!?"
-"Görüyorum görmesine ama sen de alttan almasini bil azicik Devran. Babani tanimiyor musun?!"
-"Sinirlerimi tepeme cikardi! Yaptigim hicbir isi onaylamiyor. Seytan diyor koy önüne bendeki hisseleri... ne yaparsa yapsin Mahir Bey sirketiyle!"
-"Hadi hadi, sacmalamayi kes! Bu sirketi Mahir amca kurmus olsa da, bu günlere getiren ve hatta sifirdan toparlayan o degil, Eymen ile ikimiziz. Ona kalsa zaten eskilerle bir kac haftaya batirir burayi. Bosuna devredilmedi hisseler sana."
Sanki basina bir sey gelecegini bilirmis gibi, her seyini paylasmis benimle Eymen. Ela ile olanlar, yasananlar sonucu Ingiltere'den dönme kararim ve ona destek olacagima dair verdigim söz... Babamin zamaninda Eymen'e devrettigi hisselerin ücte biri bana devredilmisken, ölümüyle sirketin ortagi oldugumu ögrenmistim. Yillar önce sözünü cigneyip, yurt disina gidisim Mahir Artun'a fazlasiyla koymus olacakki, Eymen'in sirket üzerine yaptigi bu ayarlamalari ögrendiginde bu durumdan hic hosnut olmadi elbette. Üstüne Duru'yla evlenmeye siddetle karsi cikisim da eklenince yillar öncenin kapanmamis hesabini hatirlattim ona sonuc olarak.
-"Hadi sıkma canini artik, cikip gitti zaten Mahir amca da. Biz de cikalim artik, Derya dükkanda yalniz biliyorsun."
* * *
Sirketten cikip, eve varmam pek uzun sürüyor. Arabayi apartmanin önünde bos bir yere park edip, yan koltuga koydugum cantami da alarak iniyorum arabadan. Bir kac saniye icin basimi kaldirip, evde isik olup olmadigina bakiyorum. Tüm gün aklim Duru da kalmis olsa da, ne toplantilardan firsat bulabildim, ne de cesaretimi toplayip bir telefon edebildim nasildir diye. Sabah ise gitmeden önce Rengim'i arayip, Duru'ya bakmasini rica etmekten baska hicbir sey gelmedi elimden. Neyi nasil yapacagimi hic bilmiyorum cünkü.
Yukari cikip, daire kapisini anahtarimla aciyorum. Icerden hicbir ses gelmeyince bir an icin acaba Rengim ile mi gitti diye telas yapiyor ve elimdeki cantayi gelisigüzel bir yere koyup, odasina bakmaya gidiyorum. Yataginda yatiyor görünce onu, bir anda isiniveriyor icim.
Önce uyuyor saniyorum, ama ufak ufak hareketlerinden uyanik oldugunu anlamam uzun sürmüyor. Holdeki isigin dügmesine dokunuyorum ve odanin ici az biraz aydinlaniyor.
