34. BÖLÜM
(Duru)
Iki kisilik bir evde benim disimdaki o tek bir kisiden kaciyorum yine. Kendimi odama kapatmis, öylece pencereden karanligi izliyorum. Aklimda bin bir düsünce, kalbimde öyle bir agirlik ki... yine kendime sürgündeyim. Artik nasil hissettigimi cözemeyecek durumdayim. Neye cabalamaliyim, onu bile bilmeyi bilmiyorum. Kararlar aliyorum, saniyesine yikiliyor herbir sey. Adimlar atiyorum, girdigim yollar hep yanlisa cikiyor. Kurtulayim diyorum, karsimda bir kaya.. gecit vermiyor. Bakiyorum geriye ne kalmis yapabilecegim, bocalayip duruyorum. Aylar geciyor, zaman doluyor... ben bulamiyorum Devran ile yasamanin dogrulugunu...
Öyle dalmisim ki yine düsüncelere, "Duru!" diyen sesle irkiliyorum bir an. Basimi kapiya cevirip, karsimda Derya'yi görünce ise, sasiriyorum.
-"Derya, ne zaman geldin sen? Ben... ben duymadim hic.." deyip, hizla yaklasiyorum ona.
-"Az önce geldik."
Iceri girip, kapiyi kapatiyor ardindan. Endiseyle yüzüme bakiyor, "hosgedin" dememe bile karsilik vermiyor Derya.
-"Neyin var senin? Niye agladin?" diye sorunca ise, saskinca ellerim islanmis yanaklarima gidiyor.
-"Farkinda degilim..." diye mirildaniyorum. "Iceri gecelim hadi" diye kapiya dogru hareketlenince, durduruyor beni Derya. Ardindan ellerimden tutup, yataga oturtuyor.
-"Ne oldu?" Isarci davraniyor.
Bir yanim sus diyor, anlatma tut icinde. Diger yanim, dökül paylas diyor. Dudaklarim titremeye basliyor, tipki ellerim gibi. Gözlerimden bir kac yas dökülürken, beni kendine cekip, basimi omuzuna yasliyor Derya. Öyle iyi geliyor ki, bunu bekliyormuscasina bir hickirik kopuyor bogazimdan.
-"Yapamiyorum..." diye caresiz bir seyler dökülüyor dudaklarimdan. "Devran'la yapamiyorum."
Sadece bir kac saniye öyle kaliyoruz, belki bir dakika... sonra uzaklasiyorum Derya'dan. Yanibasimdaki cekmeceye uzanip haftalardir elime almaya cekindigim bir fotograf cikariyorum ortaya. Gözlerimi resimdeki adama dikip, bas parmagimla bilinsizce oksuyorum yüzünü. Catlamis bir kabuktan hislerim siziveriyor sonra sanki.
-"Onu" diye fisildayip, susuyorum. Haksizlik gibi geliyor simdi adini bile anmak cünkü, yasak sanki bana ismi. Yine "o" diyorum, devam ediyorum sonra gözyaslarim arasinda. "Onu... onu gelinlikci de Mehmet'e damatlik bakmaya geldiginde görmüstüm ilk. Yaramazdi, cok hem de. Alay konusu oldugumuzu bile bile gözlerini bana dikip, beni izlemisti." Bir gülümseme kaciveriyor hickiriklarimin arasindan, hüzünlü bir gülüse benzeyen. "Öfkelenmistim ona o gün ama sonra rahat birakmadi ya beni hic... basta korktum, cekindim... ama beni öyle kendine alistirdi ki! Önüme baksam oydu, arkami dönsem yine oydu, sagima soluma baksam... hep o vardi. O yokken bile artik her yerde gözlerim onu arar olmustu. Sanirsin ki isi gücü hep bendim sanki. Sizin dügünde Zühre anneye bahsetmis benden, haberim yoktu. Sonrasi öyle hizli oldu ki Derya. Sanki hep onun bir parcasi kalacaktim ben. Öyle davranirdi. Kiyamazdi bana hic biliyor musun? Bana dokunmaya, beni incitmeye cekinirdi o. Bana bakmaya doyamazdi ama. Ben konusunca susar, izlerdi beni. Sonra ben utanirdim bakislarindan, susup egerdim basimi. O parmaklarini yüzümde gezdirip, cenemden tutar ona bakmami saglardi yine. Utanma derdi ama utanirdim ben. Onun beni gözleriyle bile sevmesinden utanirdim yine de. Gülerdi halime. Daha cok utanacagimi bile bile öperdi beni sonra. Elim ayagim birbirine dolasirdi yaninda. Aklimi celdigini söyleyip, böbürlenirdi kendisiyle. Öyle sevecendi ki, hicbir dedigine karsi cikamiyordum ben. Olmaz diyemiyordum ona. Evlenelim diye tutturdu, ikna etti beni bin bir sözle... karsi cikamadim yine ona. Öyle cok inandirdi ki beni bir arada bir gelecege cünkü, heyecanini taa icimde hissetmistim... beni birakacagi aklimin ucundan bile gecmedi, hic korkmadim onu kaybedecegim diye, bilirdim beni birakmazdi Eymen, beni seviyordu cünkü. Hic kimsenin sevmedigi kadar cok seviyordu beni, bir an bile süpheye düsmedim Derya, öyle cok güvendim ona iste.." Susuyorum bir anda. Bakislarimi diktigim fotograftan cekip, Derya'ya bakiyorum aci icinde. "Ama bak Derya, simdi o yok! Simdi sagima soluma bakiyorum o yerinde degil. Kalbime soruyorum, yine o yok. Eymen benim onu sevmeyi beceremeyecegimi anlayip, birakti gitti beni.... Beni birakacak bir yol buldu kendince, ona inanmaktan, güvenmekten öte onu sevmeyi ögrenmeme izin bile vermeden... kendini ölüme birakti hic direnmeden. Beni Devran'a birakip, ardini arkasini hic düsünmeden gitti...!!"
