مشتی آب به صورتش پاشید و به چهره‌ی خودش توی آینه نگاه کرد!
چشم‌هاش بی حس‌تر و صورتش بی رنگ تر از هر وقت دیگه‌ای بود!
دست خیسش رو بین موهاش فرستاد و به سمت بالا هولشون داد!
کمی صورتش رو خم کرد و به رد انگشت‌های مایک روی صورتش نگاهی انداخت و دستی روشون کشید...
نفسش رو بیرون فرستاد و از سرویس خارج شد!
به محض خروج از سرویس با مایک که جلوی در ایستاده بود، روبرو شد!
متعجب پرسید: کجا میری؟
مایک بدون اینکه تغییری توی چهره‌ی دلخورش بده، جواب داد: مگه خودت نگفتی برو؟! دارم میرم دیگه!
زین چشم ازش گرفت و سمت آشپزخونه رفت: من این همه حرف میزنم و هیچکس گوش نمیده! از بین همه‌ی حرفام همینو فقط فهمیدی؟! اصلا کجا میخوای بری؟!
مایک کمی از در فاصله گرفت و به زین که پشت میز آشپزخونه مینشست، نگاه کرد: حق با تو بود! حالا که فکر میکنم میبینم شاید واقعا لازمه یکم از هم دور باشیم! این مدت هردومون خیلی اذیت شدیم!
زین سرش رو بین دستاش گرفت و فشرد: چرا به بقیه‌ی حرفام انقدر فکر نکردی؟! بیخیال! من واقعا حالم خوب نیست... حوصله‌ی بحث ندارم!
م- منم همینطور! اومدم اینجا تا وسایلم رو بردارم!
زین سر بلند کرد و نگاه کلافه‌ش رو به مایک دوخت: کجا میخوای بری؟!
مایک سعی کرد صادقانه جواب بده: با رئیسم صحبت کردم! میتونم یه مدت اونجا بمونم! و اینکه زین.... این فاصله همیشگی نیست! فقط واسه بهتر شدن و درست فکر کردن دوتامونه خب؟! این مدت هرکاری داشتی میتونی بهم بگی باشه؟!
لحن دلخور مایک چیزی نبود که زین متوجهش نشه اما نمیتونست کاری کنه!
خودش بیشتر از همه به این فاصله نیاز داشت و تمام مخالفتش برای پیشگیری از بیشتر ناراحت کردن مایک بود!
هرچند که حالا از جایی به بعد به خودش هم حق زیادی میداد!
تمام زندگیش مثل یه کلاف سردرگم و گره خورده بود و هرکاری میکرد به بن‌بست میخورد!
سرش رو روی میز گذاشت و با صدای خفه‌ای مایک که منتظر دم در ایستاده بود رو مخاطب قرار داد: اگر خیلی دلت میخواد بری، برو!
حرف دیگه‌ای نزد و چیزی هم به جز صدای بسته شدن در نشنید!
مایک هم رفته بود و حالا چند روزی خودش، افکارش و احساساتش با هم تنها بودن!
.
.
صدای آلارم گوشی برای چندمین بار توی نیم ساعت گذشته به صدا
دراومد اما زین بی توجه بهش و بدون تغییری توی حالتش به سقف زل زده بود!
![-Wandering [z.m]](https://img.wattpad.com/cover/257792007-64-k592317.jpg)