Dışarıda devam eden bir hayat, içimde kalbi duran bir kız çocuğu vardı.
Asi Merve Karakuyu, ailesi ve kendisiyle devamlı olarak savaş veren genç bir üniversite öğrencisidir. Ansızın bastıran yağmurun kelebeğin kanatlarını ıslatması gibi hayatına bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🗝️
Hypnogaja – Here Comes The Rain Again
38. BÖLÜM
SARMAŞIK
Ayaklarımın altında kesikler bırakan o ipin üstünde yürürken, ayaklarımın altındaki ipin sırtının bir cehennem ateşine dönük olduğunu biliyordum.
Bu beni cehennem ateşinden korumak isterken, beni ayaklarımdan etmesi gibiydi.
Her bir adım, tabanlarımdan içeri soktuğu bıçaklarla kemiğime kadar beni deşiyordu, yedi yaşlarındaki o küçük kız çocuğu ruhumun önüne oturmuş, ruhumdaki buzları elindeki bıçakla kazıyordu.
Yere düşen kristalleşmiş buz parçalarını görüyordum. Canım yanıyordu ve bu yalnızca fiziksel bir yangın değildi.
Karan'ın bana anlatmadığı ne varsa o ipin sırtının dönük olduğu cehennem ateşinin içinde pişiyordu. Düşsem, hepsini avuçlamış olacaktım ama bu gerçekler beni yutabilirdi de.
Belki de çoktan o gerçekler tarafından yutulmuştum ben.
Küçük kız elindeki bıçağın kaldırdığı buz parçalarının yere düşüşünü izlerken en az benim kadar boş bakıyordu. Hemen arkasından yükselen dalga seslerini duyuyordu, ben de duyuyordum ama sanki o küçük kız bendim ve o kız arkasına bakmadığı sürece, arkamızda olan biteni göremeyecektim.
Küçük kız, ısrarla dalga seslerinin yükseldiği yöne bakmaktan kaçınıyordu.
"Neden bakmıyorsun?" diye sordum ona ama beni duymadı, belki de duymak istemedi. Elindeki bıçağı, ruhuma daha sert bastırdı, susmamı istiyordu.
"Neden bakmıyorsun?"
Yine cevap vermedi. Bıçağın sivri ucunu buzlarıma bastırıp, çirkin bir gıcırtı sesi çıkartarak büyük bir parça buzu daha yere düşürdü. "Yapmasana," dedim. "Neden bunu yapıyorsun?"
Elindeki bıçağa, ardından da yere düşürdüğü buz parçalarına baktı. Buzlar erimeye başlamıştı, su yavaşça yerde birikiyordu ve yerdeki suya kızın görüntüsü düşmüştü.
Onun yüzünü ilk kez o zaman gördüm.
Bu, bendim.
"Merve," diye fısıldadım suya düşen yansımama bakarken. "Bize bunu neden yapıyorsun?"
Sessizce bana baktı. Aslında kendine bakıyordu, yani gördüğü kendiydi ama ikimiz de şu an burada yalnız olmadığımızı biliyorduk.
"Ben de bu soruyu durmadan soruyorum," dedi, omuz silkip gözlerini yansımadan ayırdı, ruhumdaki buzlara çevirdi. "Neden bize bunu yapıyorsun Asi?"
