Selamm. Ben Katya'nın hamile olduğu dokuz ay süresini uzun şekilde yazarsam sıkıcı olacağını düşündüm... Ve bölümler gerçekten fazlasıyla uzamış olacak.
Bu yüzden bu 38. Bölümde 9 ayını da ufak ve önemli anılar şeklinde sığdıracağım! Finale son bir bölüm...
İyi okumalar canlar...
Bölüm 38
(bir ay sonra...)
28 Mart. (2. Ay.)
"kızım iyi misin?"
"ya çocuğa bir şey olursa?!"
"kes sesini Mert."
Herkesin birbirine karışmış sesi... Kafam allak bullaktı.
Sadece kafam değil, midem de allak bullaktı.
Arabanın içindeydik ve Boran olabildiği kadar büyük bir hızla hastaneye sürüyordu, çünkü içim dışıma çıkana kadar resmen bir günde on defa kusmuştum.
Bu normal değildi. Başım dönüyordu, gözlerim kararıyordu... Vücudum titriyordu.
Ateşim otuz dokuz dereceye kadar yükselmişti.
Her şey akşam yemeğinden sonra olmuştu, daha doğrusu herkes öyle sanıyordu... Fakat ben üstümdeki bu ağırlığı bir aydır hissediyordum.
Araba hastanenin önünde durdu. Boran hızla yerinden indi ve benim kapımı açıp beni kucağına aldı. Neden bu hale geldiğim hakkında bir fikrim yoktu, sağlıklı beslenmiştim... Boranla ilişkiye girmemiştik.
Ya bebeğim düştüyse?
Evet, birkaç defa da kanamam olmuştu.
Başımı boynuna gömdüm.
"uyuma kurban olduğum..." dedi kısık sesiyle. Boran'ı o kadar çaresiz bırakmıştım ki...
Gözlerimi geri açmaya zorladım.
"sedye!"
Fakat geri kapandı. Bir daha da açamadım.
(saatler sonra.)
Kuş kadar hafiftim. Üstümden bir yük gitmişti sanki...
Bebek... Üstümden giden yük bebeklerim miydi yoksa?
Saatlerce resmen mühürlenmiş gözlerimi açmaya zorladım, fakat açamadım ama az çok duyduğum sesleri daha dikkatli dinlemeyi başardım.
"bir ay boyunca vücudunda bu zehri barındırmış karınız Boran Bey."
"nasıl gelmiş bu zehir?!" dedi Boran bağırarak. Odada sesi yankı yapmıştı.
"sakin ol-"
"kes sen sesini!" tiz kadın sesini Boran sert sesiyle böldü.
"yemekler... Karınızın vücuduna yemeklerden zehir gelmiş."
"nasıl olur böyle bir şey?" Boran'ın sesi çok çaresiz çıkıyordu. "o soktuğumun yemeklerinin hepsini zorla ben yedirdim!"
"bebeklere zarar geldi mi?" dedi ardından sakin tutmaya çalıştığı sesiyle. Sanki tam o an kalbim tekledi.
"üzgünüm Boran Bey ama... İkizlerden birisinin kalbi normale göre daha az atıyor, bu muhtemelen zehirden etkilendiği iç-"
"engelle o zaman!" dedi Boran bağırarak. "senin işin hayat kurtarmak değil mi doktor?! Sen benim karımın da bebeklerinin de zarar görmesini engelleyeceksin, ben ise bunu yapanı." dedi.
"bakın, elimizden geleni yap-"
"en iyisini yapacaksın lan o zaman!" dedi tekrar bağırarak. Çileden çıkmış gibiydi resmen sesi. "sakın bana bebeklere bir şey oldu diye gelme..."
