bölüm 12
Ayyy 1000 okunma almışızz... Sanırım gerçekten başarıyoruz:) başarıyorum değil, hep birlikte başarıyoruz 🤧😻
bölüm 12
Yediğim kaçıncı pizzaydı bilmiyordum. Tek bildiğim Boran ve abimin başıma Azrail gibi dikilip her saniye ağzıma yemek tıkmalarıydı.
"Bence yete-"
Abim ağzıma bir tane daha pizza sıkıştırdı. Gözlerim şaşkınlıkla açıldı.
"oma obi yağ!" dedim zar zor ağzımdaki yemekle.
Abim kaşlarını çattı.
"sus!" Dedi yalandan siniriyle.
Artık yemekten bıktığım pizzayı çiğnemeye başladım. Göz ucuyla Volkanla aldığımız yüzlükleri inceleyen Boran'a baktım.
"hepsi senin yüzünden!" Dedim sinirle bağırarak.
Boran gözlerini söz yüzlüğünden ayırdı. Gözlerini kısarken kaşlarını çatmıştı.
"İkiniz birlikte oldunuz..." dedim titreyen sesimle. "Ben kilo almak istemezken bana zorla yemek yedirdiniz." Dedim ağlamaya başlarken.
Boran oturduğum yerin arkasındaki koltuğa oturdu. Abim de önümde diz çökerken yalandan ağlamamı arttırmıştım. Boğazımdan hıçkırık koparken yağlı ellerimle yüzümü kapattım.
"İkiniz de zorbasınız!" Demiştim sinirle.
"tamam ya," Dedi abim teselli etmek ister gibi. "Ağlamasana benim güzel kardeşim."
"şimdi mi kardeşin olduğum aklına geldi aptal!" Dedim sinirle.
"Yalandan ağlıyor." Dedi Boran arkamdan. Sinirle dişlerini sıktım.
"farkındayım birader," dedi abim. "Ama şimdi böyle yalandan ağlıyor ya sinirini atamıyor... akşam şimdi gelip beni boğmasın diye." Benim duymadığımı mı sanıyordu?
Sinirle yerimden kalktım. Yavaş adımlarla tartıya ilerledim. Sürekli tartılıyordum. Bir süre durdum. Çok fazla kilo almaktan korkuyordum...
Gözlerimi indirerek kaç kilo aldığıma baktım.
44!
Boran'ın yüz hatları rahatladığında sinirlenmiştim.
"kırk beş kilo idealim bence." dedim kısık sesimle.
"elli idealin." Dedi ikisi de aynı anda.
Dolan gözlerimle ortak olan iki piçe baktım. Birisi benimle evlenmek için kuduruyordu diğerkisi ise abim olduğunu unutmuştu.
Abimin telefon sesi odada yankı yaparken abim telefonunu aldı ve odadan çıktı. Yavaş adımlarla Boran'ın yanına geçtim.
"Kırk beş." Dedim ağlamaklı sesimle. Fazla mızmız olursam belki susar diye düşünüyordum.
başını olumsuzca salladığında yüzüne eğilmiştim.
"Benim bedenim... ben ne kadar kilo almak istiyorsam o kadar alırım!"
Bir an gözlerini gözlerimden ayırmadı. Sessiz kaldığında bedenim yorgun düşmüştü. Hiç umursamadan kucağına oturdum. Başımı boynuna yaslarken ellerini sırtımda hissediyordum.
"kilo almak istemiyorum." Diye mırıldandım.
Tekrar sessiz kaldığında yalandan ağlamama devam ettim. Doğrusu yalandan mı gerçekten mi ağladığımı ben de bilmiyordum. Tek istediğim ağlamaktı.
"Sabahtan beri hem yiyorsun hem de ağlıyorsun..." dedi Boran saçlarımın arasından gelen sesiyle. Gözlerimi yumarken kokusu tüm zihnimi rahatlatmıştı. "Yeter bence bu kadar."
