Selamm yeni kurguma hoş geldiniz. Öncelikle söyleyeyim; fazlasıyla cinsellik (+18) içerir. Küfür vs de olabilir. Yazılım yanlışları da olabilir!
İstediğiniz kadar yorum yapabilirsiniz, karakterlerimi eleştirebilirsiniz... Yanlış bulduğunuz yerleri söylerseniz sevinirim.
İyi okumalar...
Bölüm 1
"ne yani abim şimdi hapishaneye mi girecek?!" diye sordum telaşla.
Annem de benim gibi telaşlıydı. Başını salladı.
"karakoldalarmış!" dedi elindeki telefonu koltuğa fırlatırken. "baban da yanındaymış. Yürü biz de gidelim, belki ikna etmeyi başarırız da serbest bırakırlar."
Başımı sallarken hızla hırkamı aldım.
"kaç yıl hapis demişler?" demiştim annemi beklerken.
Annem de hırkasını aldı.
"ömür boyu demişler... Tek yol amiri ikna etmek."
"ben yaparım!" dedim hızla. Abim benim canımdı. Onun için canımı bile verirdim.
"senden başka ikna edebilecek kişimiz yok ki zaten." demişti kapıyı kapatırken.
Sokağın başına kadar gittik. Annemle şansımıza gelen ilk boş taksiyi durdurduk.
"hızlı git hızlı!" dedi annem telaşla.
Korkudan tırnaklarımı kemire kemire yok etmiştim resmen. Abimin dördüncü hapis kararıydı... Şartlı tahliye edilmişti ama tekrar kavgaya girmişti ve birisini bıçaklayan arkadaşları her zamanki gibi suçu ona atmışlardı!
Göründüğü gibi değildi... Ya da sadece bize iyi davranıyordu. Abimi kimse anlayamamıştı bu zamana kadar, abim hep onların gözünde kötüydü.
Taksi bu defa değişik karakolun önünde durduğunda kaşlarım çatıldı. Annemle birlikte indik.
"anne yanlış geldik. Bu o karakol değil ki." dedim.
"baban burasını söyledi kızım, ben de tam bilmiyorum ki." dedi sitemle. Bir yandan da çantasından telefonunu çıkarıyordu.
Büyük karakola ilerlerken arkasından küçük adımlarla gidiyordum. Daha önce hiç bu kadar büyük karakol görmemiştim.
Kapının önündeki adamlarda gezindi gözlerim. İkisinin de arkasında silah görünce yumruğumu sıkmıştım. Annem telefonla konuşarak içeriye girerken gözlerimi onlardan ayırmadan arkasından girmiştim.
Birden sert bir şeyle çarpıştığımda dengemi kaybedip sendelendim. Korkuyla çarptığım kişiye baktım. Üstünde polis üniforması olan yaklaşık otuzlu yaşlarında bir adamdı.
Önüme bakmadan gidersem olacağı buydu.
Korkuyla dudaklarımı dişlediğimde annem beni beklemeden çoktan merdivenleri çıkmıştı. Bana kahve gözlerini sinirle dikmiş adama baktım.
"sen çarptın!" dedim suç bastırarak özür dilemek yerine.
Evet... İnsanların suyuna gitmek gibi bir huyum vardı.
Yanındaki aynı onun yaşlarında olduğunu düşündüğüm adam daha yumuşak görünüyordu. Gözlerini bana rahatsız edici şekilde diken adamın Kolunu sıkmayacak şekilde tuttu. Daha çok korkuyor gibiydi adamdan.
" boşver abi, hemen sinirlenme." dedi.
Adamın kütük gibi yerinden oynamadığını düşünürken yanındaki adam onu yönlendirerek yanımdan geçirdi.
"çocukla çocuk olmayacaksın bu devirde..." diye söyleniyordu.
Çocuk senin anandır gevşek! Hayır yani kısa bile değildim... Beni 1.70 boyumla çocuk sanıyorsalar kendileri babam yaşında olmalıydılar.
Kendimi sakinleştirmeyi başarıp hızla merdivenlerden çıktım. Etrafa bakındığımda annemi bir kapının önünde beklediğini gördüm. Hızla yanına gittim.
