Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

57. Η δύναμη του έρωτα!

Νάντια!

Το μαύρο τζιπ του Κρίστιαν σταμάτησε στο ιδιωτικό παρκινγκ του χιονοδρομικού κέντρου της Ελβετίας, αμέσως μετά την άφιξή μας σε αυτήν. Εγώ έφτιαξα το μωβ και ζεστό κασκόλ στον λαιμό μου και ύστερα κατέβηκα από το αυτοκίνητο για να τον ακολουθήσω.

Έτριψα τα χέρια μου για να ζεσταθούν. Η ανάσα μου ελευθερωνόταν από τα στήθη μου με την μορφή ενός καπνού. "Είσαι έτοιμη;" με ρώτησε ο Κρίστιαν μόλις τελείωσε την συζήτηση με τον υπεύθυνο και επέστρεψε κοντά μου. Με αγκάλιασε από πίσω και τύλιξε τα χέρια του γύρω από το κορμί μου. "Ελπίζω να σου αρέσει εδώ... Περίμενες τόσο πολύ την αγαπημένη σου εποχή και θέλω να την ζήσουμε τώρα μαζί. " Εγώ γύρισα και τον κοίταξα. Κράτησα το πρόσωπό του και εκείνος την μέση μου.

"Αυτό το μέρος είναι υπέροχο... " του απάντησα επειδή είχα μαγευτεί από την πρώτη στιγμή που κατέβηκα από το αεροπλάνο." Μα δεν με νοιάζει το που ή το πότε, όταν είμαι μαζί σου..." Είπα εγώ και αμέσως μετά χωριστήκαμε για να πάρουμε τον εξοπλισμό μας.

Φόρεσα μία ειδική και εφαρμοστή στολή για σκι και μάζεψα τα μαλλιά μου ψηλά για να είμαι πιο άνετη. Ο Κρίστιαν με πλησίασε δήθεν για να κλείσει περισσότερο το φερμουάρ. Αντ' αυτού το κατέβασε αργά και μέχρι να αποκαλυφθεί ελάχιστα το στήθος μου.

"Είσαι σέξι με αυτήν την στολή!" Έλεγε οδηγώντας με στον τοίχο με αργά βήματα και με ένα φλογερό βλέμμα. Αμέσως έφερε τα χείλη του στον λαιμό μου.

"Δεν θα σε αφήσω να με ξεγελάσεις ξανά αγάπη μου... " του απάντησα με βαθιά φωνή. Αν με φιλούσε τότε δεν θα είχα δυνάμεις. Δεν θα ήθελα να πάω πουθενά. Μόνο να μείνω στην αγκαλιά του. "Μπορεί να με νίκησες στον χθεσινό αγώνα..." Είπα και έκανα μία παύση. Τα φιλιά του ανέβαιναν αργά προς τον λοβό του αφτιού μου. "Όμως τώρα είναι η δική μου σειρά..." του είπα εγώ και εκείνος γέλασε αμυδρά.

"Απόψε δεν πρόκειται να σε αφήσω να κοιμηθείς ομορφιά μου... " είπε και απομακρύνθηκε.

Άρχισα να κατεβαίνω την πλαγιά αρκετά γρήγορα. Το χιόνι ήταν όμορφα στρωμένο και αρκετά παγωμένο. Ο Κρίστιαν με ακολουθούσε από πίσω και εγώ με μερικές μανούβρες προσπαθούσα να τον εμποδίσω να με προσπεράσει. Όμως εκείνος κατάφερε να έρθει δίπλα μου, εξαιτίας ενός σημείου. Μου κράτησε το χέρι και τερματίσαμε μαζί. Απαλλάχτηκα αμέσως από την σανίδα και τα μποτάκια και έτρεξα στην αγκαλιά του.

"Για μία τέτοια αγκαλιά μπορώ να αντέξω και να κάνω τα πάντα!" Έλεγε εκείνος όσο μύριζε το άρωμά μου στο δέρμα μου.