Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

30. Καταδικασμένη αγάπη!

Κρίστιαν!

Είχα γείρει την μέση μου στον τοίχο, ενώ κοιτούσα με σταυρωμένα τα χέρια τους άντρες του Βίκτωρ. Βρίσκονταν παντού, όπως τους είχε ζητήσει εκείνος. Δύο από αυτούς στέκονταν μπροστά από την πόρτα της Νάντιας και επικοινωνούσαν με ασύρματους κάθε δύο ώρες.

"Σε τρομάζει η επιρροή του , άλλα οι άντρες του είναι οι μοναδικοί που μπορούν να προστατέψουν την Νάντια αυτή την στιγμή." Είπε ο αρχηγός της με σιγουριά και χαμηλή φωνή. " Ακόμα και από τους αστυνομικούς." Τόνισε και κοιταχτήκαμε στα ματιά. Ξέραμε και οι δύο πως δεν θα πουλούσαν εύκολα τον Βίκτωρ. Και εγώ ήθελα το καλύτερο για εκείνη.

"Όποιος και αν είναι ο πραγματικός ένοχος, η Νάντια τον γνωρίζει. Γιατί την άφησε ζωντανή όμως;" προσπαθούσα να καταλάβω ποιος βρίσκεται πίσω από όλα.

"Γιατί δεν μπορούσε να το ρισκάρει. Θα τον έπιαναν. Και ο πραγματικός του στόχος είσαι σίγουρα εσύ και τα μέλη της Όξφορντ. Για να σκοτώσει την Νάντια πρέπει πρώτα να σκοτώσει εσένα. "Μου είπε εκείνος και ακούμπησα το κεφάλι μου στον τοίχο, με κλειστά τα μάτια και με αναπνοή που έμοιαζε με μαχαιριά .

"Θα το πληρώσει όποιος μας το έκανε αυτό! Δεν με ενδιαφέρει η σύλληψή του γιατί δεν αρκεί... Σκότωσε το παιδί μας και είχε σκοπό να κάνει το ίδιο και με την Νάντια. " Του απάντησα εγώ και έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες μόλις είδα τον Βίκτωρ να επιστρέφει. "Δεν θα γλυτώσω από εσένα!" Σιγομουρμούρισα ενοχλημένος και πλησίασα προς το τζάμι της εντατικής. Δεν ήθελα να χάσω ούτε μία στιγμή από την ώρα που θα άνοιγε τα μάτια της.

"Είχαμε κάποιο νέο;" ρώτησε εκείνος και τότε η Κρίστι σηκώθηκε απότομα από την θέση της. Ο αρχηγός προσπάθησε να τον καθησυχάσει κουνώντας αρνητικά το κεφάλι του.

"Πάνω στην ώρα!" Είπε εκείνη κοιτώντας με αγωνιά τον γιατρό που ερχόταν προς το μέρος μας για να μας ειδοποιήσει. Αναστατώθηκα στην θέση μου μόλις τον είδα καθώς δεν άντεχα άλλο την αγωνία και την αναμονή. Δεν ήθελα να ακούσω κάποιον να μου στερεί μία ελπίδα. Ήθελα να τελειώσει αυτό το μαρτύριο για εκείνη και για εμάς.

"Αυτή την φορά έρχομαι με ευχάριστα νέα. " είπε εκείνος κοιτάζοντάς μας όλους με ένα θετικό χαμόγελο. " η παράνομη ουσία υποχωρεί από το αίμα της σταθερά. Ίσως σε λίγο να αποκτήσει και πάλι κάποια επαφή με το περιβάλλον. Ήμαστε τυχεροί που δεν πείραξε κάποιο νεύρο του εγκεφάλου. Μέχρι το βράδυ θα έχει ξυπνήσει. Απλώς..." Είπε κάνοντας μία παύση. Το βλέμμα του άλλαξε.