Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

9. Μυστικά που αποκαλύπτονται!

Νάντια!

"Ποια είσαι;" άρχισε να μου φωνάζει τρελαμένα και ένιωθα το πιστόλι να πιέζει το κεφάλι μου.

"Ηρέμησε... Πέτα το όπλο!" Είπα σηκώνοντας τα χέρια μου ψηλά. Έκανα αργές κινήσεις γιατί μπορούσε να γίνει απρόβλεπτος ανά πάσα στιγμή.

" Ποια νομίζεις πως είσαι; τι γυρεύεις εδώ; τι ψάχνεις;" Έλεγε με πανικό στην φωνή και οι ερωτήσεις του έπεφταν σαν βροχή. " ποιος σε έστειλε; Απαντά!" Άρχισε να φωνάζει στο αυτί μου χωρίς να μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του.

"Ένας όμορφος εφιάλτης για εσένα!" Του απάντησα εγώ και γύρισα στα μισά το σώμα μου, με το πόδι μου να προσγειώνεται με δύναμη στο στέρνο του. Από το χτύπημα το όπλο του έπεσε στα ξερά χόρτα. Εκείνος άρχισε να βήχει γιατί έχασε για μία στιγμή τον ρυθμό της αναπνοής του. Προσπάθησε να σηκωθεί για να το πιάσει, μα εγώ το κλώτσησα κάτω από το συρματόπλεγμα. " σειρά μου να κάνω ερωτήσεις!" Είπα κρατώντας το δικό μου για προστασία.

"Τι θα κάνεις; θα με σκοτώσεις αν δεν σου απαντήσω;" Έλεγε εκείνος καθώς έσερνε το σώμα του προς την καλύβα.

"Δεν θα χρειαστεί να το κάνω εγώ. Σε λίγα λεπτά είσαι τελειωμένος." του είπα εγώ επειδή άρχισα να παρατηρώ τις κόρες των ματιών του να συστέλλονται. " Πόσοι είναι εδώ;" τον ρώτησα και τον τράβηξα στο πλάι της καλύβας για να καλυφτώ από το αυτοκίνητο που έφευγε. Ήταν αυτός! Το αναγνώρισα από τον αριθμό της πινακίδας του. Όμως δεν τον είχα προλάβει . Μέσα από το μικρό παράθυρο μπορούσα να διακρίνω άλλους δύο άντρες, να ανοίγουν μεγάλα αποθέματα κάργκο. "Τι υπάρχει εκεί μέσα;" Τον ρώτησα χωρίς να με ακούσουν και εκείνος χαμογέλασε ακόμα και αν δεν μπορούσε να κουνήσει τα χέρια του.

"Ο σκορπιός !" Απάντησε εκείνος και έκλεισε τα μάτια του. Έλεγξα τον σφυγμό του και ήταν σχεδόν ανύπαρκτος. Στον λαιμό του άρχισαν να διαγράφονται περισσότερο οι φλέβες του. Είχε κάνει χρήση αυτής της ουσίας. Είτε ο ίδιος, είτε κάποιος άλλος. Δεν είχε σημασία. Το αποτέλεσμα ήταν ίδιο.

"Να πάρει! Εσύ πρέπει να ήσουν ο πιο εύκολος. " Είπα εγώ και άρχισα να κοιτάζω το μέρος για να μπορέσω να βρω και μία ακόμα είσοδο εκτός από την μπροστινή. Αμέσως τηλεφώνησα στον αρχηγό μέσω του ρολογιού μου. " θα χρειαστώ ενισχύσεις..." Έλεγα και άκουσα την συρόμενη παλιά ξύλινη πόρτα να ανοίγει.

"Αυτή η παραλαβή είναι αρκετή για την μεγάλη μέρα. " τους άκουσα να συζητούν και κατάλαβα πως μιλούν για την δεξίωση του ομίλου.