Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

27. Ένα απρόσμενο γεγονός!

Νάντια!

Το φως του ήλιου άρχισε να χτυπάει τα μάτια μου απότομα. Με ανάγκασε να ξυπνήσω από ένα βαθύ ύπνο που ξεγέλαγε τις αισθήσεις μου. Το μυαλό μου αρκετά μπερδεμένο μεταξύ ονείρου και αλήθειας γιατί το ζούσα τόσο έντονα. Απέφυγα να τα ανοίξω ακόμα και αν δεν μπορούσα να γλυτώσω από αυτήν την δοκιμασία του Μάριου. Είχε επιτρέψει στον ήλιο να τρέξει ελεύθερος σε όλο το δωμάτιο, ανοίγοντας διάπλατα τις λευκές μικρές κουρτίνες.

"Καλημέρα!" Είπε εκείνος με έναν απότομο τρόπο. " πρέπει να μιλήσουμε για κάτι. Αν έχεις την ευγενή καλοσύνη να ετοιμαστείς γρήγορα, θα σου ήμουν υπόχρεος. " είπε εκείνος μαζεύοντας τα μανίκια στο πουκάμισό του.

Εγώ μπήκα στο μπάνιο για να κάνω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Όμως δεν ήταν και τόσο εύκολο. Αυτό το πρωινό δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου. Ζαλιζόμουν και το στομάχι μου ανακατευόταν άσχημα . Κρατήθηκα από το νιπτήρα προσπαθώντας να πάρω μία ψύχραιμη αναπνοή. Δεν ήξερα τι μου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες που ήμουν στην Αγγλία. Έβρεξα το πρόσωπό μου με παγωμένο νερό , αλλά δεν μπόρεσα να συνέλθω. Μέχρι που κατέληξα να κάνω εμετό και να βήχω έντονα.

Μάζεψα τα μαλλιά μου ψηλά και πρόχειρα όσο καθόμουν στο πάτωμα και αμέσως μετά ξέπλυνα το στόμα και τα χείλη μου. Μόλις ντύθηκα με ένα τζιν και μία μάλλινη μαύρη μπλούζα επέστρεψα στο δωμάτιο. Τα χέρια μου και όλο το πάνω μέρος του σώματός μου έτρεμαν.

"Είπες πως θες να μου μιλήσεις..." είπα στον Μάριο αγγίζοντας το σώμα μου κοντά στον λαιμό.

Εκείνος δεν με κοίταξε καν. Έπιασε το δερμάτινο μπουφάν του και το φόρεσε ενώ πλησίαζε την πόρτα. "Αν ετοιμαζόσουν γρήγορα. Τώρα θα τα πούμε μια και καλή στο πρωινό μόλις μπορέσω εγώ . Πιες λίγο νερό και προσπάθησε να συνέλθεις!" Είπε εκείνος και έφυγε με την πόρτα να χτυπάει για να κλείσει.

Τραντάχτηκα ολόκληρη, μα εκείνη την στιγμή δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο εκτός από το να καταφέρω να συνέλθω. Τα χέρια μου σχεδόν είχαν παραλύσει. Έπιανα το ποτήρι με το νερό με δυσκολία. "Τι μου συμβαίνει;" έλεγα και πριν καταφέρω να πιω λίγο, έτρεξα και πάλι στο μπάνιο. Αν δεν λιποθυμούσα θα ήμουν τυχερή.

Κάθισα για λίγο στην άκρη του κρεβατιού για να συγκεντρώσω και να κρατήσω σταθερό το βλέμμα μου. Ύστερα φόρεσα τα μαύρα μου μποτάκια και πήγα στην αίθουσα πρωινού , κλειδώνοντας το δωμάτιο.

"Θα μπορούσα να έχω λίγο ζεστό καφέ;" ζήτησα από τον σερβιτόρο στο μπουφέ. Από το πρωί που ξύπνησα είχα το άρωμά του στις αισθήσεις μου. Πρωταγωνιστούσε ακόμα και στο όνειρό μου. "Ευχαριστώ..." είπα ευγενικά μόλις τον ετοίμασε.