Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

44. Ανακωχή για συμμαχία!

Βίκτωρ!

Αμέσως του όρμησα. Τον κράτησα από τον λαιμό αρκετά τρελαμένος και τον οδήγησα δυνατά στον πέτρινο, παλιό και γκρίζο τοίχο του κρατητηρίου. "Κλείσε αυτό το ρημάδι! Δεν θα ξανά πιάσεις στο στόμα σου την δική μου γυναίκα. Το κατάλαβες; Δεν στο επιτρέπω." Του φώναζα αρκετά έξαλλος μπροστά από το πρόσωπό του. Τα χείλη μου έτρεμαν καθώς οι λέξεις μου έμοιαζαν με σφαίρες. Είχα γίνει κατακόκκινος και ο θυμός ξεχείλιζε από μέσα μου. Από το χτύπημα στην πλάτη εκείνος έχασε για μια στιγμή την αναπνοή του. "Δεν σε σκοτώνω για να μπορέσω να ξανά αγκαλιάσω τον ανιψιό μου. Όμως θα μου δώσεις ένα όνομα εδώ και τώρα! Ποιος έκανε κακό στην Νάντια;" απαιτούσα, με τον τρόπο που τον κρατούσα, να με κοιτάζει και να μου μιλήσει. Έσφιγγα τα χείλη μου από οργή. Στα χέρια μου άρχισαν να φανερώνονται οι φλέβες μου από την δύναμη που ασκούσα επάνω του.

"Δεν πρόκειται να σου πω τίποτα. " είπε καταφέρνοντας να διώξει τα χέρια μου από τον λαιμό του. Εγώ όμως δεν σταματούσα. Τον κρατούσα από τα ρούχα του. Ούτε μία ανάσα του δεν θα υπήρχε ελεύθερη μέχρι να μιλήσει.

"Δεν θα φύγω από εδώ μέχρι να μου δώσεις τις απαντήσεις που θέλω. Μίλα ρε γαμωτο !"

"Ποτέ!" Έλεγε κοιτώντας με στα μάτια με πείσμα.

"Η απληστία σου και η φιλοδοξία σου σε έφεραν εδώ που είσαι και εσύ συνεχίζεις αυτόν τον δρόμο. Κανείς δεν πειράζει την γυναίκα μου και την γλυτώνει. Όσο τον καλύπτεις εμένα μου κάνει το ίδιο και το αυτό." Είπα και τον χτύπησα δυνατά στο σώμα και στο πρόσωπο με τις άγριες γροθιές μου. Η κατάσταση της Νάντιας, τα δάκρυά της ,οι στιγμές αγωνίας στο νοσοκομείο.... Όλα γυρνούσαν στο μυαλό μου και βοηθούσαν τον θυμό μου να με κάνει πιο δυνατό. Ο δικός της πόνος γινόταν και δικός μου.

Ο Ερνέστο έπεσε στο πάτωμα και εγώ απομακρύνθηκα ελάχιστα. Ήταν αδύναμος και από το πρόσωπό του έτρεχαν ξανά αίματα. Οι πληγές από τα χτυπήματα της Νάντιας είχαν ανοίξει χάρις στα δικά μου. Με κοιτούσε και ανάπνεε με δυσκολία. Ο πόνος στο σώμα του δεν υποχωρούσε ,όπως και η προτίμησή του να μην μιλήσει.

"Τσάμπα χάνεις τον πολύτιμο χρόνο σου! Γιατί δεν πας να κάνεις έρωτα στην γυναίκα σου μια τέτοια νύχτα; " Έλεγε χωρίς να θέλει να αμυνθεί.

"Εσύ δεν σκέφτεσαι κανέναν. Ούτε καν τον γιο σου. Ρίσκαρες τα πάντα και έχασες ότι πιο πολυτιμότερο είχες. Αν εγώ σε αφήσω ,αύριο θα είσαι νεκρός από τον συνεργάτη σου. Δεν θα λυπηθώ για αυτό. " χαμήλωσα το σώμα μου για να φτάσω στο ύψος του και κράτησα το πρόσωπό του. "Πες μου το όνομά του! Ποιος είναι αυτός ο αναθεματισμένος μπάσταρδος;"