Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

37. Στα βήματα του πάθους και του έρωτα!

Νάντια!

Λύγισα το πόδι μου στο κρεβάτι καθώς ανέβαζα αργά και προσεχτικά την καλτσοδέτα σε αυτό. Δάγκωσα ελαφρώς τα χείλη μου καθώς φορούσα τα αγαπημένα μου μαύρα εσώρουχα. Κούμπωσα τα κλιψάκια και πλησίασα τον ολόσωμο καθρέφτη. Έβαλα το φόρεμά μου με αργές κινήσεις και έκρυψα το όπλο μου στο δεξί πόδι. Ποτέ δεν θα το αποχωριζόμουν ξανά. Είχε γίνει το αγαπημένο μου αξεσουάρ. Έφερα τα μαλλιά μου στον έναν ώμο και έκλεισα τα μάτια μου απαλά. Είχα καταλάβει πως κάποιος στεκόταν στην πόρτα.

Με πλησίασε και με ένα άγγιγμα είχα γίνει και πάλι δική του. Το άρωμά του κτητικό , έκαιγε το σώμα μου από απόσταση αναπνοής. Ανέβασε το φερμουάρ νιώθοντας σίγουρος πως είμαι στα χέρια του. Και δεν έκανε λάθος. Το κράτημά του απλώθηκε περισσότερο στην κοιλιά μου. "Απόψε είσαι φωτιά. " είπε χαμηλόφωνα και άρχισε να χαρίζει μερικά φιλιά στον λαιμό μου. Το χέρι του γλίστρησε στο πόδι μου , που ήταν εκτεθειμένο από το άνοιγμα στο φόρεμα. "Σε μία φωτιά που θέλω να καω!" Συνέχισε να μου λέει και εγώ γύρισα να τον κοιτάξω παρασυρμένη.

Με ένα του φιλί ένιωθα να ιδρώνω ολόκληρη και το σώμα μου να ανεβάζει θερμοκρασία. Διέταζε την καρδιά και το σώμα μου να τον συνοδεύσουν όντως στα βήματα της αμαρτίας και του πάθους. Η φωνή μου και η ανάσα μου τον υπάκουαν με την σιωπή τους. Ένα έντονο συναίσθημα είχε πλημμυρίσει το στομάχι μου. Ανέβασα τα χέρια μου στο σώμα του με το δικό μου να τρέμει από το δηλητήριό του. Δεν θα ήθελα να είμαι με κανέναν άλλον αυτή την στιγμή.

"Πρέπει να μιλήσουμε... Σε παρακαλώ... το πρωί..." έλεγα αγχωμένη επειδή ήθελα να του εξηγήσω. Ύστερα από όσα συνέβησαν σήμερα δεν μπόρεσα να τον δω και να του μιλήσω.

"Όχι τώρα Νάντια..." μου ζήτησε αγγίζοντας απαλά τα χείλη μου. Αμέσως μετά το χέρι του κράτησε το πρόσωπό μου. " Αυτή η νύχτα είναι πολύ σημαντική για εμένα. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μας είναι εδώ. Όλοι περιμένουν πως θα χορέψω με την Άρτεμις, όπως κάθε χρόνο. Αν δεν το κάνω ο Ερνέστο θα ανέβει στα μάτια όλων! " Έλεγε ενώ τον απασχολούσε αρκετά. Ήξερα πόσο πολύ τον πονάει η συμπεριφορά του πατέρα του. Ένιωθε μόνος του και εγώ το καταλάβαινα ,όσο και αν προσποιούταν μπροστά μου.

"Ξέρεις ότι είμαι δίπλα σου , σωστά;" τον ρώτησα μην ξέροντας τι να σκεφτώ.

"Το ξέρω πριγκίπισσα... Σε αφήνω να ετοιμαστείς! Θα σε περιμένω κάτω αν θελήσεις να γίνεις η πριγκίπισσά μου αυτό το βράδυ!" Είπε εκείνος και έφυγε παίρνοντας σιγά τα χέρια του από πάνω μου.