Η ΚΑΤΆΣΚΟΠΟΣ!

34. Αγώνες δρόμου!

Νάντια!

Με αργές, δειλές και νυσταγμένες κινήσεις κουνούσα το σώμα μου πάνω στα λευκά σεντόνια. Το σχεδόν ανέπαφο άγγιγμα του Βίκτωρ στο γυμνό δέρμα μου με αναστάτωνε και ανέβαζε την θερμοκρασία του κορμιού μου σταδιακά. Κατέβασε την λεπτή ράντα από το μπλε σατέν μπλουζάκι μου και τα καυτά χείλη του προσγειώθηκαν στον ώμο μου. Ανάσανα έντονα, γιατί δεν γινόταν να κρύψω το πόσο απολάμβανα την επαφή αυτή μαζί του. Με είχε αγκαλιάσει περισσότερο για να μην ξεγλιστρήσω μέσα από τα χέρια του. Λύγισα το πόδι μου και πέρασα το δικό μου χέρι κάτω από το μαξιλάρι. Δεν ήθελα να ανοίξω τα μάτια μου και να ξυπνήσω ακόμα και με τις σκόρπιες φωνές που άρχισαν να ακούγονται στο υπόλοιπο σπίτι. Ήταν από τα καλύτερα πρωινά της ζωής μου. Το δικό του γλίστρησε κάτω από σεντόνι και κράτησε την μέση μου. Δεν τον ένοιαζε ούτε εκείνον. Απολάμβανα τόσο αυτή την στιγμή.

Το σώμα μου υπάκουγε σε κάθε του χάδι μέχρι που άπλωσε το χέρι του στο υπόλοιπο κρεβάτι. " Καλημέρα πριγκίπισσα..." είπε χαμηλόφωνα και εγώ ακολούθησα το χέρι του με αργό ρυθμό. Το κράτησα και τα δάχτυλά μας μπλέχτηκαν μεταξύ τους.

"Καλημέρα Βίκτωρ..." του απάντησα τρίβοντας τα μάτια μου και βλέποντας το νυσταγμένο του χαμόγελο.

Εκείνος με τα χάδια του και τα μάτια του να επεξεργάζονται το σώμα μου με οδήγησε να ξαπλώσω περισσότερο στο κρεβάτι. Προσπαθούσε να συγκρατηθεί και να μην ορμήσει στα χείλη μου που ποθούσε. Η μπλούζα μου και το σορτσάκι μου είχαν σηκωθεί ελάχιστα κάνοντας την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη για εκείνον. Αν έκανε κάποια κίνηση, εγώ δεν θα τον σταματούσα. Δεν είχα την δύναμη να του αρνηθώ ούτε ένα χάδι, ούτε ένα φιλί.

"Κοιμήθηκες ήρεμη το υπόλοιπο βράδυ..." συνέχισε να μου λέει με τον ίδιο τρόπο. Τα χέρια μου διέσχισαν τα δικά του για να καταλήξουν στους ώμους του και στο στέρνο του. Και είχε δίκιο. Από την στιγμή που βρέθηκα στην αγκαλιά του ,εκείνος ο εφιάλτης έπαψε να βασανίζει το μυαλό μου.

"Χάρις εσένα!" Του απάντησα θαυμάζοντας το γυμνό κορμί του. Η πιο όμορφη και ασυναγώνιστη θέα που έχουν αντικρίσει τα μάτια μου.

"Νάντια εχθές το βράδυ , όταν παραμιλούσες στον ύπνο σου , έλεγες κάποια πράγματα. Δεν σε ρώτησα εχθές το βράδυ για να μην σε ταράξω. Έτρεμες ολόκληρη ακόμα και όσο προσπαθούσες να αποκοιμηθείς.... " έλεγε με έντονες παύσεις ανάμεσα στα λόγια του και εγώ σήκωσα ελαφρώς το σώμα μου.