Adrian Evans' POV
"Surprise! Happy Birthday, Adrian!"
Kung pwede pa lang siguro lumipad palabas ng katawan ko ang kaluluwa ko malamang kanina pa lumayas sa sobrang gulat. Gago.
Paano ba naman kasi? Kakabukas ko lang ng pinto ng dorm room ko at ang unang maaabutan ko pa ay ang pagputok ng isang party pooper sa mukha ko. Sa mukha ko pa talaga.
Sabayan pa nung sabay-sabay nilang sigaw lahat sa akin ng 'Happy Birthday' na sobrang lakas.
What is going on here? Why are these people in my room? And when I say people, the whole Section 'T' is here! I venture my eyes inside my room and it made me go 'whoa' sa ginawa nila.
Did they really do this? Meron pang banner na nakalagay doon sa may wall ko na nakasabi pang 'Happy Birthday, Adrian'.
Tapos in between sa dining at galing dito sa pinto papasok, may nakahilera pa na mga iba't-ibang kulay na streamers. Just wow.
Meron pa ngang nagkakalat na mga balloons na kulay gold at red sa sahig. And I don't know where that scent is coming from, but its the smell of foods. Not just one, but variety of them.
Halos hindi ako makapagsalita sa nasaksihan ko dito. What am I feeling? I don't know. Shocked? Surprised? It's mixed.
I didn't expect them to be here. Lahat pa sila nakangiti sa akin nang makita ako. Bitbit pa nilang lahat ang mga boxes na nakawrap pa. Are those gifts? For me?
Or not. Nag aassume lang ata ako. But still aaminin kong may kunting ngiti sa aking labi ang kumurba.
I never told them that today is my birthday, but they surprised me. I just don't know what to say. I am speechless.
Pero, teka--
Paanong nakapasok tong mga to dito? Nasa akin lang naman yung susi ko at wala namang ibang paraan para makapasok dito, Unless kung nasa kanila ang isa pang spare key--tama ang spare key!
Yun lang ang tanging paraan para makapasok sila. Pero paano nila nakuha-- ah bahala na.
Ayaw ko na mag-isip. Late man pero narealize kong Section 'T' pala tong mga kaharap ko ngayon. They find ways.
As far as I want to report them as tresspassing pero parang wag nalang. Ang effort pa naman nilang idecorate tong buong kwarto ko para lang masurprise ako ngayon sa birthday ko.
To be honest, I did not expect this to happen at all. Kasi nga war ako sa kanilang lahat, diba?
Ni hindi ko nga sila lahat close but urgh--tang*na naman nito. Nababakla ako sa mga sinasabi ko ngayon, but I feel so soft after seeing this. Sh*t.
Straight tayo, Adrian. Kalma.
Hindi ko alam pero parang tingin ko sa kanilang lahat dito, hindi na mga kagwang.
For the first time na masasabi ko to sa sarili ko, I met some new nice people in my class. People who now I would consider as my friends, no, family rather.
If somebody ask me kung nakalimutan ko na ba yung mga ginawa nilang kalokohan sa akin noon, the answer would be no. Hindi naman kasi madaling lumimot.
But there's plenty of room for forgiveness. And I guess that I could start with that.
But speaking of forgiveness, it would be another story for my parents. What they did to me is not an easy thing to forget and forgive.
Lumapit pa sa akin si Jacobbes na may dala pang birthday tsaka may number na 1 at 7 na nakapatong sa itaas nito. It's 17. My age. I look at him and he just smiled at me.
YOU ARE READING
The Only Bottom At Section Top | BxB (ONGOING)
Teen Fiction(Updates once or twice a week) Dahil sa isang napakatraumatikong insidente na nangyari sa buhay ni Adrian Evans sa pananatili niya sa bubong ng kanyang mga magulang ay napilitan siyang umalis sa puder nila at nagdesisyong suportahan ang kanyang sar...
