Hamura High School 2 | ✔

CHAPTER 25

ARIES'S POV

Mabilis naming tinakbo ang kinaroroonan ng katawan ni Ms. Riku. Dito ko siya huling nakita dahil dinakip ako ng mga tauhan ni Lolo.

Hindi nagtagal ay natagpuan rin namin siya. Si Danko na ang bumuhat sakanya. Mabigat kaya tinulungan ko na rin siya.

Paalis palang kami nang makarinig kami ng malakas na sigaw na nagmumula sa hindi kalayuan. Taka man ay inantay naming maging malinaw ang mga taong 'yun.

It's them.

Ang mga rango.

They are running towards us.

"ARIEEESSS!!"

"DANKO SENPAI!"

"ARIES! DANKO!"

"ARIES! NANDITO NA KAMI!"

Paglapit nila saamin ay kaagad akong niyakap ni Eury. Kaagad ko siyang nilayo at sinamaan ng tingin. Wala akong panahon para dito. Kailangan na naming magmadali na maidala si Ms. Riku kay Rea. Kailangan na nila kami doon.

"Sandali, sino ito----Oh, my gosh! Ms. Riku!" malakas na sigaw ni Vinassy.

"It's her...s-she's dead."

"Oh, my gosh!"

"How's Rea?"

"Is she okay?"

"We need to save her there!"

Kanya-kanya nilang sabi. Hindi ko na alam kung sino ang uunahing kausapin.

"We heard about your grandpa."

Sumeryoso ako. "Grandpa is dead. I killed him."

"F-For real?" Trixy asked.

I nodded. "For real."

"He's the real traitor!" galit na sabi ni Eury.

"Aries, kailangan na nating balikan si Rea."

Bumalik ang atensiyon ko kay Danko. Hindi kami pwedeng magpaligoy-ligoy pa. Malamang natapos na ni Rea ang laban. Alam kong naghihintay na siya doon.

"Guys, I want you to come with me and defeat-----"

*BOOGSSHHH!!*

Napaupo kaming lahat sa biglang narinig na malakas na pagsabog. Hindi lang isa at dalawa. Sunod-sunod na pagsabog ang narinig namin.

This is bad. Something bad happened!

"We need to hurry!" sigaw ko.

Pinagtulungan naming maidala ang katawan ni Ms. Riku sa lugar kung nasaan si Rea. Paniguradong nag-aantay na siya roon. Nasugatan siya kanina at kailangan niya na ng tulong.

Tumakbo na kami kung kinakailangan. Wala akong inaksayang oras at mabilis na tumakbo mapuntahan lang ang kinaroroonan ni Rea ngayon. Malayo pa kami pero kabang kaba na ako.

After we ran down the very long hallway we turned to go to where we came from. We stopped at what we saw.

Ang lugar ng pinagmulan ng pagsabog.

Ay ang lugar din ng pinaggalingan namin.

"W-What the hell....happened?"

Nakatulalang naglakad ako papalapit doon. Kusang humakbang mga paa ko para dalhin sa lugar na 'yun.

What happened here...?

Hindi pa man ako nakakapasok ay may narinig akong tao na umuungot at halatang nahihirapan. Nilingon ko kung sino 'yun at si Nozomi na nakadapa sa kung saan habang nakakatakpan ng flywood ang nakita ko.

"Nozomi!"

"Daishoubu desu ka?"

"Senpai! Ayos kalang ba?"

Something's wrong....

Rea is not here.

Nasaan siya kung ganun?

Blangkong lumingon ako sa aking likuran. Pinakatitigan ako ang maalikabok na loob ng lugar na may bumabagsak pang piraso ng simento.

"Aries!"

"Aries, where are you....?"

"Nozomi, nasaan si Rea?"

I could see nothing because of the darkness inside. Dusty but I prefer to look for Rea where she is. It is impossible that she is not here. She said she would come out after the fight. Why didn't I see her outside?

Ayokong paniwalaan ang mga iniisip ko.

Hindi ko dapat iniisip ang bagay na 'to pero.....

No, please! Don't!

When I took a few steps inside, I was stunned when I saw people lying on the floor.

My eyes widened at what I saw. It was as if I became statue and my breathing was heavy. Nangingig ang aking mga kamay at para bang nanlulumo ang aking mga tuhod sa nakikita ko ngayon.

It was her.

S-She is......lying on the floor.

"Oh, my gosh! Aries!"

Hindi ako nagaksaya ng oras at mabilis itong nilapitan. Hindi ko alam ang gagawin ko. Natumba nalang ako bigla sa kalambutan ng aking tuhod pero mabilis na ginapang ang katawan ni Rea na nakahandusay sa sahig.

"R-Rea? Rea! Rea! Naririnig mo ba ak----Damn it, Rea! Wake up!"

I couldn't stop my tears from dripping when I touched Rea's body. Pinilit kong buhatin siya. Ang bangs niya ay natatakpan ang kanyang mata kaya hinawi ko iyon.

Her face was full of blood.

"Rea! Rea, wake up! Come on! Please, gumising ka naman oh! Rea!"

"A-Aries..."

"S-She's not....dead! S-She's just....she's just....!"

Damn it! Ayokong paniwalaan 'to! Ayokong ayoko! This is just a nightmare! This is just my nightmare! Hindi pa siya patay! Hindi! Hindi pwede 'yon!

"Rea, please! Gumising ka naman! Stop joking around! Please! Nandito na ako! Nandito na si Ms. Riku! Diba sabi mo gusto mo siyang makita? Dinala na namin siya sa'yo! Wake up, damn it!"

Naramdaman kong pilit akong itinatayo ni Eury pero nanatili akong nasa sahig at ginigising ang babaeng mahal ko.

She can't die. Hindi niya ako pwedeng iwan.

"Liar!" inis na sigaw ko. Still crying in pain. "Sabi mo hindi ka na mang-iiwan! Sabi mo hindi kana mawawala sa tabi ko! Pero ano 'to? Iiwanan mo na naman ako?! Bullshit naman oh! Rea! Maling biro 'to! Bumalik ka parang awa mo na! Please! Please!"

Sumisikip ang paghinga ko.

Mas pumatak ang luha ko nang makita kung paano walang buhay na lumapat sa sahig ang kamay niya.

"AAAAAAAAAAHHHHHHHHH!!" malakas na paghagulgol ko habang kayakap ang malamig na katawan ni Rea.

That day....we came home.

No one celebrates victory.

No one celebrates freedom.

No one can laugh.

The day we came home....we all burry ourselves in pain.