Sweet Escape (Monte Casa Series 1)

Chapter 15

Chapter 15: Eat

"'Kala ko ba galit ako sa'yo?" Saad ko sa kaniya habang nakaupo sa ilalim ng malaking puno.

Hindi niya ako tiningnan ngunit sumagot siya, "yeah. Why are you even mad?" He looked at me. Ako naman ngayon ang hindi siya tiningnan.

"H-hindi ko na lang sasabihin. Ayos naman tayo na di'ba?" I said.

I felt him come closer. "Pero why are you mad?"

Mas lalo kong iniwas ang ang mukha sa kaniya. Napakapetty naman kasi ng rason ko kung bakit ako naiinis sa taong ito.

Nang narinig ko kasi iyong babae sa kabilang linya noong tinawagan ko siya, sumikip ang dibdib ko na parang hindi ako makahinga.

"W-wala na nga."

He looked at me. I can't help but feel giddy because he looked at me. I laughed at my own thoughts. This is his effect on me, huh?

"Edi bakit ka nga mad?" Pangungulit niya sa akin.

Humalakhak ako sa conyo niya, ang cute!

"Edi bakit ka nga mad?" Pangagaya ko upang inisin siya.

Nagtagumpay naman ako dahil nakita ko ang bakas ng pagkainis sa ekspresyon niya.

"Why are you not answering my questions?" He squinted his eyes.

Natawa ako, "hindi na. At least bati na tayo di'ba?" Saad ko. Saka nakakahiya kasi ang dahilan ko. Napaka-childish.

"Hmm. If you say so." He closed the gap between us and hold my hand. "Say, why did you call me yesterday? Before dating the jerk."

Agad na lumingon ang ulo ko sa kaniya, tumalim ang tingin ko at kinurot ang mabalahibo niyang braso.

"What the fuck! That hurts!" He bursted while touching his arm.

Ngumiwi ako at mas lalong tinaliman ang tingin sa kaniya.

He has this looked like asking 'what did I do wrong?'

"Huwag mo ngang tawaging 'jerk' si Paolo! He's a good acquaintance of mine!" I pointed out.

It's the truth though, except for the fact that he likes me.

He scoffed. "Psh. I'm better when it comes to dating." He murmured but I didn't hear it clearly.

"Why did you call me?" He changed the topic.

I looked at him. "Para sana sa engagement natin 'daw'" I put emphasis on the word 'daw'.

He laughed. "Yeah. And then why are you mad?"

Inirolyo ko ang aking mata dahil paulit ulit na ang mga tinatanong niya. Saka, sana maintindihan niya na ayaw ko iyong pagusapan.

"Hindi naman na iyon kailangang pagusapan." Mahinahon kong sagot sa pangungulit niya sa akin.

"But I want to know why you're nagtatampo." Pinigilan kong matawa. Hindi bagay itong mga pinagagagawa niya sa appearance niya. Pero gusto ko naman.

"Ayaw ko."

"Why?"

"Ayaw ko nga."

"Bakit nga?"

"Ayaw kong pagusapan kasi nakakahiya."

"How is it disconcerting?"

"Too disconcerting that you wouldn't even think I did that."

"How can I know it's discomfiting if you're not telling me the reason?"

"How are you so makulit?"