The Sassy Girl Meets the Nerdy Boy

📖 79

"And about Lucas hurting you,he doesn't mean it."

"How did you know he doesn't mean it while me has an evidence he mean it. He kissed other girl." Di makalma kong sambit.

"Anak,let me finish my words."

"He didn't mean it. Trust me. That kid is telling the truth. You know what? He's always coming here at our house. At first,he doesn't want to tell the truth to me but I force him. Sabi ko,paano ko siya matutulongan na kumbinsihin kang kausapin siya kung ako mismo hindi ko alam ang nangyayari sa anak ko? Then he tell me the truth."

"Akala mo hindi na siya nag paparamdam? Pero lahat ng pagkain na ipinapakain ko sayo ay galing sa kaniya. Yung prutas sa kaniya galing kasi ang akala niya may sakit ka. Sabi ko kasi hayaan ka muna niya. Bigyan ka ng oras na makapag isip-isip para hindi ka ma pwersa sa nangyari. Then ayun naging close na kami and may sinabi siya sakin na isang secret at ayoko sabihin sa'yo yun kasi gusto ko sa kaniya manggaling kaya anak please give him a chance." Saad nito.

So my mom knows all?

Is she saying truth?

Ayoko na kasi talaga maging tanga. Napapagod na ako. Hindi ko na alam kung papaano pipili ng tamang desisyon.

Tama ba na bigyan ko siya ulit ng isa pang pagkakataon?

He hurt me once I will never let him make it twice.

But what if my mom is right? He doesn't mean it?

Pero ano yung nakita ko? Kitang kita ng dalawa kong mata ang nangyari.

Magulo na nga,lalo pa nilang pinagulo.

"Anak nag text yung teacher mo sa'kin. Kailangan mo daw mag habol ng lessons kung hindi ibabagsak ka nila sa second sem. Sabi ng prof mo,kitain mo daw siya sa address na 'to."

Then my mom show me her phone.

"Ma,niloloko mo ba ako?" Tanong ko.

"Hindi,mukha bang niloloko kita?"

"Ma,nakalagay na name sa phone number Lucas oh. Sineset up mo ba kami. Wala akong prof na Lucas ang name,ma." Dahilan ko.

Talaga nga namang malakas ang pakiramdam ko pag may nag tatangka na pag lapitin kami ni Lucas.

Well,bago pa mangyari yun pipigilan ko na. Walang sino man ang makakapaglapit sa amin.

Never again.

Nakita ko namang napahamapas si mama sa noo niya.

Lumabas na siya ng kwarto ko at ako naman nag taklob ng kumot.

Inaantok ako at wala naman akong ibang gagawin ngayon. Ayoko kumain ng pagkain na galing sa kaniya kasi pakiramdam ko isinangla ko nanaman ang kaluluwa ko sa katangahan.

"Hello,Lucas? Oo nabuking tayo! Pasensya ka na. Nung pinakita ko kasi yung address sa cellphone ko nakita niya yung name mo. Oo punta ka nalang dito,ako na bahala. Wala yung papa niya dito. Okay sige bye."

Wait,what?

Tama ba yung narinig ko?

Pupunta si Lucas dito?

NO!

No way!

Agad akong tumayo para ilock ang pintuan.

Hindi siya pwedeng pumasok dito.

Walang nag ngangalang Lucas ang pwedeng makapasok dito.

Bigla naman ako napaharap sa salamin ko. Nag ayos ng mukha. Nag suklay. Nagpalit ng damit.

Teka nga.

Bakit ba ako nag hahanda,eh wala namang special atsaka di naman siya makakapasok dito. Hindi ko siya papayagang makita ako,kahit kailan.

Binitawan ko na ang brush at itinali ang buhok into messy bun atsaka humiga at natulog.

Before I sleep I make sure na nakalock ang pinto at nag paskil ako ng bond paper na may nakasulat na "Lucas ka? Lumayas ka. Di ka pwedeng pumasok dito hayop ka:)" with smile face,para di niya isipin na galit ako (kunwari). Atsaka ako natulog.

Lucas's POV

"Hijo! Anduon si Daniella sa taas. Iniwan ko na baka may iba pa akong masabi na di dapat sabihin, dahil sikreto lang." Sambit ng mama ni Daniella atsaka siya tumawa.

Nakitawa naman ako.

Wish me luck today.

Mahabang pahinga na ang one week I guess. It's time para halungkatin ang nakaraan atsaka di narin ako makatulog kakaisip kung papaano ko sisimulan or kung paano pag napwersa siya? Edi baliko nanaman ako. Palpak.

"Sige tita akyat na po ako."

She nodded at nang maka akyat na ako agad na sumalubobg sa akin ang nakapaskil na,"Lucas ka? Lumayas ka. Di ka pwedeng pumasok dito hayop ka:)"

She's really mad at me.

I don't know if I deserve it or maybe yes kasi pinahirapan ko siya for a long time.

Pinihit ko yung door knob pero naka lock. Ayoko na katokin kasi baka pag bukas ng pinto suntok ang sumalubong sa akin.

"Tita,naka lock po yung pinto." Mahina kong sambit kasi baka magising yung nasa loob ng kwarto.

Nakarinig naman ako ng susi.

Nakita kong papaakyat na si Tita bitbit ang susi yata ng kwarto.

"Tulog yata ang anak ko,itutuloy mo pa ba?" Tanong niya.

Walang anu-anuman agad akong sumagot,"Oo naman po." Sagot ko.

She opened the door.

"Ayan bukas na. Ayoko pa magkaroon ng apo hijo ha kaya ayusin mo." Sambit niya.

Agad naman nag init ang tainga ko,"P-po?"

Tumawa ito,"Joke lang,hijo ikaw naman! May tiwala naman ako sa iyo kaya sige na pumasok ka na at baka magising pa yan at dalawa tayong itulak dito sa hagdan." She tap my shoulder.

Tumango naman ako bago tuluyang pumasok sa pinto.

Agad na sumalubong sa akin ang kulay indigo na silid.

May book shelf sa tabi ng study table at sa tabi ng study table anduon ang kama na tinutulugan naman ni Daniella.

I sit by her side and look to her face.

She's peacefully sleeping.

Parang hindi galing sa iyak.

Naka bun pa yung hair niya,hindi kaya nahihirapan siya matulog habang nakatali ang buhok?

Nagulat ako ng bigla siyang magsalita.

"Mianhae.."

"I love you too but I just can't accept the fact na mahal mo padin siya."

"But what about I saw?"

"Ah Jinjja?"

Ouch.

Ang sakit naman no'n.

Sino kaya yung sinasabihan niya ng I love you?

Tapos nag sasalita pa siya ng ibang lenggwahe,di ko tuloy siya maintindihan.

There's one book caught my attention.

Sa book shelf niya may nakita akong indigo na book at may nakasulat na malaking letrang "DIARY."

I was about to get it ng mapatid ako sa wire ng extention na gumawa naman ng ingay.

"I loooooveeee you-u-u-u-u" malakas na sambit ni Daniella at ng lingain ko siya nakita kong dilat na ang kaniyang mga mata.

Oh no.

"I love you too." Walang pag aalinlangan kong tugon ng makita niya ako.

"What the--"

To be Continued...

Sorry po at natagalan:)