The Sassy Girl Meets the Nerdy Boy

📖 19

Tristan's POV

"Oh hijo mag pahinga ka na muna,wag mo na uulitin yun ha! Nako baka matuluyan ka mahirap na, nasaan nga pala mga magulang mo?" sambit nung babaeng gumamot sa akin.

Tulala ako at tila nag babadya nanaman yung mga luha ko ng marinig ko yung salitang magulang.

Nakayuko lang ako at hindi pa din sinasagot yung tanong nung babae.

Hindi ko alam kung kailangan kong kimkimin tong nararamdaman ko or ipag sabi ko nalang sa iba para makahinga na ako ng maluwag.

Utak mag process ka naman kahit ngayon lang...

Aktong aalis na sana yung babae nang pigilan ko sya.

"Sandali lang po!" Pag pigil ko sa kanya.

"Pwede ko po ba kayo sabihan ng sikreto" tanong ko dito.

"Oo naman hijo ano ba yun?" Tugon nito.

"But first I wanna ask kung mapag kakatiwalaan ko po ba kayo?" Sambit ko dito.

"Hijo alam mo bang mas magandang mag sabi ng sikreto sa strangers at hindi mo kakilala" Sa sinabi nyang yun medyo na panatag naman ako,kaya sinabi ko na sa kanya.

"Ang dahilan po kasi nang nga ito ay pu-pumanaw na po yung ta-tatay ko" Pagka bigkas ko ng tatay ay tumulo nanaman yung luha ko.

"Napapagod na po kasi ako di ko na alam ang gagawin ko,ayoko na pong mabuhay sa letcheng mundo na to.." at tuluyan na nga akong umiyak.

Naramdaman ko nalang may nag hihimas mg likod ko habang nakayuko ako at naiyak.

"Ayoko na,ayoko na talaga.." Bigkas ko.

"Hindi ko na tatanungin kung anong dahilan ng pag kamatay ng tatay mo, pero parehas lang tayo ng nararamdaman nung mga panahon na namatay yung tatay ko. Parang pakiramdam ko ako na ang pinaka malas na tao at nag kaganito ako but guess what? I'm still alive kasi kinaya ko kahit wala na sya, nag rebelde din ako katulad mo but all i think is ngayon lang to,malalagpasan ko rin to kaya tingnan mo naman ngayon buhay pa ako tsaka sa tingin ko kapag tinuloy ko ang pag rerebelde ko hindi sila matutuwa kung nasaan man sila ngayon. Kaya kung ako sayo isipin mo lang na malalagpasan mo din ito." Nakangiti nitong kwento.

Sa tingin ko nga tama sya pero sa tingin ko kailangan ko talaga muna ng space sa ngayon.

"Sige na hijo mauna na ako at mag pahinga ka nalang muna dyan" sambit nito.

Tumango naman ako, inantay ko lang syang lumabas sa kwarto ko at saka ako nag simulang matulog.

{Kinabukasan}

~~KRING KRING~~

Nagising nalang ako dahil sa isang malakas na tunog.

Agad naman akong bumangon at pagka bangon ko bigla nalang ako may naramdamang masakit sa bandang braso ko.

"Ouchh" ngawa ko.

Naalala ko may sugat nga pala ako sa braso.

Ngayon ay araw ng pasukan,ayaw ko man pumasok pero kailangan para sa future ko.

Bumaba ako para kumain ngunit pagbaba ko wala akong nadatnan na kahit anong pagkain sa lamesa.

Eto nanaman yung letcheng mata na to gusto nanamang umiyak. Naalala ko nanaman kasi si Papa,sya kasi ang palaging nag pre-prepare ng pagkain ko bago pumasok pero ngayon wala na.

Pagbaba ko dumiretso ako sa kusina at sa lamesa banda duon may nakita akong papel na may nakasulat na mga numero. Sa tingin ko contact number yun kaya di ko nalang pinansin.

Pag dating ko sa tapat ng ref may nakita akong mga nakadikit na sticky notes at may mga nakasulat dito na 'Be happy','We're here for you' and last 'we love you' nakalagay din na 'From: Keith and Hayden'

Bruuh! palibhasa di nila nararamdaman ung nararamdaman ko kaya naisulat nila na 'be happy'...

Sino kayang tao yung magiging masaya kahit namatayan sila ng mahal sa buhay, sino kaya?

At dahil na inis ako sa iniisip ko kinuha ko ung mga notes na yun at tinapon sa basurahan.

Manhid na kung manhid pero yun yung nararamdaman ko eh.

Ngayon ay 5:38 am masyado akong maaga nagising. Nag luto nalang ako ng fried egg at kumuha ng kanin para kumain.

Nang matapos na akong kumain hinugasan ko lang yung pinggan ko at dumiretso na sa C.R para maligo

After 20 minutes ng pagliligo muli akong umakyat para kunin ung uniporme ko.

Muli nanaman akong nanibago dahil sa tuwing a-akyat ako pag tapos maligo ay nakahanda at plantsado na ang uniporme ko pero ngayon hindi na kailangan ko na talaga tumayo sa sarili kong mga paa.

Di naman ako bine-baby ng papa ko pero tini-treat nya ako na parang nakababata nyang kapatid alagang alaga nya ako.

Pinlantsa ko lang ang uniporme ko at agad ng sinuot. Nag suklay lang ako ng buhok ko at nag pabango.

Hinahanap ko yung bag ko dahil aalis na sana ako ngunit nakalimutan ko binato ko nga pala yun nung nakaraan.

Pag baba ko nakita ko na nakaayos ito nakatabi sa isang tabi at hindi nakakalat.

Malamang inayos to nila Keith at Hayden kumuha lang ako ng tubig at nilagay ito sa bag ko.

Aalis na sana ako ngunit may naalala nanaman ako.

Sabay kami palagi naalis ng papa ko diretso sya sa trabaho at ako naman ay sa skwelahan ngunit ngayon wala na akong kasabay.

Tila napakarami talagang memorya sa bahay na ito. Mga memoryang muli nanaman nag papabadya ng luha ko.

Sinusubukan kong kalimutan ito pero sa ngayon di ko pa kaya.

6:45 am na ngayon kasalukuyan akong nag lalakad sa daan patungo'ng skwelahan.

Tatawid na sana ako ng pedestrian lane ngunit biglang may pumreno sakin.

~~BEEP BEEP~~

"Hoy tumitingin ka ba sa dinadaanan mo? Mag papakamatay ka ba?"

Oo.

Naramdaman ko nalang na may umakay sakin palayo duon sa kotse na muntik na akong masagasaan.

"Nako ijo mag iingat ka masyado kapang bata para mamatay" sambit nito.

Seryoso naman akong tumango.

Sana nga naaksidente nalang din ako para atleast pag namatay ako hindi ko masisisi ung sarili ko,yun ung nakatadhana eh para mag kasama nadin kami ni papa sa langit.

Napansin ko na yung traffic light ay naka green pa pala kaya siguro ako naprenohan, kasi di ako tumitingin sa traffic light.

Nang mag red na ito sabay sabay ng tumawid ang mga tao.

Maya maya lang ay nakarating na ako sa skwelahan.

Agad akong sinalubong nila Keith at Hayden.

"Bro ok ka na ba?" Tanong ni Hayden.

"Bro ano na?" Taning naman ni Keith.

Ngunit di ko parin sila pinapansin at seryoso ko silang nilagpasan sa daanan gaya nga ng sinabi ko kailangan ko muna ng espasyo.

Pag dating ko sa classroom ay agad akong sinalubong ng maingay na kapaligiran which means eh yung noise ng mga kaklase ko.

Di ko sila pinakialaman at seryosong umupo sa upuan kung saan ako naka assign.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Thank you for reading this chapter!

Hope you like it!

DON'T FORGET TO VOTE AND COMMENT!

GOD BLESS US AND KEEP SAFE♡

Alavida!♡