Chapter 57

340 12 1
                                    

Chapter 57
Better

Travis let out a deep groan after pouring his warm fluid inside me. Bumagsak siya sa aking tabi, isiniksik ang ulo sa aking leeg, at saka idinagan ang braso sa aking dibdib. Suminghap ako at isinara ang aking mga binti. Kahit nanghihina ay pinilit kong hilahin ang kumot para matabunan ang hubad kong katawan.

I feel so limp, sleepy, and tired. Madaling araw na. He took me over and over again and I can't believe I managed to do it with him many times tonight. I can't believe I survived! He's just really so strong and... uh... large... na kahit sabik na sabik din ako sa kanya ay hindi ko masabayan ang enerhiya niya. But it's worth it. He's worth giving my everything.

Nag-angat siya ng tingin sa akin. Our eyes met. Mapupungay ang mga mata ko habang tinitingnan ang mga mata niyang ngayon ay kulay tsokolate ulit.

"You aren't sleepy yet?" malambing niyang utas sabay haplos sa aking buhok.

I shook my head even if it's true. "Are you?" nagawa ko pang mang-asar.

He shot his brows up. Umangat siya para maabot ang aking tainga. His still fully aroused manhood brushed my stomach because of that and my folds immediately reacted to it. Damn it, Yani! Mahiya ka naman!

"Baby, I can still do you till morning if I only I'm not compassionate. Don't challenge me,"

Uminit nang husto ang aking pisngi. I glared at him but couldn't maintain it because of his chuckle. Sumimangot na lang ako.

"Damn, I'm so whipped!" he kissed my hair.

Ako naman ngayon ang ngumisi dahil doon. Dapat lang, Travis. Because I, too, is so damn whipped. Patas lang.

Natahimik kami ng ilang sandali. Only our stable breathing and the slight noise of the aircon can be heard in his room. And I so much appreciate the silence when I'm with him. How I wish we could stay like this forever.

Pinagmasdan ko ang kamay kong nasa kanyang malapad na dibdib. It feels so feminine when it's there. I feel like a full-grown woman when I'm in his arms. The way he makes me feel is just so out of this world. And I don't know why but I can only feel at peace when he's cuddling me. Malala na nga yata talaga ako.

Muli siyang nag-angat ng tingin sa akin pagkatapos ng ilang sandali. Uminit ang pisngi ko nang seryoso niyang tinitigan ang aking leeg at dibdib. Muntik ko nang isiping may balak na naman siya kung hindi lang siya nagsalita.

"Where's the anchor necklace I gave you?"

Napakurap-kurap ako roon. "Nasa... condo,"

Umangat ang kilay niya. "Why do you sound hesitant?"

Ngumuso ako. "Nasa condo iyon ni Brent,"

"Sure?"

"Yup."

I don't know but I can't let go of that necklace before. And it's surely not because of it's market value. Kahit wala na kami noon ni Travis, hindi ko iyon magawang abandonahin. I even brought it here with me! And now that these are all happening to us, unti-unti ko nang naiintindihan kung bakit hindi ko iyon mapakawalan noon. It symbolizes our love. And our love for each other can't be easily or maybe, cannot really be abandoned and forgotten. Just like that necklace.

"Why aren't you wearing it, then?" he said lethally.

I rolled my eyes. "We lost communication before, Travis. Do you really expect me to still wear it?"

"Your gift is still in my car key." he pointed out.

Ngumuso na lang ulit ako. So tama ngang 'yung regalo ko 'yung nakita ko sa susi niya noon.

Against All Odds (Playboy Series #2)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin