Class Code: ERROR

Chapter 19: SAU Intramurals Opening Ceremony

Binuksan ko na muna saglit ang aking student's window upang tignan kung ano na ang oras sa mundong ito. Nang lumitaw ito ay nakalagay mismo sa window na sampung minuto na ang dumaan matapos mag alas kuwatro ng madaling araw. Mukhang pati rin ang paggising ko sa madaling araw ay mas dumadalas na dahil sa Navillerian Metamorphosis na'to.

I wear my thick sweater and rush to the rooftop where I can think silently. Kay aga-aga nagsisimula na naman akong mag-overthink maliban sa pagkalap ko ng mga impormasyon tungkol sa ERCO 673 at kay Avicta. It's not quite healthy for your brain that started to process.

Pagkarating ko sa rooftop ay sumalubong na rin sa akin ulit ang malamig na hangin at ang sinag ng buwan. Ito ang isa sa mga nagpapabigay sa akin ng kapayapaan sa isipan kahit ang dami ko nang mga pasanin sa buhay at maibsan ang nararamdaman kong hinagpis mula sa pangyayaring ayaw na ayaw ko na talagang isipin pa.

Isa na roon ang pagkalat ni Jairus sa aking pangalawang pseudonym sa laro at nag-iwan sa akin sa isang kawalan kasabay ng pagtraydor niya. Nakakainis! Bakit pa kasi siya nagpakita sa Strelia Aurelis nitong mga nakaraang araw na mas lalo pang nagbibigay ng kabuwisitan sa buhay ko?

Isa pa, hindi ko talaga sinabi kay Issei na nagkita at minsa'y magkasama kami rito sa virtual world. I'm sure he's going to freak out.

Sumandal agad ako gilid ng pintuan habang nakatingala sa kalangitan. I slipped my back until I sat on the gray floor while looking in the night sky. This kind of nature's masterpiece is really mind blowing, even if this is a virtual world.

Everything you feel doesn't make a difference in the virtual world. Happiness, sadness, pain, struggles, or even died in the virtual world is real. With the five senses you can define it, but not the "died" in the virtual world situation. I wonder everything about it. Parang pakiramdam mo nandito ka pa rin sa tunay na mundo ngunit hindi pala.

Rooftops are the best place to think and gather up information about what's happening around and even this strange phenomenon I've been experiencing right now, the Navillerian Metamorphosis.

"Bukas na pala ang huling araw ng metamorphosis," mahinang saad ko sa aking sarili. Tumingala ako sa kalangitan ulit na kung saan makikita ko na naman ang mga maririkit na bituin na tila nangungusap at nakikipaglaro.

"Sana man lang ay walang kababalaghang mangyari sa'kin bago pa 'to matapos bukas. Mahirap na kapag nalaman ito ng mga kasama ko."

I shut my eyes for a second and took a deep breath. Sa tuwing magsisimula na naman akong mag-overthink, hihinga na lang ako nang malalim upang hindi ito lumala. Mas maganda pa 'to kung nandito si Blaurei dahil siya lang naman ang nakakaalam sa lahat ng mga nangyayari sa katawan ko.

Maya-maya pa'y may isang bagay na dumapo sa aking ulo na parang mga paa ng langgam na itim. Sa pakiramdam na ito'y mukhang alam ko na kung sino 'to.

Speaking of that beautiful creature...

"Nakakasama sa'yo ang pag-ooverthink alam mo 'yon?" wika ng nilalang na nasa ulo ko.

"Alam ko Blaurei. Maliban sa napanaginipan ko kanina, hindi ko lang talaga maiwasang isipin na nagiging malala na rin minsan ang mga lumalabas na sintomas simula noong unang araw ng Navillerian Metamorphosis," I sighed deeply and looked to the night sky.

"May nararamdaman ka na naman bang kakaiba sa katawan mo nitong nakaraang araw?"

"Maliban sa munting hilo? Oo."

Dahan-dahan kong hinipo ang aking mga mata at noo habang hindi ko pa rin inalis ang aking mga mata sa tinitignan kong tanawin sa itaas. No wonder that the stars are shining even more before the dusk comes in.