One Shots Anthology

366 Days

On July, he got fired on his work. Hindi niya alam kung s'an magtatrabaho dahil naka-lockdown ang Metro Manila. My dad also impregnated another woman accidentally kaya hindi namin alam ni Mama ang gagawin.

Last August, I failed my first semester. I got failing grades and that made my family disappointed, but Kevin helped me. He helped me study and brought my hope back into myself. By the second sem, I was the student with the highest average among all.

September, he got jailed because of a fake accusation na nagnakaw daw siya sa dating pinagtatrabahuhan. 1 month and a half siya r'on dahil hinintay namin na iurong ang kaso laban sa kaniya. Wala kaming sapat na pera pang-piyansa sa kaniya pero mabuti na lamang ay napatunayang false accusation lang 'yon.

October, we broke up. We couldn't help each other anymore and we don't know how we will lift each other up that's why we took a break. I was the one who initiated the break up since I'm damn tired. Gusto ko na lang mamaalam sa mundo n'ong mga oras na 'yon. Isabay pa 'yong stress sa school works. Pero kahit wala na kami n'on ay nandiyan pa rin siya sa tabi ko at hindi ako iniwan. Kahit nasasaktan siya, tinulungan niya pa rin akong malagpasan 'yong sakit. Inisip niya muna ang kapakanan ko bago 'yong kaniya.

November, I think this is the worst problem na napagdaanan namin. My parents mistook him as my long lost brother. I almost lost my mind kasi nakakadiring isipin na kapatid ko siya tapos mag-iisang taon na kaming may relasyon. Hindi ko na alam kung paano ako babangon n'ong oras na 'yon dahil pinaghiwalay nila kami. Buong akala ko ay kapatid ko talaga siya pero a woman knocked in our house and she' with a guy, same age kay Kevin. We found out na 'yon talaga ang nawawalang kapatid namin. Nagpa-DNA test kami and nag-match 'yon. Nag-breakdown ako n'on dahil akala ko mawawala talaga siya sa 'kin at akala ko ay nagkasala ako sa Diyos dahil sa "incest".

By December, umayon sa amin ang lahat. Nagkabalikan ang parents ko pero sinusustentuhan ni Papa ang anak niya sa ibang babae. Tanggap din ni Mama 'yon pero 'yong babae ay hindi. May asawa rin ang babae kaya hindi pwedeng maging sila. At kami ni Kevin? Ito, masaya pa rin. Despite of all those challenges, nandito pa rin kami, tatapusin ang taon na puno ng problema't pagsubok sa aming pagmamahalan at haharapin ang panibagong taon na sana'y puno ng kasiyahan.

"I'm so lucky to have you, baby. Walang babaeng makakapantay sa 'yo. Lagi mong tatandaan 'yan kahit wala na 'ko sa tabi mo huh?", pagpapa-alala niya. Why does it sounded so wrong? Bakit parang namamaalam siya?

"Kevin, may problema ba tayo?", nag-aalalang tanong ko. Yeah, tuwing may problema ang isa sa 'min we will consider it as our problem too. We don't say "may problema ka ba?", kasi kapag problema ng isa, problema na namin parehas 'yon. Sabay naming lalagpasan 'yon.

"No, nothing. Wala," he denied.

"Baby, be honest naman oh," I pleaded.

"Baliw, wala nga. Your baby is fine, okay? You don't have to worry about me."

"Are you sure?", paninigurado ko pa.

"Very, very sure," he assured.

"Baba na tayo? Malapit na mag-alas dose," yaya niya. Nang tingnan ko ang orasan sa pader ay 11:45 na ng gabi. Malapit na mag-alas dose ng hatinggabi. Kasabay n'on ay ang paglimot sa lahat ng masasamang pangyayari ngayong taon.

Nagpaalam kami kina Mama na sa terrace muna kami ni Kevin hanggang mag-alas dose. Gusto ko lang masolo 'yong time naming dalawa.