Dreamer

•Aster•

5 minuten. Waar kan ik in hemelsnaam naartoe in 5 minuten? Ik had om iets langer moeten vragen.

Ik sprint als de wiederweerga het packhuis in opzoek naar Willow. Aangezien die vlak achter de deur staat, is het niet erg lastig om haar te vinden.

'Je moet me helpen. Logan komt me over 4 en een halve minuut zoeken en ik moet 20 minuten uit zijn handen weten te blijven. Anders heb ik een probleem.' Legde ik vlug aan haar uit. Ze fronste en wilde een vraag stellen, maar ik drukte mijn vinger op haar lippen. 'Geen vragen. Heb jij misschien een plan?'

Ze grijnsde strijdlustig en wreef in haar handen.

'Dit wordt het echte werk.' Ze duwde vlug een spoetlegging en een shirt in mijn handen. 'Maar trek eerst dit aan. Voor de zekerheid.'

Ik sprong bijna in de kleren en volgde Willow naar buiten. Ze rende vlug weg en ik ging haar achterna.

'Oké, dit is het plan. Hoe verder je omhoog gaat, hoe minder makkelijk wolven jouw geur kunnen ruiken. Daarom lijkt het me verstandig om de daken op te gaan.' Zei ze alsof het het normaalste van de hele wereld was. Leuk, mensen wakker stampen als ze hun siësta aan het houden zijn.

'Goed plan. Ik hoop maar dat die mensen hun kamers goed geïsoleerd hebben, want als we moeten gaan rennen maken we ze zeker wakker.' Zucht ik.

Al gauw komen we aan bij een steegje. Willow wijst naar de trap en duwt me ernaartoe.

'Ga jij niet mee?' Frons ik. Ze schud haar hoofd.

'Nee. Ik blijf je vanaf beneden volgen en ga op de uitkijk staan.' Ze duwde me bijna tegen de trap aan. 'Maar ga klimmen jij. Anders red je die 20 minuten nooit!'

'Ja ja.'

Ik klim behendig het trapje op en loop via de dakgoot over de platte daken van de huizen. Met mijn voeten inmiddels stevig op het dak kijk ik naar beneden, in de hoop een blik te kunnen wisselen met Willow. Maar ik zie dat zij gezelschap heeft.

Wesley staat beneden gespannen een woordje met haar te wisselen. Ik zie hoe ze haar armen over elkaar heen slaat en hem strak aankijkt. In een mum van tijd is hij weg.

Slecht nieuws, Sterretje. Wesley kwam net bij me met het verhaal dat Logan jou niet kon vinden en dat hij dacht dat je ontvoerd was. Mindlinkt ze me. Die gladjanus van een Wesley is dus een duidelijke aanhanger van die zak. Hij heeft veel meer aanhangers weten te regelen, dus we moeten op ons hoede zijn.

Ik klem mijn kaken op elkaar. De klootzak! Zo'n grote eis van mij vragen en er nog eens versterking bij roepen ook. Maar ik heb een plan.

Maak je geen zorgen. Die kerels komen niet bij mij in de buurt. Als ik ze zie staat hen een grote verrassing te wachten. Mindlink ik grijnzend terug.

Ik vind jou echt heel eng op dit moment, Sterretje. Maar houd me niet langer van mijn post. Focus je op de daken en ongewenste figuren.

Dus dat doe ik. Behoedzaam kijk ik om me heen en loop ik rustig wat over de daken.

Opeens zie ik iets weg schieten achter één van de schoorstenen. Ik frons en loop er rustig op af. Al gauw wordt het me duidelijk dat dit om één van Logans aanhangers gaat.

Er staat namelijk een jongen die ik niet ken achter die schoorsteen. Ik weet namelijk dat Logan hem wel kent.

'Kom tevoorschijn.' Snauw ik naar hem.

Ineens trekt hij een sprintje naar me toe om me vast te pakken, maar ik houd me aan het plan. Ik kijk hem recht in de ogen aan waardoor hij abrupt stilstaat.

'Kijk mij aan en verdiep jezelf in mijn ogen.' Zeg ik rustig met een transachtige stem. 'Vanaf nu dien je mij. Je gaat naar Logan en zegt tegen hem dat ik mezelf in het centrum van de stad bevind. In een parfumeriezaak.'

'Ja meesteres.' Klinkt het schor.

'Wat is jouw taak?'

'Mijn taak is om Logan om de tuin de leiden, meesteres.'

'Goedzo. Ga. Nu.'

De jongen rent zo snel als hij kan weg en springr bijna van het dak af. Ik zet grijnzend mijn handen in mijn zij en kijk weer naar beneden waar Willow staat. Of hoorde te staan.

Ze is opeens verdwenen. Ik kijk op mijn horloge. Nog ongeveer 5 minuten. Zo lang kan ik het vast wel zonder Willow uithouden.

Mijn gevoel jaagt me op. Ik begin onrustig naar het wat hogere gedeelte van de daken te lopen. Het gedeelte waar ik iets van lijk te herkennen. Ik frons en knijp mijn ogen tot spleetjes.

Het zijn de spullen die ik op het dak had achtergelaten toen ik van het gebouw af wilde springen.

Ik sprint er naartoe en zak op mijn knieën neer bij de foto van mijn moeder, Daisy en ik. Ik veeg zachtjes met mijn duim over mijn moeders gedeelte van de foto.

Ik mis haar nu al zo erg. Ookal was ik meer de moeder van het gezin dan mijn moeder zelf. We hadden veel lol samen toen mijn vader eenmaal weg was. En nu alles niet nog erger leek te kunnen gaan is die zelfs ontsnapt. Naar de enige pack die Daisy en mij het liefst wilen martelen en misschien zelfs verbranden.

Opeens voel ik twee sterke armen om mijn middel. Ik weet dat ik hier van moet schrikken, maar ik ben zo in trans geraakt door de foto dat ik helemaal geen idee heb van wat er allemaal om me heen gebeurd.

'Ik win!' Roept Logan lachend achter me. 'Met 7 seconden op de klok.'

'Jij wint.' Mompel ik. Ik haal mijn ogen niet van de foto.

'Hé, wat is er?' Vraagt hij nu bezorgd. 'Heb ik iets verkeerds gezegd.'

'O nee.' Glimlach ik zwakjes. Ik strijk weer met mijn duim over de foto. 'Gewoon vast in een web van herinneringen. We kunnen wel weer terug naar het packhuis.'

Ik draai me om en schrik van alle gezichten die ik daar zie. Zelfs Willow staat schuldbewust in de groep. Ik zie de jongen van daarnet er ook staan. Hij wurmt zich door de menigte en verontschuldigt zich.

'Het spijt me, meesteres.' Zegt hij wanhopig. 'Vergeef me alstublieft.'

'Geeft niks.' Glimlach ik en ik knip in mijn vingers. De gloed in zijn ogen verdwijnt, waardoor ook zijn trans verdwijnt. Hij knippert een paar keer verbaasd en stapt dan weer naar achteren.

'Aha, dus jij sjoemelt zo even iemand bij jouw team?' Vraag Logan op een dreigende toon naast mij. Ik bijt gelijk terug.

'En jij raapt zo 20 mensen bij elkaar voor in joúw team?' Sneer ik terug. Hij rolt met zijn ogen en grijnst.

'Ja, maar het werkte wel. En nu heb ik iets van je tegoed.' Grijnst hij. Ik verstar ter plekke.

O ja

Shit

A/N

Sorry dat het weer eens zo vreselijk lang duurde met updaten en sorry voor dit fluthoofdstuk. Ik zal zo snel mogelijk verder proberen te schrijven, maar ik heb het druk met school nu enzo.

Bedankt voor uw begrip! (En anders niet)

XPageotte