Dreamer

•Aster•

'En nu wil ik weten wat er met de echte Aster is gebeurd.'

Logan en ik zaten inmiddels samen op een bankje in het park. Ik had eigenlijk helemaal geen zin om met hem te praten, maar toch vond ik wel dat dat moest gebeuren. Ik begreep wel dat hij vond dat ik anders was de laatste tijd. En niet alleen hij. Ook Willow en Daisy hebben het opgemerkt. Ik zuchtte.

'Het is gewoon- het is gewoon allemaal zo veranderd de laatste tijd. Tot ongeveer een week geleden was alles nog normaal, maar nu.' Zuchtte ik. Ik ging wat rechter zitten. 'Dit is allemaal teveel voor mij snap je dat? Eerst kom ik erachter dat een van mijn grootste vijanden mijn mate is, daarna red ik een paniekerige Renay uit de klauwen van bewakers, omdat zij deed wat ze altijd doet en nu dat met die heksen. Dat is veel te veel voor mij.' Hij knikte begrijpend.

'Misschien-misschien is het beter als we elkaar even een paar weken met rust laten. Het is ook voor een groot deel jij waardoor ik nu zo ben.' Zuchtte ik. Daar schrok hij best wel van.

'Maar ik kan niet bij jou weg blijven. Je bent mijn mate! Ik durf te wedden dat jij dat na twee dagen alweer opgeeft.' Grijnsde hij. Ik porde hem hard in zijn zij. Ik had geen zin in zijn stomme opmerkingen.

'O maangodin, waarom?' Piepte ik heel zacht. 'Ik ga nu. Tot later.'

Ik stond op en liep gewoon weg. Hij staarde me triest na. Om eerlijk te zijn vond ik het niet erg om hem zo achter te laten. Het was voor een heel groot deel zijn schuld dat dit nu speelde. Om eerlijk te zijn wil ik hem heel graag afwijzen op dit moment. Het zal me waarschijnlijk een hoop ellende besparen. Ik deed het echter niet. Ik wilde hem een aller-allerlaatste kans geven. Maar dan ook echt de laatste. Ik heb hem al te vaak moeten vergeven.

Ik pakte mijn mobiel en tikte Willows nummer in. Ik had even wat afleiding nodig. En bij wie kan ik die afleiding beter vinden dan bij Willow?

'Hey Williewo! Wil je vanavond komen logeren? Ik heb echt even afleiding nodig.' Zuchtte ik.

'Leuk! Ik ben over 5 minuten bij je, oké?' Hoorde ik aan de andere kant van de lijn.

'Is goed. Tot zo!' Glimlachte ik en ik hing op.

Toen ik thuis was pakte ik meteen een matras uit de logeerkamer en maakte ik Willows bed op. Ik was net klaar toen de deurbel ging. Ik rende naar beneden. Willow stond met een grote tas voor de deur. Ze stormde naar binnen.

'Aster! Ik heb geweldig nieuws!' Gilde ze.

'Ho rustig, Williewo.' Lachte ik. 'We gaan eerst wel even naar boven. Geef mij je tas maar.'

Ze overhandigde mij de tas. Toen ze hem los liet viel ik bijna voorover op de vloer. Ik keek verbaasd naar de tas en toen naar de grijzende Willow.

'Wat heb je hier in zitten? Bakstenen? Vloertegels? 5 stuks van Daisy's zelfbedachte appeltaart?' Grapte ik.

'Nee, gewoon een paar stapels kleren en alles om ons mee te vermaken.' Grijnsde ze. 'Nou hop hop.'

'Ja ja. Ik loop al.' Willow is echt onverbeterlijk.

We liepen naar boven en ik plofte haar tas op het matras. Ik ging in kleermakerzit op mijn bed zitten en pakte mijn mobiel. Ik scrolde wat door mijn insta en keek toen Willow afwachtend aan.

'En, wat is het geweldige nieuws?' Vroeg ik nieuwsgierig.

'O ja, dat was ik alweer vergeten. Ik heb mijn mate gevonden!' Gilde ze. Ik begon hard te juichen, maar daarna grimaste Willow. 'Het erge jammere is alleen dat Wesley mijn mate is.' Ze rolde mer haar ogen. Mijn mond zakte open van verbazing.

'O nee! Nu zitten we allebei vast aan een klootzak!' Riep ik uit. 'Of vind je het niet erg?'

'Jawel! Wesley is de tweede grootste klootzak van de hele school!' Riep ze geërgerd uit.

'Oké, we hebben echt een plan nodig. Heb je hem geaccepteerd?' Vroeg ik vlug.

'Nee, sowieso heb ik daarin nog geen actie ondernomen. Het enige wat er tot nu toe is gebeurd is dat hij me vast had gepakt en "mate" had gegromd. Ik heb mij uit zijn greep getrokken en ben hard weg gerend, naar jouw huis.' Vertelde ze. 'Ik weet dus pas ongeveer 3 minuten dat hij mijn mate is.'

'Waarom moet dit toch altijd bij ons gebeuren?' Vroeg ik paniekerig. Ik stond op het punt om een paar tranen te laten ontsnappen, maar Willow trok me snel in een omhelzing.

'Het komt wel goed. Echt waar. Ik ben toch van plan om Welsey af te wijzen.' Zei ze. 'En hoe zit het met jou en Logan?'

Ik vertelde haar het hele verhaal. Alles wat hij tot nu toe had geflikt somde ik bij elkaar op. Daarbij kwam ik toch op de schokkende uitkomst dat hij al veel te veel had gedaan om mij als mate te verdienen. Ik ben niet veel vind ik zelf, maar ik weet wel dat ik goed genoeg ben en dat hij mij daarom niet verdiend. Willow luisterde aandachtig en verbaasd naar mijn verhaal.

'Oké, dit is wat we doen. Jij gaat Logan negeren en dan kijk je wat hij ervoor over heeft om jou terug te krijgen. Het klinkt misschien egoïstisch, maar we moeten het proberen. Hij moet jou nooit meer iets aandoen. Daar ben je te goed voor. Veel te goed.' Glimlachte ze. Ik trok haar meteen in een stevige onhelzing.

'Wat zou ik zonder jou moeten, Willow.'