Dreamer

•Aster•

De morgen na het incident met de heksen ben ik al vroeg opgestaan. Ik had voorlopig geen school, wat ik erg fijn vond, en dus had ik nu wat vrijheid in wat ik deed. Daarom had ik toch maar besloten om de heksen op te komen zoeken. Ik wilde weten wat ik kon en hoe ik het kon gebruiken. Het kon nooit kwaad om meer over jezelf te weten te komen, toch?

Ik was nog niet eens in het noordelijke stuk bos of ik hoorde de heksen al. Volgens mij waren ze aan het feesten. De heksen bij ons pack zijn trouwens normale wezebs. Ze hebben geen kakelende lach of een wrat op hun neur ofzo. Nee, het zijn een boel meisjes en vrouwen die wat rond vliegen, feesten en soms kleine kinderen laten schrikken. Ze zijn eigenlijk best aardig.

'Welkom, Aster. Ik verwachtte je al. Loop anders even mee naar mijn huis.' Zei Eldora vriendelijk. Ik glimlachte.

Het huis, of eerder hutje, van Eldora ligt ergens achterin het heksendorp. Het ligt er bezaaid met vreemde bloemen en planten die ik nog nooit van mijn leven had gezien. Het leek een soort typisch elvendorphutje. We gingen samen buiten op haar mini terrasje zitten.

'Wil je thee?' Vroeg Eldora.

'Ja natuurlijk. Dankuwel.' Glimlachte ik. Daarom kwam ze een minuut later weer naar buiten met een dienblad met 2 theekopjes erop. Ik pakte het vriendelijk aan.

'Goed.' Begon Eldora. 'Je komt hier zeker om meer te weten te komen over wat ik je vertelde?'

'Ja, inderdaad. Ik vind dit alles nogal vreemd, weet u. Ik geloof niet eens dat ik dat kan.aat staan dat ik in mezelf geloof.' Zuchtte ik. 'Maar goed. Ik zou het erg fijn vinden als u me meer zou kunnen vertellen over mijn kracht.'

'Natuurlijk. Jij hoort er alles over te weten. Om te beginnen wil ik zeggen dat het niet zomaar een kracht is die je hebt. Je kunt hier zonder dat je het weet veel mensen mee verwonden of zelfs doden.' Waarschuwde ze me. Ik kromp ineen. 'Maar dat gebeurd alleen als je het echt niet onder controle hebt, en jij hebt dat zeker wel.' Ik zuchtte opgelucht.

'Ik zal je nu laten zien hoe je het gebruikt.'

Daar had ik opzich wel zin in, maar toch was ik nog een beetje bang voor wat er zou gaan gebeuren. Ik wist natuurlijk ook niet zeker of ik deze heksen wel helemaal kon vertrouwen. Ik zal nu echter wel moeten. Veel kwaad kunnen ze me ook niet aandoen.

'Goed. Probeer mij diep in mijn ogen te kijken en praat met een langzame stem tegen mij.' Zei Eldora.

Natuurlijk deed ik wat ze zei. Ik bleef haar een paar seconden lang aanstaren en gek genoeg veranderde er iets. Ineens liet ze haar hoofd hangen. Ik schrok even, maar ik wist dat dit erbij hoorde. Daarom praatte ik tegen haar met een andere stem dan normaal. Ik herkende mezelf niet eens op dat moment.

'Je doet wat ik zeg. Alles wat ik zeg.' Zei ik met een langzame stem.

'Natuurlijk meesteres. Ik gehoorzaam.'

Eldora leek zelfs niet eens meer zichzelf. Ze praatte met een soort van robot stem en haar hoofd hing nog steeds. Ik vond het om eerlijk te zijn best eng. Ik raakte lichtelijk in paniek.

'Goed. Ik beveel je, je bent een kip. Wordt wakker.' Zei ik.

Ze deed haar ogen weer open en rechtte haar hoofd. Daarna begon ze als een of ander gestoord persoon een kipgeluid na te doen. Daarnaast bewoog ze ook nog als een kip. Ik barstte in hard lachen uit. Dit zag er enorm grappig uit.

'Goed. Vergeet dat je een kip bent geweest. Je bent nu weer baas van je eigen lichaam.' Zei ik.

Ze knipperde een paar keer met haar ogen en keek vlug om zich heen. Ze zuchtte opgelucht. Ik daarentegen was nog steeds aan het lachen. Ik kon dat beeld van die oude vrouw als kip maar niet uit mijn hoofd krijgen.

'Wat is er gebeurd?' Vroeg Eldora glimlachend.

'U was-u was een kip.' Lachte ik. Ze keek me ongeamuseerd aan, maar ze glimlachte wel.

'Goed gedaan, Aster. Ik moet nu helaas wel aan het werk. Je mag nu naar huis. Als je wilt kun je later terug komen om nog meer te weten te komen. Dag,'

'Bedankt, Eldora.'

Ik stond glimlachtend op en liep terug naar het packgebied. Intussen veranderde ik naar mijn wolf en sprintte ik het laatste stukje naar het pack. Daar werd ik al gauw staande gehouden door een paar wachters, die me er toch heel snel weer doorlieten toen ze wisten dat ik de toekomstige Luna was.

Ik weet eigenlijk niet wat ik van al die macht vind. Ik bedoel, het is wel leuk dat je wat meer mag enzo, maar ieder mens is hetzelfde. Ongeacht de status of leefomstandigheden. Daarnaast wist ik niet zeker of ik wel zo'n goede Luna zou gaan worden. Ja, ik ben misschien de mate van Logan, maar dat zegt nog niks. We zijn eigenlijk zelfs tegenpolen.

Helaas werd ik toen mijn gedachten uitgeholpen door niemand minder dan Logan. Ik was nu bijna thuis.

'Waar ben jij geweest?' Vroeg hij achterdochtig. Ik transformeerde snel terug.

'Ergens.' Zei ik zacht. Hij gromde.

'Dat is geen antwoord.'

'Wie zegt dat ik verplicht ben antwoord te geven op een vraag die met mijn privézaken te maken heeft?' Snauwde ik. Ik pakte de huissleutels en draaide het slot om, klaar om naar binnen te lopen.

'Ik zeg dat. En jij gaat nu niet brutaal tegen mij doen.' Siste hij.

'Dat was niet brutaal. Ik ben gewoon feitelijk. Wat ook een feit is is dat ik je zometeen niet zo'n leuke tijd zal gaan bezorgen als jij niet even heel snel je mond houdt en weg gaat.' Snauwde ik terug. Ik liep naar binnen en duwde de deur voor zijn neus dicht. Wat heeft hij toch altijd.

'Hoi, Sterretje. Gaat alles wel goed? Je ziet er zo geïrriteerd uit.' Fronste mama.

'Nee, alles gaat echt top.' Zei ik sarcastisch.

'Wil je erover praten?' Vroeg mama toen.

'Nee, dat hoeft niet. Ik moet gewoon even iets voor mezelf doen.' Glimlachte ik.

'Oké. Het eten is over een uurtje ongeveer klaar.'

Ik liep naar boven en pakte mijn gitaar. Ik speelde een klein deuntje en ging helemaal op in de melodie. Ik dacht aan een zee. Een prachtig schitterende zee bij zonsondergang. De palmbomen bewogen mee met de wind. De lichten die het kleine beetje strand verlichten waren als sterren aan de hemel. Daisy was rustig een zandkasteel aan het bouwen en mama en ik waren ergens gaan zitten. Ik speelde de gitaar, mama zong een klein deuntje. Het is een heerlijk gevoel.

Ik speelde nog een tijdje door en legde mijn gitaar toen weg. Ik was weer even gekalmeerd. Ik was de laatste tijd erg veranderd. Ik ging van het rustige type naar het drukke type waarbij niks lekker verliep. Ik vind het vreselijk dat ik juist zo'n verandering mee heb gemaakt. Ik pakte mijn mobiel van mijn nachtkastje en opende die. Ik had meteen al een berichtje.

L: ik vind dat we even moeten praten. Je bent niet meer jezelf de laatste tijd. Je snauwt me de hele tijd af en beantwoord mijn vragen niet eens normaal.

A: omdat sommige vragen jou ook niet aangaan. Ook jij moet mij meer vrijheid geven in wat ik doe. Zullen we anders zo voor het schoolplein afspreken?

L: doen we. Tot zometeen. Mooi gitaarspel trouwens😘 het was echt betoverend.

Ik rolde met mijn ogen. Hoelang heeft hij nog wel niet bij mijn huis gestaan dan? Lang genoeg blijkbaar. Waarom zijn jongens toch altijd zo? Ik zal ze waarschijnlijk nooit begrijpen.