Dreamer

•Aster•

Extra info: de naam die bovenaan het hoofdstuk staat is het pov van diegene.

Enjoyy🌹❤

Hard word ik tegen de kluisjes aan gedrukt door Logan en zijn vrienden Wesley en Lloyd. Een klein kreetje ontsnapt uit mijn keel. Ik kijk niet bang of angstig. Ik kijk emotieloos voor mij uit alsof er niks aan de hand is. Ik had ze niet aan zien komen, omdat ik aan het dagdromen was.

Het dagdromen voelt fijn voor mij. Daarin kan ik mijn eigen leven en wereld opbouwen zonder daarin verstoord te worden. Ik vergeet alles om mij heen in een klap waardoor ik mij veilig en gelukkig voel. Het dagdromen is het enige dat ze me niet af kunnen nemen of kunnen beschadigen. Ik kan daar voor altijd van genieten. Logan kijkt mij grijnzend aan.

'Als we daar ons favoriete dagdromertje niet hebben. Weer eens niet aan het opletten zeker?' Vroeg hij grijnzend.

'Zeker niet. Ik ben er zoals altijd niet helemaal van bewust wat er zich in mijn leefomgeving afspeeld.' Antwoorde ik vriendelijk. Ik ontving direct een klap in mijn gezicht.

'Spreek niet zo tegen je toekomstige Alfa.' Siste hij.

'Ik deed toch vriendelijk?' Zei ik terug. Ik ontving een trap in mijn maag.

Dit keer klapte ik wel in elkaar van de pijn. Ik kreunde en zakte op de grond neer. Logan liet mij los en begon samen met Wesley en Lloyd hard te lachen. De voorbijgaande docenten deden ook niks, omdat ze bang zijn dat ze ruzie krijgen met Alfa Castor. Ze keken me alleen met medelijden aan. Wat een lafaards.

'Tot zo in de pauze, rare wolf.' Siste Logan. Hij liep lachend naar Renay, zijn sidebitch. Ik mag haar net zo min als Logan en zijn vrienden.

Ik stond kreunend op en liep wankelend naar het lokaal. Daar stond Willow al op mij te wachten. Ik zag haar echt als een goede vriendin. Ze wilde eigenlijk niet met mij gezien worden, maar was wel zo aardig om naast mij te gaan zitten in het klaslokaal. Soms spraken we af, maar vaak deden we dat niet. Ze wendde zich bezorgd tot mij.

'Gaat het wel?' Vroeg ze bezorgd.

'Ja prima. De dagelijkse dosis zegmaar.' Mompelde ik.

We liepen het klaslokaal in en gingen achteraan zitten. Helaas voor mij had ik deze les ook met Logan. Dat kon niet goed gaan. Hij kwam met een grote grijns op zijn gezicht het lokaal binnen en ging achteraan in het midden zitten. Renay ging naast hem zitten. Ze pakte zijn arm vast en begon heel flirterig te doen zoals met haar lange nepwimpers knipperen en telkens een nieuwe laag lipgloss op doen. Ik snap niet hoe hij met haar om kon gaan. Het zal wel iets in de familie zijn.

'Goed dames en heren, vandaag gaan we verder met de sexuele voorlichting...' begon de lerares.

Ik kokhalsde bijna. Ik had een hekel aan biologie, maar toch waren er stukjes die wel leuk waren. Bijvoorbeeld de proefjes, het onderzoeken van dieren en het maken van interessante uitstapjes. Dit soort dingen waren de mindere kant van biologie en helaas voor mij kon Renay een irritante opmerking niet onderdrukken.

'Misschien moet Aster maar wat meer vooraan gaan zitten. Misschien leert ze nog eens wat.' Grijnsde ze. De hele klas begon hard te lachen. Zoals altijd had ik dezelfde vriendelijke glimlach op mijn gezicht.

'Ik wil niet veel zeggen hoor, maar volgens mij kan jij het al voordoen voor de klas. Normale gewoontes zijn nou eenmaal moeilijk af te leren, nietwaar?' Glimlach ik terug. Ze kijkt me dodelijk aan.

Je gaat dood, Aster. Wacht maar af. Mindlinkte ze me woedend.

Ik grijnsde zelfvoldaan, al wist ik dat ik nu echt in de problemen zat.  En gelijk kreeg ik. De seconde nadat we het lokaal verlieten drukte ze me hard tegen de muur aan. Er was nog altijd geen spoor van angst op mijn gezicht te bekennen.

Mensen denken altijd dat ik een makkelijke prooi ben en zwak in mijn schoenen sta, maar ik ben juist het tegenovergestelde. Ik laat me niet zomaar gek maken of bedreigd voelen. Ik glimlach altijd en laat het niet zien als ik van binnenin in elkaar stort. Logans dreigingen en Renay's irritante gedoe doet me dus niet veel.

'Ik had je gewaarschuwd.' Siste Renay.

Ze gaf me een harde stomp tegen mijn buik. Ik kreunde een keer maar zakte niet in elkaar. Ik bleef nog altijd zwakjes glimlachen. Wat er daarna gebeurde liet me wel even schrikken.

Ze klemde haar handen om mijn nek en hing me eigenlijk gewoon op. Logan, Wesley, Lloyd en haar miezerige volgertjes Erica en Maud lachten zich kapot toen ze mij zagen spartelen. Ik vond het toch echt wat minder grappig. Ik moest moeite doen om nog adem te halen en mijn beeld begon vlekkerig te worden.

Willow, die ook toe stond te kijken, hapte vol schok naar adem. Ze sloeg trillend haar hand voor haar mond. Ik glimlachte zwakjes nog net voordat mijn beeld zwart werd.